Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Παπάγια προϊόν"
| Γραμμή 2: | Γραμμή 2: | ||
Η παπάγια είναι ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Πιστεύεται ότι προέρχεται από το νότιο Μεξικό, όπου καλλιεργούνταν για πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Ωστόσο, πατρίδα της παπάγιας είναι ουσιαστικά το νότιο Μεξικό, η Κεντρική Αμερική και η βορειότερη Νότια Αμερική. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες. | Η παπάγια είναι ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Πιστεύεται ότι προέρχεται από το νότιο Μεξικό, όπου καλλιεργούνταν για πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Ωστόσο, πατρίδα της παπάγιας είναι ουσιαστικά το νότιο Μεξικό, η Κεντρική Αμερική και η βορειότερη Νότια Αμερική. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες. | ||
| − | Βοτανολογικά η παπάγια είναι μούρο! Ο Χριστόφορος Κολόμβος αποκαλούσε την παπάγια «φρούτο των αγγέλων», ενώ ο εξωτικός αυτός καρπός μερικές φορές χρησιμοποιείτε ως συστατικό στην παρασκευή τσίχλας. | + | Βοτανολογικά η παπάγια είναι μούρο! Ο Χριστόφορος Κολόμβος αποκαλούσε την παπάγια «φρούτο των αγγέλων», ενώ ο εξωτικός αυτός καρπός μερικές φορές χρησιμοποιείτε ως συστατικό στην παρασκευή [[μέντα φυτό |τσίχλας]]. |
Χαρακτηριστικά και γεύση του καρπού | Χαρακτηριστικά και γεύση του καρπού | ||
Ο καρπός της παπάγιας έχει σχήμα αχλαδιού και περιβάλλεται από έναν λεπτό πρασινοκίτρινο φλοιό. Η μαλακιά και ζουμερή σάρκα του είναι ροζ προς πορτοκαλοκόκκινη, ενώ στο κέντρο του καρπού σχηματίζεται μια κοιλότητα γεμάτη μαύρους σπόρους. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. | Ο καρπός της παπάγιας έχει σχήμα αχλαδιού και περιβάλλεται από έναν λεπτό πρασινοκίτρινο φλοιό. Η μαλακιά και ζουμερή σάρκα του είναι ροζ προς πορτοκαλοκόκκινη, ενώ στο κέντρο του καρπού σχηματίζεται μια κοιλότητα γεμάτη μαύρους σπόρους. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. | ||
| − | Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Η ώριμη παπάγια συνήθως τρώγεται ωμή, αφού πρώτα αφαιρεθούν ο φλοιός και οι σπόροι, οι οποίοι είναι επίσης εδώδιμοι. Ο καρπός είναι ιδανικός για την παρασκευή κάρυ και αποτελεί ένα καλόγουστο συστατικό για σαλάτες. Οι μαύροι σπόροι έχουν στυφή αλλα παράλληλα έντονη πικάντικη γεύση και μερικές φορές χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο του μαύρου πιπεριού. Επίσης, η πράσινη, άγουρη παπάγια µπορεί να καταναλωθεί μαγειρεμένη, ενώ σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το σπανάκι. | + | Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Η ώριμη παπάγια συνήθως τρώγεται ωμή, αφού πρώτα αφαιρεθούν ο φλοιός και οι σπόροι, οι οποίοι είναι επίσης εδώδιμοι. Ο καρπός είναι ιδανικός για την παρασκευή κάρυ και αποτελεί ένα καλόγουστο συστατικό για σαλάτες. Οι μαύροι σπόροι έχουν στυφή αλλα παράλληλα έντονη πικάντικη γεύση και μερικές φορές χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο του μαύρου πιπεριού. Επίσης, η πράσινη, άγουρη παπάγια µπορεί να καταναλωθεί μαγειρεμένη, ενώ σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το [[Σπανάκι φυτό |σπανάκι]]. |
Όταν ο φλοιός του καρπού είναι πράσινος και σκληρός, αφήνουμε τη παπάγια σε θερμοκρασία δωματίου προκειμένου να ωριμάσει και εν συνεχεία, όταν είναι ώριμη, τη διατηρούμαι στο ψυγείο και τη καταναλώνουμε μέσα σε λίγες ημέρες. | Όταν ο φλοιός του καρπού είναι πράσινος και σκληρός, αφήνουμε τη παπάγια σε θερμοκρασία δωματίου προκειμένου να ωριμάσει και εν συνεχεία, όταν είναι ώριμη, τη διατηρούμαι στο ψυγείο και τη καταναλώνουμε μέσα σε λίγες ημέρες. | ||
Αναθεώρηση της 11:18, 15 Απριλίου 2016
Η παπάγια (papaya), γνωστή και ως, Papaw ή Paw Paw (Αυστραλία), Mamao (Βραζιλια) ή δεντροπέπονο είναι ο καρπός του φυτού Carica papaya, του γένους Carica. Ωστόσο το νότιο αμερικάνικο pawpaw αποτελεί ένα διαφορετικό είδος, του γένους Asimina.
