Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μορφολογικά χαρακτηριστικά σίκαλης"
(Νέα σελίδα με '{{{top_heading|==}}}Βλαστητικά όργανα{{{top_heading|==}}} Ριζικό σύστημα. Το φυτό έχει τρείς δευτερογενείς ε...') |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{{top_heading|==}}}Βλαστητικά όργανα{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Βλαστητικά όργανα{{{top_heading|==}}} | ||
| − | Ριζικό σύστημα. Το φυτό έχει τρείς δευτερογενείς εμβρυακές ρίζες και πολύ ανεπτυγμένο μόνιμο ριζικό σύστημα. Έχει πολλές διακλαδώσεις, ιδίως στο ανώτερο στρώμα του | + | <span style="font-weight:bold;">Ριζικό σύστημα.</span> Το φυτό της [[Σίκαλη φυτό |σίκαλης]] έχει τρείς δευτερογενείς εμβρυακές ρίζες και πολύ ανεπτυγμένο μόνιμο ριζικό σύστημα. Έχει πολλές διακλαδώσεις, ιδίως στο ανώτερο στρώμα του εδάφους. Υπό ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να φθάσει σε βάθος 1.5-1.8m, χαρακτηριστικό που προσδίδει ικανότητα ανάπτυξης υπό ξηρές συνθήκες. Αναπτύσσει περισσότερες ρίζες από το [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]]: σε φυτά 55 ημερών, το ολικό μήκος των ριζών ήταν 118m, έναντι 82m του σι¬ταριού. |
| − | Βλαστός. Τα στελέχη λαμβάνουν μεγαλύτερο ύψος και είναι | + | <span style="font-weight:bold;">Βλαστός.</span> Τα στελέχη λαμβάνουν μεγαλύτερο ύψος και είναι περισσότερο συμπαγή από τα στελέχη του σιταριού. Η σίκαλη είναι το υψηλότερο από τα [[Σιτηρά |σιτηρά]] των εύκρατων κλιμάτων. Παράγει πολλά αδέλφια. Τα φύλλα είναι τραχύτερα από του σιταριού με απόχρωση προς το κυανό και συνήθως καλύπτονται από κηρώδες επίχρισμα. Τα ωτία είναι πολύ βραχέα, στενά και χωρίς τρίχες. Η γλωσσίδα είναι βραχεία. |
{{{top_heading|==}}}Αναπαραγωγικά όργανα{{{top_heading|==}}} | {{{top_heading|==}}}Αναπαραγωγικά όργανα{{{top_heading|==}}} | ||
| − | Ταξιανθία. Η ταξιανθία είναι στάχυς με ένα σταχύδιο σε κάθε κόμβο της ράχης. Συνήθως φέρει περίπου 30 σταχΰδια. Κάθε σταχύδιο έχει τρία άνθη, από τα οποία τα δύο είναι γόνιμα και το ένα ανανάπτυκτο. Τα λέπυρα είναι στενά και οξυκατάληκτα, όπως του [[Κριθάρι φυτό |κριθαριού]]. Ο χιτώνας φέρει αύλακα από τη βάση μέχρι την κορυφή. Καταλήγει σε επίμηκες άγανο και φέρει ισχυρές τρίχες στο μεσαίο νεύρο. Η | + | <span style="font-weight:bold;">Ταξιανθία.</span> Η ταξιανθία είναι στάχυς με ένα σταχύδιο σε κάθε κόμβο της ράχης. Συνήθως φέρει περίπου 30 σταχΰδια. Κάθε σταχύδιο έχει τρία άνθη, από τα οποία τα δύο είναι γόνιμα και το ένα ανανάπτυκτο. Τα λέπυρα είναι στενά και οξυκατάληκτα, όπως του [[Κριθάρι φυτό |κριθαριού]]. Ο χιτώνας φέρει αύλακα από τη βάση μέχρι την κορυφή. Καταλήγει σε επίμηκες άγανο και φέρει ισχυρές τρίχες στο μεσαίο νεύρο. Η λεπίδα έχει λεπτότερη υφή και φέρει δύο νεύρα. Ο χιτώνας και η λεπίδα τείνουν να αποχωρίζονται στο ανώτερο άκρο και έτσι, σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης, διακρίνεται ανάμεσά τους ο αναπτυσσόμενος καρπός. |
