Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Το άλογο της Ανδραβίδας"
| Γραμμή 26: | Γραμμή 26: | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Ίππος]] |
Αναθεώρηση της 14:11, 13 Σεπτεμβρίου 2013
Η αγάπη και η εμπειρία των κατοίκων της Κοίλης Hλίδας στην εκτροφή άλογων και οι κατάλληλες εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες, ευνόησαν από τους αρχαίους χρόνους την εκτροφή του ωραιότερου Ελληνικού αλόγου.
Τα πρώτα συγγράμματα στον κόσμο, που αναφέρονται στην εκτροφή και περιποίηση του άλογου με τίτλο "Περί Ιππικής" και "Ιππαρχικός", γράφτηκαν στην Ηλεία, από τον εξόριστο Αθηναίο στρατηγό Ξενοφώντα. Τον 4o αιώνα προ Χριστού, ιππικό με άλογα από την Ηλεία χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος, στην εκστρατεία εξάπλωσης του Ελληνισμού στην Ασία. Στην αρχαία Ολυμπία οργανώθηκαν για πρώτη φορά οι αρματοδρομίες και άλλα ιππικά αγωνίσματα. Την περίοδο του Μεσαίωνα, (1204-1438), η Ανδραβίδα έγινε πρωτεύουσα του Γαλλικού κράτους της Πελοποννήσου, που ονομαζόταν "Πριγκιπάτο του Μορέως". Τα ντόπια άλογα διασταυρώθηκαν με τα άλογα των Φράγκων Ιπποτών ενώ κατά την Τουρκοκρατία με Ανατολικού τύπου, (Αραβικά), άλογα και έτσι δημιουργήθηκε η φυλή της Ανδραβίδας.
Μια παράδοση λέει, πως κάποτε στην περίοδο της τουρκοκρατίας, ο τούρκος διοικητής της Γαστούνης, έστειλε δώρο στο σουλτάνο ένα ζευγάρι πανέμορφα Ανδραβιδέικα άλογα. Ο σουλτάνος ευχαριστήθηκε τόσο πολύ, που με φιρμάνι του, παραχώρησε επίσημα στους κατοίκους της Ανδραβίδας το δικαίωμα να εκτρέφουν και να ιππεύουν τα πανέμορφα άλογά τους.
Στη νεότερη ιστορία, ο Ελληνικός Στρατός προμηθευόταν άλογα από την περιοχή της Ανδραβίδας τα οποία ήταν διασταυρώσεις με αγγλονορμανδικούς επιβήτορες της φυλής NONIUS. Όταν άρχισε η ανάπτυξη της αθλητικής ιππασίας στην χώρα μας, τα πρώτα άλογα που χρησιμοποιήθηκαν στην υπερπήδηση των εμποδίων, προέρχονταν από τη φυλή της Ανδραβίδας.
Παρά τις επιδράσεις που δέχτηκε μέσα στους αιώνες, το άλογο της Ανδραβίδας διατήρησε τα μορφολογικά γνωρίσματα των προγόνων της μεσαιωνικής εποχής.
Τα άλογα της φυλής Ανδραβίδας έχουν ύψος ακρωμίου, άνω του 1.50 μ-1.60 μ. Οι κυριότεροι χρωματισμοί είναι ο φαιός, ερυθροφαιός, ορφνός, ερυθρός, καστανός και ξανθός. Η κεφαλή είναι κανονική, το στήθος μεγάλο και βαθύ. Οι γλουτοί είναι πολύ καλά αναπτυγμένοι, τα άκρα ισχυρά και η ραχιαία γραμμή ελαφρώς κοίλη. Συνήθως τα άλογα της φυλής, φέρνουν άσπρα στίγματα στο κεφάλι και τα πόδια. Τα άλογα της φυλής, είναι κατάλληλα κυρίως για υπερπήδηση εμποδίων. Είναι, κατά κανόνα έξυπνα ζώα, μαθαίνουν εύκολα και έχουν μεγάλη μυϊκή δύναμη.
Η φυλή Ανδραβίδας μέχρι το 1995 απειλούνταν με εξαφάνιση. Ο επίσημος επιβήτορας "ΠΗΓΑΣΟΣ", της Εταιρείας Προστασίας Ιππικής Παράδοσης και Φυσικής Κληρονομιάς, έδωσε νέα ζωτικότητα στη φυλή.
Έχει δώσει πάνω από 50 θαυμάσια πουλάρια και απομάκρυνε οριστικά τον κίνδυνο εξαφάνισης της φυλής Ανδραβίδας. Έχει πολύ καλές επιδόσεις στην ιππική δεξιοτεχνία και την υπερπήδηση εμποδίων. Σταβλίζεται στον Ιππικό Όμιλο Ανδραβίδας.
Κάθε Σεπτέμβριο, ο Ιππικός Όμιλος Ανδραβίδας, οργανώνει αγώνες προς τιμήν της πιο ρωμαλέας και ωραιότερης ελληνικής φυλής αλόγων.