Η παπάγια είναι ιθαγενές φυτό των τροπικών χωρών της Αμερικής. Πιστεύεται ότι προέρχεται από το νότιο Μεξικό, όπου καλλιεργούνταν για πολλούς αιώνες πριν την έλευση των κλασικών μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Ωστόσο, πατρίδα της παπάγιας είναι ουσιαστικά το νότιο Μεξικό, η Κεντρική Αμερική και η βορειότερη Νότια Αμερική. Σήμερα το φυτό καλλιεργείται στις περισσότερες χώρες με τροπικό κλίμα, όπως στη Βραζιλία, την Ινδία, τη Νότια Αφρική, τη Σρι Λάνκα και τις Φιλιππίνες. Βοτανολογικά η παπάγια είναι μούρο! Ο Χριστόφορος Κολόμβος αποκαλούσε την παπάγια «φρούτο των αγγέλων», ενώ ο εξωτικός αυτός καρπός μερικές φορές χρησιμοποιείτε ως συστατικό στην παρασκευή τσίχλας.
Χαρακτηριστικά και γεύση του καρπού Ο καρπός της παπάγιας έχει σχήμα αχλαδιού και περιβάλλεται από έναν λεπτό πρασινοκίτρινο φλοιό. Η μαλακιά και ζουμερή σάρκα του είναι ροζ προς πορτοκαλοκόκκινη, ενώ στο κέντρο του καρπού σχηματίζεται μια κοιλότητα γεμάτη μαύρους σπόρους. Ο καρπός είναι ώριμος όταν μαλακώσει (όπως το ώριμο αβοκάντο ή και πιο μαλακός) και η φλούδα του έχει χρώμα ώχρας προς πορτοκαλί. Η γεύση του φρούτου προσιδιάζει σε εκείνη του ροδάκινου και του ανανά. Η ώριμη παπάγια συνήθως τρώγεται ωμή, αφού πρώτα αφαιρεθούν ο φλοιός και οι σπόροι, οι οποίοι είναι επίσης εδώδιμοι. Ο καρπός είναι ιδανικός για την παρασκευή κάρυ και αποτελεί ένα καλόγουστο συστατικό για σαλάτες. Οι μαύροι σπόροι έχουν στυφή αλλα παράλληλα έντονη πικάντικη γεύση και μερικές φορές χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο του μαύρου πιπεριού. Επίσης, η πράσινη, άγουρη παπάγια µπορεί να καταναλωθεί μαγειρεμένη, ενώ σε μερικές περιοχές της Ασίας σιγοψήνουν τα νεαρά φύλλα της παπάγιας και τα τρώνε, όπως το σπανάκι. Όταν ο φλοιός του καρπού είναι πράσινος και σκληρός, αφήνουμε τη παπάγια σε θερμοκρασία δωματίου προκειμένου να ωριμάσει και εν συνεχεία, όταν είναι ώριμη, τη διατηρούμαι στο ψυγείο και τη καταναλώνουμε μέσα σε λίγες ημέρες.
Χαρακτηριστικά και θρεπτικά συστατικά Το φυτό της παπάγιας μοιάζει πολύ με δένδρο, καθώς ο βλαστός του φτάνει σε ύψος τα 5-10 μέτρα και τα φύλλα του περιορίζονται στην κορυφή του κορμού, διατεταγμένα σε σπείρες. Τα φύλλα είναι μεγάλα και η διάμετρός τους κυμαίνεται από 50-70 εκατοστά. Κύριος εχθρός του φυτού είναι ένα είδος μύγας, με την ονομασία "Papaya Fruit Fly". To έντομο αυτό μοιάζει με σφήκα και γεννά τα αυγά του στο νεαρό φυτό. Τόσο το πράσινο φρούτο, όσο και το ώριμο, είναι πλούσια σε βιταμίνης C, μαγνήσιο, Βήτα-καροτίνη, ασβέστιο, κάλιο και φυλλικό οξύ. Η παπάγια περιέχει επίσης ένα ένζυμο που ονομάζετε παπαΐνη και έχει τη δυνατότητα να διαλύει τις σκληρές ίνες του κρέατος. Έτσι, μπορεί να βοηθήσει ιδιαίτερα στη θεραπεία προβλημάτων που αφορούν την πέψη. Να σημειωθεί τέλος ότι κάθε παπάγια αποδίδει περίπου 118 θερμίδες. [1]
