Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μεταφύτευση πεπονιάς θερμοκηπίου"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Η μεταφύτευση σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο ή σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και ατμόσφαιρας είναι υψηλή γίνεται συνήθως όταν το φυτό αποκτήσει 4-6 πραγματικά φύλλα, πριν οι ρίζες των φυτών στα γλαστράκια αρχίσουν να ασφυκτιούν. Ο χρόνος που χρειάζεται το φυτό για να φτάσει στο στάδιο αυτό από την ημέρα της σποράς είναι περίπου 3-5 εβδομάδες, όταν οι συνθήκες ανάπτυξης στο σπορείο είναι ευνοϊκές. Σε περίπτωση που το έδαφος είναι ακόμη ψυχρό και το σπορείο θερμαίνεται, τότε η μεταφύτευση θα πρέπει να καθυστερήσει για κάποιο ακόμη χρονικό διάστημα και τα φυτά θα μείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβλεφθεί, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ποιότητας των φυτών. Τα μέτρα αυτά είναι: μεγαλύτερα γλαστράκια, [[Υποστύλωση φυτού πεπονιάς θερμοκηπίου|υποστύλωση]] των νεαρών φυτών με ένα καλαμάκι μήκους 50-60 εκ. περίπου, πρόσθετος εφοδιασμός με θρεπτικά στοιχεία, αραίωση των γλαστρών ώστε τα φυτά να μην αλληλοσκιάζονται κ.λπ. Υπό ελληνικές συνθήκες, στην πράξη η περίπτωση αυτή παρουσιάζεται την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου, όταν ετοιμάζονται φυτά σε θερμαινόμενο σπορείο για μεταφύτευση νωρίς την άνοιξη, με στόχο την πρώιμη παραγωγή καρπών τον Μάιο. Η παράταση της παραμονής στο σπορείο υπαγορεύεται για λόγους μείωσης του κόστους παραγωγής (ενέργειας). Πριν τη μεταφύτευση προηγείται σκληραγώγηση των φυτών διάρκειας 7-10 ημερών με μείωση του νερού ποτίσματος στο σπορείο. Κατά τη μεταφύτευση συνιστάται τα φυτά να φυτεύονται λίγο υψηλά σε μικρό ανάχωμα ή στα πρανή αυλακιάς ώστε να μην έρχονται σε επαφή με το νερό ποτίσματος (το φυτό είναι πολύ ευπαθές στη σήψη του λαιμού). Μερικοί παραγωγοί μεταφυτεύουν σε επίπεδο έδαφος και άλλοι εφαρμόζουν εδαφοκάλυψη με μαύρο ή διαφανές πλαστικό σε επίπεδο έδαφος, αλλά καλύτερα είναι να γίνεται σε ανάχωμα. Ο σταλακτήρας δεν πρέπει να είναι πολύ κοντά στη βάση του φυτού και το νερό να προσεγγίζει το ριζικό σύστημα με διήθηση. Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της πεπονιάς στο θερμοκήπιο εξελίσσεται σε μια πιο οργανωμένη και παραγωγική μορφή. Με την εφαρμογή υποστύλωσης και κλαδέματος (σε αντίθεση με την έρπουσα στο έδαφος παραδοσιακή καλλιέργεια), γίνεται αξιοποίηση του χώρου του [[Αγροτικά θερμοκήπια|θερμοκηπίου]] και σε ύψος και είναι δυνατή ή φύτευση μεγαλύτερου αριθμού φυτών σε δεδομένη έκταση. Οι αποστάσεις φύτευσης και η διάταξη των φυτών σε μια καλλιέργεια πεπονιάς στο θερμοκήπιο, καθορίζονται από διάφορους παράγοντες, όπως η κατασκευή του θερμοκηπίου (άνοιγμα αψίδων κ.λπ.), το σύστημα άρδευσης, η εποχή φύτευσης, η ζωηρότητα της ποικιλίας κ.