Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελισσών Παράλυση"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η ασθένεια | + | Η παράλυση<ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών2"/> είναι μεταδοτική [[Ασθένειες μελισσών|ασθένεια]] των ενήλικων [[Μέλισσες|μελισσών]] που οφείλεται σε ιό. Ο ιός αυτός πολλαπλασιάζεται κυρίως στους ιστούς του νευρικού συστήματος. Υπάρχουν 2 μορφές παράλυσης που είναι η χρόνια και η οξεία. Η χρόνια παράλυση είναι αυτή που συναντάται στις μέλισσες των διαφόρων μελισσοκομείων, ενώ η οξεία είναι ένα "φαινόμενο του εργαστηρίου". Παρόλο που ο ιός υπάρχει μέσα στις μέλισσες, δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα στα μελίσσια έξω στη φύση. Στο εργαστήριο όμως οι μέλισσες, που μολύνονται με τον ιό της οξείας μορφής, πεθαίνουν γρηγορότερα σε σύγκριση με τη χρόνια παράλυση. |
| − | + | {{{top_heading|==}}}Συμπτώματα{{{top_heading|==}}} | |
| + | Οι μέλισσες που πάσχουν από παράλυση χάνουν το τρίχωμά τους, φαίνονται μικρότερες σε μέγεθος, είναι μαύρες και γυαλιστερές με την κοιλιά ελαφρά διογκωμένη και παρουσιάζουν κάποιο τρεμούλιασμα των φτερών και του σώματος. Η κίνηση των ποδιών είναι αργή, οι μέλισσες δεν μπορούν να πετάξουν, προσπαθούν να ανέβουν στα ψηλότερα χόρτα και σέρνονται με αργές κινήσεις μέχρι να πεθάνουν. Η εμφάνιση της ασθένειας είναι ακανόνιστη και δεν συμβαίνει σε κάποια συγκεκριμένη εποχή. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Θεραπεία - Προφύλαξη{{{top_heading|==}}} | ||
| + | Όπως για όλους τους ιούς, έτσι και για την παράλυση δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Με διάφορους όμως σωστούς χειρισμούς, το μελίσσι ξεπερνά πιο εύκολα τα προβλήματα. Η μεταφορά των μελισσιών δίνει την ευκαιρία στις μέλισσες να μαζέψουν γύρη από διάφορα λουλούδια, πράγμα που θα έχει σαν αποτέλεσμα την καλύτερη διατροφή των μελισσιών. Με την αντικατάσταση των παλιών βασιλισσών με νέες καλής ποιότητας δημιουργούνται δυνατά μελίσσια και όταν υπάρχει και ένα πρόγραμμα επιλογής, μπορούμε τότε να δημιουργήσουμε μέλισσες ανθεκτικές στην παράλυση. | ||
[[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
| + | |||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
<references> | <references> | ||
| + | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών2"> Μέλισσα και μελισσοκομική τεχνική, του Πασχάλη Χαριζάνη καθηγητή μελισσοκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996. | ||
| + | </references> | ||
| + | |||
| − | |||
| − | |||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Αναθεώρηση της 09:49, 1 Φεβρουαρίου 2016
Η παράλυση[1] είναι μεταδοτική ασθένεια των ενήλικων μελισσών που οφείλεται σε ιό. Ο ιός αυτός πολλαπλασιάζεται κυρίως στους ιστούς του νευρικού συστήματος. Υπάρχουν 2 μορφές παράλυσης που είναι η χρόνια και η οξεία. Η χρόνια παράλυση είναι αυτή που συναντάται στις μέλισσες των διαφόρων μελισσοκομείων, ενώ η οξεία είναι ένα "φαινόμενο του εργαστηρίου". Παρόλο που ο ιός υπάρχει μέσα στις μέλισσες, δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα στα μελίσσια έξω στη φύση. Στο εργαστήριο όμως οι μέλισσες, που μολύνονται με τον ιό της οξείας μορφής, πεθαίνουν γρηγορότερα σε σύγκριση με τη χρόνια παράλυση.
Συμπτώματα
Οι μέλισσες που πάσχουν από παράλυση χάνουν το τρίχωμά τους, φαίνονται μικρότερες σε μέγεθος, είναι μαύρες και γυαλιστερές με την κοιλιά ελαφρά διογκωμένη και παρουσιάζουν κάποιο τρεμούλιασμα των φτερών και του σώματος. Η κίνηση των ποδιών είναι αργή, οι μέλισσες δεν μπορούν να πετάξουν, προσπαθούν να ανέβουν στα ψηλότερα χόρτα και σέρνονται με αργές κινήσεις μέχρι να πεθάνουν. Η εμφάνιση της ασθένειας είναι ακανόνιστη και δεν συμβαίνει σε κάποια συγκεκριμένη εποχή.
Θεραπεία - Προφύλαξη
Όπως για όλους τους ιούς, έτσι και για την παράλυση δεν υπάρχει ειδική θεραπεία. Με διάφορους όμως σωστούς χειρισμούς, το μελίσσι ξεπερνά πιο εύκολα τα προβλήματα. Η μεταφορά των μελισσιών δίνει την ευκαιρία στις μέλισσες να μαζέψουν γύρη από διάφορα λουλούδια, πράγμα που θα έχει σαν αποτέλεσμα την καλύτερη διατροφή των μελισσιών. Με την αντικατάσταση των παλιών βασιλισσών με νέες καλής ποιότητας δημιουργούνται δυνατά μελίσσια και όταν υπάρχει και ένα πρόγραμμα επιλογής, μπορούμε τότε να δημιουργήσουμε μέλισσες ανθεκτικές στην παράλυση.
Βιβλιογραφία
- ↑ Μέλισσα και μελισσοκομική τεχνική, του Πασχάλη Χαριζάνη καθηγητή μελισσοκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 1996.
