Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ο Ελληνικός αγριόχοιρος"
| Γραμμή 17: | Γραμμή 17: | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | ||
| + | [[Category:Χοίρος]] | ||
Αναθεώρηση της 13:10, 13 Αυγούστου 2013
Το αρσενικό φτάνει το βάρος των 170 κιλών, ύψος ενός μέτρου στο ακρώμιο και μήκος έως και 180cm. Ο άγριος θηλυκός χοίρος είναι μικρότερος από τον αρσενικό. Έχει μεγάλο κεφάλι, και μακρύ ρύγχος που τελειώνει σε μουσούδα, η ουρά που τελειώνει με μια τούφα από τρίχες, τα ενήλικα αρσενικά έχουν κυνοειδείς χαυλιόδοντες που προεξέχουν και από τις δύο πλευρές του στόματος. Χαυλιόδοντες (πιο μικρούς των αρσενικών) μπορούν να έχουν και τα μεγάλα σε ηλικία θηλυκά. Το τρίχωμα είναι σκληρό, δύσκαμπτο, από σκούρο καφέ έως μαύρο χρωματισμό. Τα μικρά αγριογούρουνα έχουν ανοιχτόχρωμες καφέ ρίγες κατά μήκος, κατόπιν αποκτούν ένα ομοιόμορφο σκούρο καφέ χρώμα μέχρι την ηλικία ενός έτους.
Ο αγριόχοιρος είναι κυρίως χορτοφάγος, τρώει βελανίδια, ρίζες, βολβούς που μπορεί να ξεθάψει. Επιτίθεται εύκολα στις καλλιέργειες κοντά το δάσος. Ο αραβόσιτος στο γαλακτώδες στάδιο είναι από τις πιο αγαπημένες του τροφές. Τρέφεται επίσης με έντομα, γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια που βρίσκει σκάβοντας. Ζει στις πυκνές καλυμμένες περιοχές στο δάσος, σε μητριαρχικά οργανωμένες αγέλες, σε αυτές τις οικογενειακές ομάδες αποκλείονται τα μεγάλα αρσενικά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, παραμένει κρυμμένο στη φωλιά του και βγαίνει για τροφή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όταν κυνηγηθεί αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, ενώ αν χρειαστεί κολυμπάει πολύ καλά. Σπάνια ξεπερνά την ηλικία των 15 ετών.
H εποχή αναπαραγωγής αρχίζει τον Oκτώβριο και τελειώνει τον Απρίλιο, η αρχηγός της αγέλης είναι η πρώτη που επιδεικνύει σημεία οίστρου και αυτό δρα σαν σινιάλο για τα υπόλοιπα θηλυκά (συγχρονισμός οίστρου). Mετά από κύηση 115 ημερών, γεννιούνται τα μικρά, συνήθως 3, ενώ κάποτε φτάνουν μέχρι και τα 8. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε το φαινόμενο του υβριδισμού του αγριόχοιρου, το φαινόμενο δηλαδή κατά το οποίο έρχονται σε επιμιξία ο αγριόχοιρος και ο οικόσιτος χοίρος. Αυτό μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους:
- Από τις διασταυρώσεις των οικόσιτων χοίρων με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους,
- Από την «εξαγρίωση» και εγκατάλειψη της μονάδας των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιαγρίων) κυρίως των αρσενικών και την μετέπειτα διασταύρωσή τους με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους και
- Από την απελευθέρωση υβριδίων από τις Κυνηγετικές οργανώσεις.
