Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελισσών Αμερικανική σηψιγονία"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Σχηματισμός κολλώδους κλωστής.jpg|thumb|px100|Σχηματισμός κολλώδους κλωστής]] | [[Image:Σχηματισμός κολλώδους κλωστής.jpg|thumb|px100|Σχηματισμός κολλώδους κλωστής]] | ||
| − | Πρόκειται για τη σηµαντικότερη ασθένεια των µελισσών, η οποία προκαλεί τεράστια προβλήµατα παγκοσµίως. Προκαλείται από το βακτήριο Paenibacillus larvae, το οποίο προσβάλλει τη µέλισσα στο στάδιο της προνύµφης. | + | Πρόκειται για τη σηµαντικότερη ασθένεια <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"/> των µελισσών, η οποία προκαλεί τεράστια προβλήµατα παγκοσµίως. Προκαλείται από το βακτήριο Paenibacillus larvae, το οποίο προσβάλλει τη µέλισσα στο στάδιο της προνύµφης. |
Οι προνύµφες µολύνονται όταν λάβουν σπόρια του βακτηρίου µαζί µε την τροφή. Προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών προσβάλλονται δυσκολότερα. Τα σπόρια βλαστάνουν στο στοµάχι, πολλαπλασιάζονται και σπορογονούν. Οι καθαρίστριες [[Μέλισσες |µέλισσες]], προσπαθώντας να αποµακρύνουν το νεκρό γόνο, µολύνονται µε σπόρια, τα οποία µεταφέρουν σε υγιείς προνύµφες. Μετά | Οι προνύµφες µολύνονται όταν λάβουν σπόρια του βακτηρίου µαζί µε την τροφή. Προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών προσβάλλονται δυσκολότερα. Τα σπόρια βλαστάνουν στο στοµάχι, πολλαπλασιάζονται και σπορογονούν. Οι καθαρίστριες [[Μέλισσες |µέλισσες]], προσπαθώντας να αποµακρύνουν το νεκρό γόνο, µολύνονται µε σπόρια, τα οποία µεταφέρουν σε υγιείς προνύµφες. Μετά | ||
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
Ένα σηµαντικό χαρακτηριστικό των σπορίων του βακτηρίου είναι ότι διατηρούν τη βλαστικότητά τους έως και 35 χρόνια. Αυτό το γεγονός κάνει ακόµα δυσκολότερη την αντιµετώπιση της ασθένειας. Η ασθένεια εµφανίζεται όλες τις εποχές του χρόνου, εντονότερα όµως το καλοκαίρι, όταν σταµατήσει η νεκταροέκκριση και υπάρχει έντονη τάση για λεηλασία. | Ένα σηµαντικό χαρακτηριστικό των σπορίων του βακτηρίου είναι ότι διατηρούν τη βλαστικότητά τους έως και 35 χρόνια. Αυτό το γεγονός κάνει ακόµα δυσκολότερη την αντιµετώπιση της ασθένειας. Η ασθένεια εµφανίζεται όλες τις εποχές του χρόνου, εντονότερα όµως το καλοκαίρι, όταν σταµατήσει η νεκταροέκκριση και υπάρχει έντονη τάση για λεηλασία. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Τρόποι μετάδοσης{{{top_heading|==}}} | ||
Εντός της κυψέλης µεταδίδεται από τις παραµάνες µέλισσες. Από κυψέλη σε κυψέλη µεταδίδεται µε την παραπλάνηση και τη λεηλασία. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, τα σπόρια του βακτηρίου επιβιώνουν µέσα στο µέλι και µεταφέρονται σε υγιή µελίσσια όταν οι µέλισσες το κλέψουν από κάποιο άρρωστο µελίσσι. Επίσης, οι διάφοροι µελισσοκοµικοί χειρισµοί (συνενώσεις, ανταλλαγές πλαισίων, τροφοδότηση µε µολυσµένο µέλι κλπ.) µπορεί να οδηγήσουν στη διάδοση της [[Ασθένειες μελισσών |ασθένειας]]. Από περιοχή σε περιοχή η ασθένεια µεταδίδεται µε την αγορά µελισσιών, µε τη νοµαδική µελισσοκοµία και την τροφοδότηση µολυσµένων τροφών. | Εντός της κυψέλης µεταδίδεται από τις παραµάνες µέλισσες. Από κυψέλη σε κυψέλη µεταδίδεται µε την παραπλάνηση και τη λεηλασία. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, τα σπόρια του βακτηρίου επιβιώνουν µέσα στο µέλι και µεταφέρονται σε υγιή µελίσσια όταν οι µέλισσες το κλέψουν από κάποιο άρρωστο µελίσσι. Επίσης, οι διάφοροι µελισσοκοµικοί χειρισµοί (συνενώσεις, ανταλλαγές πλαισίων, τροφοδότηση µε µολυσµένο µέλι κλπ.) µπορεί να οδηγήσουν στη διάδοση της [[Ασθένειες μελισσών |ασθένειας]]. Από περιοχή σε περιοχή η ασθένεια µεταδίδεται µε την αγορά µελισσιών, µε τη νοµαδική µελισσοκοµία και την τροφοδότηση µολυσµένων τροφών. | ||
