Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Χρήστης:K kaponi"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Γραμμή 4: Γραμμή 4:
 
{{{top_heading|==}}}[[Φύτευση μάνγκο]]{{{top_heading|==}}}
 
{{{top_heading|==}}}[[Φύτευση μάνγκο]]{{{top_heading|==}}}
 
{{:Φύτευση μάνγκο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
 
{{:Φύτευση μάνγκο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}
 +
 +
{{{top_heading|==}}}[[Άρδευση μάνγκο]]{{{top_heading|==}}}
 +
{{:Άρδευση μάνγκο|top_heading={{{top_heading|==}}}=}}

Αναθεώρηση της 08:37, 15 Μαΐου 2015

Προετοιμασία εδάφους μάνγκο

Το έδαφος, που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση μιας φυτείας μάνγκο, οργώνεται πριν από τη φύτευση σε βάθος 30-40cm. Το όργωμα αποσκοπεί στην καταστροφή των ζιζανίων και στην αφρατοποίηση του εδάφους, που είναι απαραίτητη για την καλύτερη ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των δένδρων. [1]



Βιβλιογραφία

  1. Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.


Φύτευση μάνγκο

Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται με μπάλα χώματος. Το βάθος των λάκκων φυτεύσεως πρέπει να είναι τουλάχιστον 40cm και το πλάτος επίσης 40 cm. Η συνήθης απόσταση φύτευσης είναι 10-12 μέτρα τόσο επί της γραμμής όσο και μεταξύ των γραμμών φυτεύσεως των δέντρων. Το μάνγκο φυτεύεται κατά το σύστημα των τετραγώνων ή ορθογωνίων παραλληλογράμμων. Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται με την έναρξη των βροχοπτώσεων. Κατά την νεαρή ηλικία τα δέντρα πρέπει να προστατεύονται με τεχνητούς ανεμοθραύστες από τους ζεστούς, ξερούς η ψυχρούς ανέμους καθώς και από τα σταγονίδια της θάλασσας, όταν η φυτεία βρίσκεται πολύ κοντά σ' αυτή. Η καταπολέμηση των ζιζανίων μπορεί να γίνει με μηχανικά ή χημικά μέσα. Ως πιο κατάλληλα ζιζανιοκτόνα θεωρούνται το bromacil και paraquat. [1]




Βιβλιογραφία

  1. Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.


Άρδευση μάνγκο

Οι ανάγκες της φυτείας του μάνγκο σε νερό ποικίλλουν ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες. Η εξατμισοαναπνοή σε συνδυασμό με τη βροχόπτωση και την ικανότητα συγκρατήσεως του νερού από το έδαφος, αποτελεί τον καλύτερο δείκτη καθορισμού του χρόνου ποτίσματος της φυτείας. Στις ξηρικές περιοχές συνηθίζεται να ποτίζουν τα νεαρά δέντρα συχνά και να αυξάνουν την ποσότητα και τα μεταξύ των ποτισμάτων χρονικά διαστήματα βαθμιαία. Συνήθως τα ενήλικα δέντρα δεν ποτίζονται, εκτός και αν κρίνεται αναγκαίο να παρεμποδιστεί η καρπόπτωση. [1]




Βιβλιογραφία

  1. Ειδική δενδροκομία Τόμος V "Τροπικά φυτά", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.