Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Οξυγόνο εδάφους"

Αναθεώρηση της 13:12, 1 Ιουνίου 2016

Οι απαιτήσεις του ριζικού συστήματος σε οξυγόνο διαφέρουν διαφέρουν ανάλογα με το είδος. Τα περισσότερα καρποφόρα δένδρα και ιδιαίτερα εκείνα της οικογένειας Rosaceae, έχουν υψηλές ριζικές απαιτήσεις σε οξυγόνο και λειτουργούν καλύτερα σε υψηλότερες από 10% συγκεντρώσεις οξυγόνου. Η αύξηση μειώνεται σημαντικά σε συγκέντρωση 3-5%, αλλά οι ρίζες επιβιώνουν ή έχουν επιβιώσει σε συγκέντρωση οξυγόνου 0.1-3%. Οι αυξανόμενες ρίζες χρειάζονται περισσότερο οξυγόνο από τις μη αυξανόμενες τοιαύτες. Κανονικά δεν απαιτείται οξυγόνο, αν το δένδρο βρίσκεται σε λήθαργο. Αντίθετα, οι ρίζες που βρίσκονται σε ενεργό κατάσταση είναι πολύ ευαίσθητες στην έλλειψη οξυγόνου με τα ριζικά τριχίδια να μειώνουν τη δραστηριότητα τους εντός 30 λεπτών, όταν το οξυγόνο είναι περιορισμένο. Έλλειψη οξυγόνου στο έδαφος μπορεί να προέλθει απ' ανεπαρκή αερισμό, που οφείλεται στην ανεπάρκεια εδαφικών πόρων, για την ανταλλαγή αερίων, όπως σε συμπαγή ή λεπτόκοκκα σε υφή εδάφη και σ' έλλειψη αερισμού, λόγω κατάκλυσης των εδαφών με νερό. Σε μη κατακλυζόμενα από νερό εδάφη, από τις ρίζες και τους μικροοργανισμούς κατά την αναπνοή, χρησιμοποιείται οξυγόνο, με αποτέλεσμα αυτό να μειούται σε βαθμό που να προκαλεί έλλειψη αν ο ρυθμός διάχυσης του στο έδαφος είναι μικρός. ^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997.