| − | Καρπός. Ο καρπός είναι επιμηκέστερος και λεπτότερος από του | + | <span style="font-weight:bold;">Καρπός.</span> Ο καρπός είναι επιμηκέστερος και λεπτότερος από του σιταριού με χρώμα ελαιοκαστανό, καστανοπράσινο, πρασινοκυανό ή ακόμη και κίτρινο. Οι συνηθισμένες διαστάσεις του είναι 4.5-10mm μήκος και 1.5-3.5mm πλάτος. Το μέσο βάρος 1000 καρπών είναι περίπου 21g. |
[[σχετίζεται με::Σίκαλη φυτό| ]] | [[σχετίζεται με::Σίκαλη φυτό| ]] | ||
Αναθεώρηση της 12:01, 26 Αυγούστου 2013
Βλαστητικά όργανα
Ριζικό σύστημα. Το φυτό της σίκαλης έχει τρείς δευτερογενείς εμβρυακές ρίζες και πολύ ανεπτυγμένο μόνιμο ριζικό σύστημα. Έχει πολλές διακλαδώσεις, ιδίως στο ανώτερο στρώμα του εδάφους. Υπό ευνοϊκές συνθήκες μπορεί να φθάσει σε βάθος 1.5-1.8m, χαρακτηριστικό που προσδίδει ικανότητα ανάπτυξης υπό ξηρές συνθήκες. Αναπτύσσει περισσότερες ρίζες από το σιτάρι: σε φυτά 55 ημερών, το ολικό μήκος των ριζών ήταν 118m, έναντι 82m του σι¬ταριού.
Βλαστός. Τα στελέχη λαμβάνουν μεγαλύτερο ύψος και είναι περισσότερο συμπαγή από τα στελέχη του σιταριού. Η σίκαλη είναι το υψηλότερο από τα σιτηρά των εύκρατων κλιμάτων. Παράγει πολλά αδέλφια. Τα φύλλα είναι τραχύτερα από του σιταριού με απόχρωση προς το κυανό και συνήθως καλύπτονται από κηρώδες επίχρισμα. Τα ωτία είναι πολύ βραχέα, στενά και χωρίς τρίχες. Η γλωσσίδα είναι βραχεία.
Αναπαραγωγικά όργανα
Ταξιανθία. Η ταξιανθία είναι στάχυς με ένα σταχύδιο σε κάθε κόμβο της ράχης. Συνήθως φέρει περίπου 30 σταχΰδια. Κάθε σταχύδιο έχει τρία άνθη, από τα οποία τα δύο είναι γόνιμα και το ένα ανανάπτυκτο. Τα λέπυρα είναι στενά και οξυκατάληκτα, όπως του κριθαριού. Ο χιτώνας φέρει αύλακα από τη βάση μέχρι την κορυφή. Καταλήγει σε επίμηκες άγανο και φέρει ισχυρές τρίχες στο μεσαίο νεύρο. Η λεπίδα έχει λεπτότερη υφή και φέρει δύο νεύρα. Ο χιτώνας και η λεπίδα τείνουν να αποχωρίζονται στο ανώτερο άκρο και έτσι, σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης, διακρίνεται ανάμεσά τους ο αναπτυσσόμενος καρπός.
Καρπός. Ο καρπός είναι επιμηκέστερος και λεπτότερος από του σιταριού με χρώμα ελαιοκαστανό, καστανοπράσινο, πρασινοκυανό ή ακόμη και κίτρινο. Οι συνηθισμένες διαστάσεις του είναι 4.5-10mm μήκος και 1.5-3.5mm πλάτος. Το μέσο βάρος 1000 καρπών είναι περίπου 21g.