α. Για την εποχή φύτευσης ισχύει γενικά η αρχή ότι φυτείες που θα ωριμάσουν τους καρπούς τους τον χειμώνα (σπορά Αύγουστο) φυτεύονται πιο αραιά για να φωτίζονται καλύτερα την περίοδο της καρποφορίας, ενώ για φυτείες που θα καρποφορήσουν την άνοιξη (σπορά Ιανουάριο-Φεβρουάριο), η φύτευση γίνεται πιο πυκνά γιατί οι συνθήκες φωτισμού βελτιώνονται. Ένα άλλο σημείο που έχει άμεση σχέση με την πυκνότητα φύτευσης, και που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι η αποφυγή δημιουργίας φυτικού τείχους για καλό αερισμό και αποφυγή ασθενειών. Στην Ελλάδα ακολουθούνται δυο κυρίως συστήματα φύτευσης: | + | Η μεταφύτευση σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο ή σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και ατμόσφαιρας είναι υψηλή γίνεται συνήθως όταν το φυτό αποκτήσει 4-6 πραγματικά φύλλα, πριν οι ρίζες των φυτών στα γλαστράκια αρχίσουν να ασφυκτιούν. Ο χρόνος που χρειάζεται το φυτό για να φτάσει στο στάδιο αυτό από την ημέρα της σποράς είναι περίπου 3-5 εβδομάδες, όταν οι συνθήκες ανάπτυξης στο σπορείο είναι ευνοϊκές. Σε περίπτωση που το έδαφος είναι ακόμη ψυχρό και το σπορείο θερμαίνεται, τότε η μεταφύτευση θα πρέπει να καθυστερήσει για κάποιο ακόμη χρονικό διάστημα και τα φυτά θα μείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβλεφθεί, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ποιότητας των φυτών. Τα μέτρα αυτά είναι: μεγαλύτερα γλαστράκια, [[Υποστύλωση φυτού πεπονιάς θερμοκηπίου|υποστύλωση]] των νεαρών φυτών με ένα καλαμάκι μήκους 50-60 εκ. περίπου, πρόσθετος εφοδιασμός με θρεπτικά στοιχεία, αραίωση των γλαστρών ώστε τα φυτά να μην αλληλοσκιάζονται κ.λπ. Υπό ελληνικές συνθήκες, στην πράξη η περίπτωση αυτή παρουσιάζεται την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου, όταν ετοιμάζονται φυτά σε θερμαινόμενο σπορείο για μεταφύτευση νωρίς την άνοιξη, με στόχο την πρώιμη παραγωγή καρπών τον Μάιο. Η παράταση της παραμονής στο σπορείο υπαγορεύεται για λόγους μείωσης του κόστους παραγωγής (ενέργειας). Πριν τη μεταφύτευση προηγείται σκληραγώγηση των φυτών διάρκειας 7-10 ημερών με μείωση του νερού ποτίσματος στο σπορείο. Κατά τη μεταφύτευση συνιστάται τα φυτά να φυτεύονται λίγο υψηλά σε μικρό ανάχωμα ή στα πρανή αυλακιάς ώστε να μην έρχονται σε επαφή με το νερό ποτίσματος (το φυτό είναι πολύ ευπαθές στη σήψη του λαιμού). Μερικοί παραγωγοί μεταφυτεύουν σε επίπεδο έδαφος και άλλοι εφαρμόζουν εδαφοκάλυψη με μαύρο ή διαφανές πλαστικό σε επίπεδο έδαφος, αλλά καλύτερα είναι να γίνεται σε ανάχωμα. Ο σταλακτήρας δεν πρέπει να είναι πολύ κοντά στη βάση του φυτού και το νερό να προσεγγίζει το ριζικό σύστημα με [[ΚΟΓΠ-Βαθιά διήθηση του νερού άρδευσης|διήθηση]]. Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της πεπονιάς στο θερμοκήπιο εξελίσσεται σε μια πιο οργανωμένη και παραγωγική μορφή. Με την εφαρμογή υποστύλωσης και κλαδέματος (σε αντίθεση με την έρπουσα στο έδαφος παραδοσιακή καλλιέργεια), γίνεται αξιοποίηση του χώρου του [[Αγροτικά θερμοκήπια|θερμοκηπίου]] και σε ύψος και είναι δυνατή ή φύτευση μεγαλύτερου αριθμού φυτών σε δεδομένη έκταση. Οι αποστάσεις φύτευσης και η διάταξη των φυτών σε μια καλλιέργεια πεπονιάς στο θερμοκήπιο, καθορίζονται από διάφορους παράγοντες, όπως η κατασκευή του θερμοκηπίου (άνοιγμα αψίδων κ.