Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες λούπινου"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Οι απαιτήσεις του [[λούπινο φυτό |λούπινου]] σε γονιμότητα [[τύποι εδαφών |εδάφους]] είναι | + | Οι απαιτήσεις του [[λούπινο φυτό |λούπινου]] σε γονιμότητα εδάφους είναι πολύ μικρές. Μπορούν να [[καλλιέργεια λούπινου |καλλιεργηθούν]] σε πτωχά και ξηρά εδάφη όπου άλλα [[ψυχανθή]] αποτυγχάνου. Μεταξύ των ειδών, το L. albus προσαρμόζεται καλύτερα στα βαρύτερα πηλοαμμώδη εδάφη, τουλάχιστον μέτριας γονιμότητας, το L. luteus στα αμμώδη και πηλοαμμώδη εδάφη μικρής γονιμότητας και το L. angustifolius στα πηλοαμμώδη και αμμοπηλώδη εδάφη με μέτρια γονιμότητα. Το λούπινο προτιμά τα ελαφρώς όξινα ως ουδέτερα εδάφη (άριστο pH 5,5-6,5). |
| + | |||
| + | Γενικά αντέχει στην οξύτητα του εδάφους περισσότερο από πολλά άλλα είδη ψυχανθών. Τη μεγαλύτερη αντοχή στην οξύτητα παρουσιάζει το L. luteus ενώ το L. albus παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αντοχή σε υψηλό pH. Γενικά το λούπινο χαρακτηρίζεται ως μετρίως ευαίσθητο φυτό στην αλκαλικότητα του [[τύποι εδαφών |εδάφους]]. Σε εδάφη με pH μεγαλύτερο από 7,5 και υψηλή περιεκτικότητα Ca, παρουσιάζεται χλώρωση στα φυτά. Η υψηλή συγκέντρωση [[ασβέστιο |ασβεστίου]] είναι τοξική στα περισσότερα είδη λούπινου. Η ευαισθησία του λευκού λούπινου στο ελεύθερο ασβέστιο του εδάφους βρέθηκε ότι συνδέεται με τους μηχανισμούς πρόσληψης του [[φώσφορος |φωσφόρου]] και του [[σίδηρος |σιδήρου]]. | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
| Γραμμή 8: | Γραμμή 10: | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::5.5| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος ελάχιστης τιμής pH::5.5| ]] | ||
[[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::6.5| ]] | [[ευδοκιμεί σε έδαφος μέγιστης τιμής pH::6.5| ]] | ||
| − | [[κατάσταση δημοσίευσης:: | + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] |
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Αναθεώρηση της 07:22, 15 Οκτωβρίου 2013
Οι απαιτήσεις του λούπινου σε γονιμότητα εδάφους είναι πολύ μικρές. Μπορούν να καλλιεργηθούν σε πτωχά και ξηρά εδάφη όπου άλλα ψυχανθή αποτυγχάνου. Μεταξύ των ειδών, το L. albus προσαρμόζεται καλύτερα στα βαρύτερα πηλοαμμώδη εδάφη, τουλάχιστον μέτριας γονιμότητας, το L. luteus στα αμμώδη και πηλοαμμώδη εδάφη μικρής γονιμότητας και το L. angustifolius στα πηλοαμμώδη και αμμοπηλώδη εδάφη με μέτρια γονιμότητα. Το λούπινο προτιμά τα ελαφρώς όξινα ως ουδέτερα εδάφη (άριστο pH 5,5-6,5).
Γενικά αντέχει στην οξύτητα του εδάφους περισσότερο από πολλά άλλα είδη ψυχανθών. Τη μεγαλύτερη αντοχή στην οξύτητα παρουσιάζει το L. luteus ενώ το L. albus παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αντοχή σε υψηλό pH. Γενικά το λούπινο χαρακτηρίζεται ως μετρίως ευαίσθητο φυτό στην αλκαλικότητα του εδάφους. Σε εδάφη με pH μεγαλύτερο από 7,5 και υψηλή περιεκτικότητα Ca, παρουσιάζεται χλώρωση στα φυτά. Η υψηλή συγκέντρωση ασβεστίου είναι τοξική στα περισσότερα είδη λούπινου. Η ευαισθησία του λευκού λούπινου στο ελεύθερο ασβέστιο του εδάφους βρέθηκε ότι συνδέεται με τους μηχανισμούς πρόσληψης του φωσφόρου και του σιδήρου.
