Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ωρίμαση-Συγκομιδή σιτηρών"
Από GAIApedia
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Κατά τη φυσιολογική τους ωρίμαση οι καρποί των [[Σιτηρά |σιτηρών]] έχουν υγρασία 25-40%. Δεδομένου ότι οι καρποί είναι αποθηκεύσιμοι όταν η υγρασία τους είναι κατά ανώτατο όριο 14% | + | Κατά τη φυσιολογική τους ωρίμαση οι καρποί των [[Σιτηρά |σιτηρών]] έχουν υγρασία 25-40%. Δεδομένου ότι οι καρποί είναι αποθηκεύσιμοι όταν η υγρασία τους είναι κατά ανώτατο όριο 14% προκύπτει ότι η οικονομική ωρίμαση και συγκομιδή θα πρέπει να τοποθετούνται χρονικά 7-10ημ. αργότερα από τη φυσιολογική ωρίμαση. Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί οι καρποί χάνουν υπό φυσικές συνθήκες αρκετές ποσότητες νερού και κατά τη συγκομιδή βρίσκονται κοντά στην ασφαλή υγρασία για αποθήκευση. Εάν συγκομισθούν με υψηλά ποσά υγρασίας θα υπάρξει ανάγκη για τεχνητή ξήρανση που θα επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. |
Γενικά, η επιλογή του καταλληλότερου τρόπου συγκομιδής είναι συνάρτηση του διαθέσιμου εξοπλισμού, ο οποίος με τη σειρά του θα καθορίσει και τον καταλληλότερο χρόνο βάσει της υγρασίας των καρπών. Έτσι, υπάρχουν: | Γενικά, η επιλογή του καταλληλότερου τρόπου συγκομιδής είναι συνάρτηση του διαθέσιμου εξοπλισμού, ο οποίος με τη σειρά του θα καθορίσει και τον καταλληλότερο χρόνο βάσει της υγρασίας των καρπών. Έτσι, υπάρχουν: | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 13:24, 30 Σεπτεμβρίου 2013
Κατά τη φυσιολογική τους ωρίμαση οι καρποί των σιτηρών έχουν υγρασία 25-40%. Δεδομένου ότι οι καρποί είναι αποθηκεύσιμοι όταν η υγρασία τους είναι κατά ανώτατο όριο 14% προκύπτει ότι η οικονομική ωρίμαση και συγκομιδή θα πρέπει να τοποθετούνται χρονικά 7-10ημ. αργότερα από τη φυσιολογική ωρίμαση. Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί οι καρποί χάνουν υπό φυσικές συνθήκες αρκετές ποσότητες νερού και κατά τη συγκομιδή βρίσκονται κοντά στην ασφαλή υγρασία για αποθήκευση. Εάν συγκομισθούν με υψηλά ποσά υγρασίας θα υπάρξει ανάγκη για τεχνητή ξήρανση που θα επιβαρύνει το κόστος παραγωγής.
Γενικά, η επιλογή του καταλληλότερου τρόπου συγκομιδής είναι συνάρτηση του διαθέσιμου εξοπλισμού, ο οποίος με τη σειρά του θα καθορίσει και τον καταλληλότερο χρόνο βάσει της υγρασίας των καρπών. Έτσι, υπάρχουν:
- Χειρωνακτική συγκομιδή: Περιλαμβάνει θέρισμα με δρεπάνι και δεματοποίση σε θημωνιές για ξήρανση στο χωράφι. Ακολουθεί αλωνισμός, λίχνισμα και κοσκίνισμα για αποχωρισμό του καρπού από το άχυρο και ενσάκκιση. Συνήθως γίνεται όταν η υγρασία των καρπών είναι περίπου 20%.
- Μηχανικός θερισμός και αλωνισμός: (υγρασία περίπου 25%). Γίνεται μηχανικός θερισμός με θεριστική και ξήρανση στο χωράφι. Ακολουθεί αλωνισμός με αλωνιστική (μπατόζα) και ενσάκκιση.
- Μηχανικός θερισμός και αλωνισμός επί τόπου: (υγρασία περίπου 18%). Γίνεται θερισμός με θεριστική και ξήρανση των φυτών επί τόπου κατά λωρίδες χωρίς να γίνει δεματοποίηση μέχρι η υγρασία αν πέσει στο 14%. Ακολουθεί συλλογή των κομμένων φυτών από κινούμενη αλωνιστική με ειδική προσθήκη και αλωνισμός επί τόπου. Συνιστάται σε είδη ή ποικιλίες που τινάζουν τους σπόρους ή ωριμάζουν ανομοιόμορφα. Γενικά, τα θερισμένα φυτά χάνουν την υγρασία τους συνήθως 1-2ημ. ταχύτερα από τα αθέριστα φυτά.
- Θεραλωνισμός (combining): όταν η υγρασία πλησιάζει το 13.5%. Πραγματοποιείται με αυτοκινούμενες θεραλωνιστικές μικρών σιτηρών. Ο καρπός από τη θεραλωνιστική μεταφέρεται στην αποθήκη χωρίς ξήρανση (εκτός αν υπάρχουν υπολείμματα πράσινων ζιζανίων). Μπορεί να γίνει και όταν η υγρασία ξεπερνά το 14%, αλλά τότε απαιτείται ξήρανση για ασφαλή αποθήκευση. Εάν υπάρχουν στο χωράφι πράσινα ζιζάνια συνιστάται ο ψεκασμός τους με ζιζανιοκτόνα επαφής λίγες ημέρες πριν τη συγκομιδή ώστε να ξεραθούν και να μη δημιουργήσουν προβλήματα υγρασίας στον καρπό.