λπ.), το σύστημα άρδευσης, η εποχή φύτευσης, η ζωηρότητα της ποικιλίας κ.α. Για την εποχή φύτευσης ισχύει γενικά η αρχή ότι φυτείες που θα ωριμάσουν τους καρπούς τους τον χειμώνα (σπορά Αύγουστο) φυτεύονται πιο αραιά για να φωτίζονται καλύτερα την περίοδο της καρποφορίας, ενώ για φυτείες που θα καρποφορήσουν την άνοιξη (σπορά Ιανουάριο-Φεβρουάριο), η φύτευση γίνεται πιο πυκνά γιατί οι συνθήκες φωτισμού βελτιώνονται. Ένα άλλο σημείο που έχει άμεση σχέση με την πυκνότητα φύτευσης, και που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι η αποφυγή δημιουργίας φυτικού τείχους για καλό αερισμό και αποφυγή ασθενειών. Στην Ελλάδα ακολουθούνται δυο κυρίως συστήματα φύτευσης: |
(α)Η φύτευση είναι γραμμική και οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών των φυτών είναι σταθερές σε όλη την έκταση του θερμοκηπίου και κυμαίνονται από 80-100 και πιθανόν 150 cm μεταξύ τους, ανάλογα και με την κατασκευή του θερμοκηπίου. Οι αποστάσεις των φυτών επί της γραμμής είναι γύρω στα 45-50 cm. Ο συνδυασμός αυτός δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.000 περίπου φυτών στο στρέμμα . Η φύτευση επι της γραμμής μπορεί να γίνει και πιο πυκνή, εάν το επιτρέπουν οι συνθήκες καλλιέργειας (εποχή φύτευσης, ποικιλία κ.λπ.) | (α)Η φύτευση είναι γραμμική και οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών των φυτών είναι σταθερές σε όλη την έκταση του θερμοκηπίου και κυμαίνονται από 80-100 και πιθανόν 150 cm μεταξύ τους, ανάλογα και με την κατασκευή του θερμοκηπίου. Οι αποστάσεις των φυτών επί της γραμμής είναι γύρω στα 45-50 cm. Ο συνδυασμός αυτός δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.000 περίπου φυτών στο στρέμμα . Η φύτευση επι της γραμμής μπορεί να γίνει και πιο πυκνή, εάν το επιτρέπουν οι συνθήκες καλλιέργειας (εποχή φύτευσης, ποικιλία κ.λπ.) | ||
(β)Κατά το δεύτερο σύστημα φύτευσης οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών δεν είναι ίσες, αλλά εφαρμόζονται διπλές γραμμές φύτευσης που απέχουν μεταξύ τους 50-70 cm και το ζεύγος των γραμμών φύτευσης απέχει από το επόμενο ζεύγος γύρω στα 100 cm. Η απόσταση αυτή χρησιμοποιείται ως διάδρομος εργασίας. Τα φυτά επί των γραμμών φυτεύονται σε αποστάσεις 50 cm μεταξύ τους και σε διαγώνια θέση από τα φυτά της άλλης γραμμής του ιδίου ζεύγους. Η διάταξη αυτή δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.600 περίπου φυτών στο στρέμμα, δηλαδή φυτεύονται 30% περισσότερα φυτά σε σύγκριση με το προηγούμενο σύστημα φύτευσης. Περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά το σύστημα φύτευσης και διάγραμμα αποτύπωσης θέσεων φύτευσης καθώς και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε συστήματος δίνονται στην περίπτωση της τομάτας.