Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φιστίκι"

Αναθεώρηση της 08:39, 19 Ιουνίου 2015

Συντήρηση

Τα ξηρά φιστίκια μπορεί να συντηρηθούν πάνω από 1 χρόνο σε θερμοκρασία -1^oC-1^oC και σχετική υγρασία 65%. Κατά την προσωρινή τους αποθήκευση τα φιστίκια κινδυνεύουν να προσβληθούν από τα έντομα αποθήκων. Για αυτό η αποθήκη θα πρέπει να απολυμαίνεται καλά, πριν από την αποθήκευσή τους, με βρωμιούχο μεθύλιο από εξειδικευμένο προσωπικό ή και από μόνον του τον παραγωγό με κάποιο εντομοκτόνο με μικρή υπολειμματική δράση. Όταν όμως το φιστίκι είναι προσβεβλημένο πάνω από το δέντρο, τότε πρέπει να απολυμαίνεται στα δημόσια απεντομωτήρια. ^[1]

Διαθρεπτική αξία

Καρποί φιστικιάς Αιγίνης

Η μεγαλύτερη ποσότητα φιστικιών διατίθεται στην κατανάλωση με το κέλυφος, αλατισμένα και ψημμένα. Σαν ψίχα χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική (παγωτά, πάστες, ζαχαρωτά φιστίκια, μαντολάτα, κ.ά) και στην αλλαντοποιΐα (μορταδέλλες, πηχτές). Το ψήσιμο των φιστικιών γίνεται ως εξής. Τα φιστίκια ζεσταίνονται για 15 λεπτά στο φούρνο σε θερμοκρασία 70^oC. Ακολούθως όπως είναι ζεστά, τα εμβαπτίζουμε σε άλμη (8-12%) που περιέχει κιτρικό οξύ (0,5%) για 15 λεπτά της ώρας. Μετά απομακρύνουμε την άλμη και φουρνίζουμε το φιστίκι απλωμένο σε λαμαρίνα και το ανακατεύουμε κάθε 5 λεπτά περίπου, σε θερμοκρασία 180^oC για 30 λεπτά της ώρας.^[1] Στην αγορά, τα φρέσκα ελληνικά φιστίκια Αιγίνης, αλλά και αυτά των άλλων περιοχών, όπως τα Μέγαρα, η Φθιώτιδα, η Χαλκιδική και η Εύβοια, βγαίνουν στις αρχές Σεπτεμβρίου. Εισάγουμε όμως και πολλά φιστίκια τύπου Αιγίνης κυρίως από το Ιράν και τη Συρία, που θεωρούνται εξίσου καλής ποιότητας με τα ελληνικά. Εισαγωγές γίνονται και από την Αμερική, αλλά η γεύση αυτών των φιστικιών διαφέρει κατά πολύ από αυτήν των Αιγίνης που γνωρίζουμε. Το Ιράν έχει τη μεγαλύτερη παραγωγή στο κόσμο. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., η Τουρκία και η Συρία. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη και έκτη στον κόσμο με 9.500 τόνους ετησίως. Για περισσότερη ανάλυση όσο αφορά τη διαθρεπτική αξία των φιστικιών για τον ανθρώπινο οργανισμό παραθέτονται στον παρακάτω σύνδεσμο:

Διαθρεπτική αξία φιστικιών^[2]

Αφλατοξίνες

Οι αφλατοξίνες παράγονται από τα γένη μυκήτων: Aspergillus flavus, Aspergillus Niger, Aspergillus parasiticus. Αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα μυκοτοξινών και έχουν απομονωθεί από δημητριακά και ξηρούς καρπούς, ιδιαίτερα φιστίκια. Οι μύκητες αυτοί αναπτύσσονται άφθονα όχι μόνο στις ζωοτροφές, αλλά και στα τρόφιμα που καταναλώνει ο άνθρωπος. Περισσότερες πληροφορίες στον σύνδεσμο που ακολουθεί.

Αφλατοξίνες στα φιστίκια ^[3]

Σχετικές σελίδες

• Φιστικιά

• Καλλιέργεια φιστικιάς

• Συντήρηση φιστικιών

• Διαθρεπτική αξία φιστικιών

• Αφλατοξίνες στα φιστίκια

Βιβλιογραφία

1. ↑ ^{1,0 1,1} Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
2. ↑ Μελέτη του προβλήματος των αφλατοξίνων σε κελυφωτά φιστίκια, μεταπτυχιακή μελέτη της Γεωργιάδου Μαρίας, Αθήνα 2009.
3. ↑ Η καλλιέργεια της φιστικιάς στην περιοχή Μακρακώμης Ν.Φθιώτιδος, πτυχιακή μελέτη του Κατσογιάννη Χρήστου, Ηράκλειο 2012.