Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Λίπανση σίκαλης"
| Γραμμή 26: | Γραμμή 26: | ||
|} | |} | ||
| − | Είναι γεγονός ότι σε φτωχά εδάφη η λίπανση ανεβάζει σημαντικά τις αποδόσεις της σίκαλης, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζεται όταν είναι οικονομικά συμφέρουσα και αποδοτική (π.χ. όταν υπάρχει επάρκεια υγρασίας). Το [[άζωτο]] αυξάνει το [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδέλφωμα]] και την ανάπτυξη του υπέργειου τμήματος. Το ριζικό σύστημα επίσης αυξάνεται σε μέγεθος, αλλά σε μικρότερο βαθμό από το υπέργειο, με αποτέλεσμα η αζωτούχος λίπανση να αυξάνει τη σχέση βλαστών/ρίζες. Γενικά, η σίκαλη αντιδρά λιγότερο θεαματικά στην προσθήκη αζώτου από το [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]] και οι μέγιστες αποδόσεις σε καρπό παρατηρούνται σε δόσεις 3.5-5kg N/στρ. Ποσότητες μεγαλύτερες από 7kg/στρ. μπορεί να προκαλέσουν [[Πλάγιασμα (lodging) φυτών |πλάγιασμα]], αν κι αυτό είναι λιγότερο έντονο απ' ό,τι στα άλλα [[Χειμερινά σιτηρά |χειμωνιάτικα σιτηρά]]. Για άριστη παραγωγή βιομάζας οι δόσεις αζώτου μπορεί να φτάσουν τα 10kg/στρ. Ο [[φωσφόρος]] μπορεί να εφαρμόζεται σε δόσεις γύρω στα 5kg P<sub>2</sub>O<sub>5</sub>/στρ., ενώ το [[κάλι]], αν παρίσταται ανάγκη, σε δόσεις 3-4kg K/στρ. | + | Είναι γεγονός ότι σε φτωχά εδάφη η λίπανση ανεβάζει σημαντικά τις αποδόσεις της σίκαλης, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζεται όταν είναι οικονομικά συμφέρουσα και αποδοτική (π.χ. όταν υπάρχει επάρκεια υγρασίας). Το [[άζωτο]] αυξάνει το [[Αδέλφωμα (tillering) σιτηρών |αδέλφωμα]] και την ανάπτυξη του υπέργειου τμήματος. Το ριζικό σύστημα επίσης αυξάνεται σε μέγεθος, αλλά σε μικρότερο βαθμό από το υπέργειο, με αποτέλεσμα η αζωτούχος λίπανση να αυξάνει τη σχέση βλαστών/ρίζες. Γενικά, η σίκαλη αντιδρά λιγότερο θεαματικά στην προσθήκη αζώτου από το [[Σιτάρι φυτό |σιτάρι]] και οι μέγιστες αποδόσεις σε καρπό παρατηρούνται σε δόσεις 3.5-5kg N/στρ. Ποσότητες μεγαλύτερες από 7kg/στρ. μπορεί να προκαλέσουν [[Πλάγιασμα (lodging) φυτών |πλάγιασμα]], αν κι αυτό είναι λιγότερο έντονο απ' ό,τι στα άλλα [[Χειμερινά σιτηρά |χειμωνιάτικα σιτηρά]]. Για άριστη παραγωγή βιομάζας οι δόσεις αζώτου μπορεί να φτάσουν τα 10kg/στρ. Ο [[Φώσφορος |φωσφόρος]] μπορεί να εφαρμόζεται σε δόσεις γύρω στα 5kg P<sub>2</sub>O<sub>5</sub>/στρ., ενώ το [[Κάλιο |κάλι]], αν παρίσταται ανάγκη, σε δόσεις 3-4kg K/στρ. |
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 08:44, 28 Αυγούστου 2013
Στον πίνακα παρακάτω φαίνονται τα ποσά των μακροστοιχείων που απομακρύνει η σίκαλη από το έδαφος.
| Μακροστοιχεία | Υπέργειο τμήμα | Υπέργειο τμήμα+ρίζες |
|---|---|---|
| N | 3.9kg | 4.3kg |
| P2O5 | 1.4kg | 1.5kg |
| K | 5.0kg | 5.2kg |
| CaO | 1.9kg | 2.5kg |
Είναι γεγονός ότι σε φτωχά εδάφη η λίπανση ανεβάζει σημαντικά τις αποδόσεις της σίκαλης, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζεται όταν είναι οικονομικά συμφέρουσα και αποδοτική (π.χ. όταν υπάρχει επάρκεια υγρασίας). Το άζωτο αυξάνει το αδέλφωμα και την ανάπτυξη του υπέργειου τμήματος. Το ριζικό σύστημα επίσης αυξάνεται σε μέγεθος, αλλά σε μικρότερο βαθμό από το υπέργειο, με αποτέλεσμα η αζωτούχος λίπανση να αυξάνει τη σχέση βλαστών/ρίζες. Γενικά, η σίκαλη αντιδρά λιγότερο θεαματικά στην προσθήκη αζώτου από το σιτάρι και οι μέγιστες αποδόσεις σε καρπό παρατηρούνται σε δόσεις 3.5-5kg N/στρ. Ποσότητες μεγαλύτερες από 7kg/στρ. μπορεί να προκαλέσουν πλάγιασμα, αν κι αυτό είναι λιγότερο έντονο απ' ό,τι στα άλλα χειμωνιάτικα σιτηρά. Για άριστη παραγωγή βιομάζας οι δόσεις αζώτου μπορεί να φτάσουν τα 10kg/στρ. Ο φωσφόρος μπορεί να εφαρμόζεται σε δόσεις γύρω στα 5kg P2O5/στρ., ενώ το κάλι, αν παρίσταται ανάγκη, σε δόσεις 3-4kg K/στρ.