<ref name="Μεταφύτευση πεπονιάς θερμοκηπίου"/> | (β)Κατά το δεύτερο σύστημα φύτευσης οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών δεν είναι ίσες, αλλά εφαρμόζονται διπλές γραμμές φύτευσης που απέχουν μεταξύ τους 50-70 cm και το ζεύγος των γραμμών φύτευσης απέχει από το επόμενο ζεύγος γύρω στα 100 cm. Η απόσταση αυτή χρησιμοποιείται ως διάδρομος εργασίας. Τα φυτά επί των γραμμών φυτεύονται σε αποστάσεις 50 cm μεταξύ τους και σε διαγώνια θέση από τα φυτά της άλλης γραμμής του ιδίου ζεύγους. Η διάταξη αυτή δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.600 περίπου φυτών στο στρέμμα, δηλαδή φυτεύονται 30% περισσότερα φυτά σε σύγκριση με το προηγούμενο σύστημα φύτευσης. Περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά το σύστημα φύτευσης και διάγραμμα αποτύπωσης θέσεων φύτευσης καθώς και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε συστήματος δίνονται στην περίπτωση της τομάτας.<ref name="Μεταφύτευση πεπονιάς θερμοκηπίου"/> | ||
Αναθεώρηση της 09:58, 17 Νοεμβρίου 2015
Η μεταφύτευση σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο ή σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και ατμόσφαιρας είναι υψηλή γίνεται συνήθως όταν το φυτό αποκτήσει 4-6 πραγματικά φύλλα, πριν οι ρίζες των φυτών στα γλαστράκια αρχίσουν να ασφυκτιούν. Ο χρόνος που χρειάζεται το φυτό για να φτάσει στο στάδιο αυτό από την ημέρα της σποράς είναι περίπου 3-5 εβδομάδες, όταν οι συνθήκες ανάπτυξης στο σπορείο είναι ευνοϊκές. Σε περίπτωση που το έδαφος είναι ακόμη ψυχρό και το σπορείο θερμαίνεται, τότε η μεταφύτευση θα πρέπει να καθυστερήσει για κάποιο ακόμη χρονικό διάστημα και τα φυτά θα μείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβλεφθεί, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ποιότητας των φυτών. Τα μέτρα αυτά είναι: μεγαλύτερα γλαστράκια, υποστύλωση των νεαρών φυτών με ένα καλαμάκι μήκους 50-60 εκ. περίπου, πρόσθετος εφοδιασμός με θρεπτικά στοιχεία, αραίωση των γλαστρών ώστε τα φυτά να μην αλληλοσκιάζονται κ.λπ. Υπό ελληνικές συνθήκες, στην πράξη η περίπτωση αυτή παρουσιάζεται την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου, όταν ετοιμάζονται φυτά σε θερμαινόμενο σπορείο για μεταφύτευση νωρίς την άνοιξη, με στόχο την πρώιμη παραγωγή καρπών τον Μάιο. Η παράταση της παραμονής στο σπορείο υπαγορεύεται για λόγους μείωσης του κόστους παραγωγής (ενέργειας). Πριν τη μεταφύτευση προηγείται σκληραγώγηση των φυτών διάρκειας 7-10 ημερών με μείωση του νερού ποτίσματος στο σπορείο. Κατά τη μεταφύτευση συνιστάται τα φυτά να φυτεύονται λίγο υψηλά σε μικρό ανάχωμα ή στα πρανή αυλακιάς ώστε να μην έρχονται σε επαφή με το νερό ποτίσματος (το φυτό είναι πολύ ευπαθές στη σήψη του λαιμού). Μερικοί παραγωγοί μεταφυτεύουν σε επίπεδο έδαφος και άλλοι εφαρμόζουν εδαφοκάλυψη με μαύρο ή διαφανές πλαστικό σε επίπεδο έδαφος, αλλά καλύτερα είναι να γίνεται σε ανάχωμα. Ο σταλακτήρας δεν πρέπει να είναι πολύ κοντά στη βάση του φυτού και το νερό να προσεγγίζει το ριζικό σύστημα με διήθηση. Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια της πεπονιάς στο θερμοκήπιο εξελίσσεται σε μια πιο οργανωμένη και παραγωγική μορφή. Με την εφαρμογή υποστύλωσης και κλαδέματος (σε αντίθεση με την έρπουσα στο έδαφος παραδοσιακή καλλιέργεια), γίνεται αξιοποίηση του χώρου του θερμοκηπίου και σε ύψος και είναι δυνατή ή φύτευση μεγαλύτερου αριθμού φυτών σε δεδομένη έκταση. Οι αποστάσεις φύτευσης και η διάταξη των φυτών σε μια καλλιέργεια πεπονιάς στο θερμοκήπιο, καθορίζονται από διάφορους παράγοντες, όπως η κατασκευή του θερμοκηπίου (άνοιγμα αψίδων κ.λπ.), το σύστημα άρδευσης, η εποχή φύτευσης, η ζωηρότητα της ποικιλίας κ.α. Για την εποχή φύτευσης ισχύει γενικά η αρχή ότι φυτείες που θα ωριμάσουν τους καρπούς τους τον χειμώνα (σπορά Αύγουστο) φυτεύονται πιο αραιά για να φωτίζονται καλύτερα την περίοδο της καρποφορίας, ενώ για φυτείες που θα καρποφορήσουν την άνοιξη (σπορά Ιανουάριο-Φεβρουάριο), η φύτευση γίνεται πιο πυκνά γιατί οι συνθήκες φωτισμού βελτιώνονται. Ένα άλλο σημείο που έχει άμεση σχέση με την πυκνότητα φύτευσης, και που πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι η αποφυγή δημιουργίας φυτικού τείχους για καλό αερισμό και αποφυγή ασθενειών. Στην Ελλάδα ακολουθούνται δυο κυρίως συστήματα φύτευσης: (α)Η φύτευση είναι γραμμική και οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών των φυτών είναι σταθερές σε όλη την έκταση του θερμοκηπίου και κυμαίνονται από 80-100 και πιθανόν 150 cm μεταξύ τους, ανάλογα και με την κατασκευή του θερμοκηπίου. Οι αποστάσεις των φυτών επί της γραμμής είναι γύρω στα 45-50 cm. Ο συνδυασμός αυτός δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.000 περίπου φυτών στο στρέμμα . Η φύτευση επι της γραμμής μπορεί να γίνει και πιο πυκνή, εάν το επιτρέπουν οι συνθήκες καλλιέργειας (εποχή φύτευσης, ποικιλία κ.λπ.) (β)Κατά το δεύτερο σύστημα φύτευσης οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών δεν είναι ίσες, αλλά εφαρμόζονται διπλές γραμμές φύτευσης που απέχουν μεταξύ τους 50-70 cm και το ζεύγος των γραμμών φύτευσης απέχει από το επόμενο ζεύγος γύρω στα 100 cm. Η απόσταση αυτή χρησιμοποιείται ως διάδρομος εργασίας. Τα φυτά επί των γραμμών φυτεύονται σε αποστάσεις 50 cm μεταξύ τους και σε διαγώνια θέση από τα φυτά της άλλης γραμμής του ιδίου ζεύγους. Η διάταξη αυτή δίνει τη δυνατότητα φύτευσης 2.600 περίπου φυτών στο στρέμμα, δηλαδή φυτεύονται 30% περισσότερα φυτά σε σύγκριση με το προηγούμενο σύστημα φύτευσης. Περισσότερες λεπτομέρειες όσον αφορά το σύστημα φύτευσης και διάγραμμα αποτύπωσης θέσεων φύτευσης καθώς και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε συστήματος δίνονται στην περίπτωση της τομάτας.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Η τεχνική της καλλιέργειας των κηπευτικών στα θερμοκήπια, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2001.