| + | |||
| + | {{{top_heading|==}}}Συμπτώματα{{{top_heading|==}}} | ||
Ο γόνος είναι διάσπαρτος και τα καλύµµατα των κελιών είναι βυθισµένα, ενώ πολλά από αυτά έχουν και τρύπες. Το χρώµα του γόνου γίνεται σκούρο καφέ και έχει µια χαρακτηριστική µυρωδιά ψαρόκολλας. Το πιο χαρακτηριστικό σύµπτωµα της ασθένειας είναι η κολλώδης κλωστή που σχηµατίζεται αν βυθίσουµε µια οδοντογλυφίδα ή ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Ακόµη, συχνά βλέπουµε τη γλώσσα των νεκρών προνυµφών προσκολληµένη στην άλλη άκρη του κελιού. | Ο γόνος είναι διάσπαρτος και τα καλύµµατα των κελιών είναι βυθισµένα, ενώ πολλά από αυτά έχουν και τρύπες. Το χρώµα του γόνου γίνεται σκούρο καφέ και έχει µια χαρακτηριστική µυρωδιά ψαρόκολλας. Το πιο χαρακτηριστικό σύµπτωµα της ασθένειας είναι η κολλώδης κλωστή που σχηµατίζεται αν βυθίσουµε µια οδοντογλυφίδα ή ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Ακόµη, συχνά βλέπουµε τη γλώσσα των νεκρών προνυµφών προσκολληµένη στην άλλη άκρη του κελιού. | ||
| Γραμμή 23: | Γραμμή 27: | ||
[[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Μέλισσες| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"> [[media:Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών.pdf|Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών, Αμερικανική σηψιγονία]]</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | __NOTOC__ | ||
Αναθεώρηση της 08:33, 12 Ιουνίου 2015
Πρόκειται για τη σηµαντικότερη ασθένεια [1] των µελισσών, η οποία προκαλεί τεράστια προβλήµατα παγκοσµίως. Προκαλείται από το βακτήριο Paenibacillus larvae, το οποίο προσβάλλει τη µέλισσα στο στάδιο της προνύµφης.
Οι προνύµφες µολύνονται όταν λάβουν σπόρια του βακτηρίου µαζί µε την τροφή. Προνύµφες ηλικίας µεγαλύτερης των τριών ηµερών προσβάλλονται δυσκολότερα. Τα σπόρια βλαστάνουν στο στοµάχι, πολλαπλασιάζονται και σπορογονούν. Οι καθαρίστριες µέλισσες, προσπαθώντας να αποµακρύνουν το νεκρό γόνο, µολύνονται µε σπόρια, τα οποία µεταφέρουν σε υγιείς προνύµφες. Μετά από καιρό, ο νεκρός γόνος αποξηραίνεται και σχηµατίζει ένα λέπι και συχνά η γλώσσα των νεκρών προνυµφών είναι προσκολληµένη στην άλλη άκρη του κελιού.
Ένα σηµαντικό χαρακτηριστικό των σπορίων του βακτηρίου είναι ότι διατηρούν τη βλαστικότητά τους έως και 35 χρόνια. Αυτό το γεγονός κάνει ακόµα δυσκολότερη την αντιµετώπιση της ασθένειας. Η ασθένεια εµφανίζεται όλες τις εποχές του χρόνου, εντονότερα όµως το καλοκαίρι, όταν σταµατήσει η νεκταροέκκριση και υπάρχει έντονη τάση για λεηλασία.
Τρόποι μετάδοσης
Εντός της κυψέλης µεταδίδεται από τις παραµάνες µέλισσες. Από κυψέλη σε κυψέλη µεταδίδεται µε την παραπλάνηση και τη λεηλασία. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση, τα σπόρια του βακτηρίου επιβιώνουν µέσα στο µέλι και µεταφέρονται σε υγιή µελίσσια όταν οι µέλισσες το κλέψουν από κάποιο άρρωστο µελίσσι. Επίσης, οι διάφοροι µελισσοκοµικοί χειρισµοί (συνενώσεις, ανταλλαγές πλαισίων, τροφοδότηση µε µολυσµένο µέλι κλπ.) µπορεί να οδηγήσουν στη διάδοση της ασθένειας. Από περιοχή σε περιοχή η ασθένεια µεταδίδεται µε την αγορά µελισσιών, µε τη νοµαδική µελισσοκοµία και την τροφοδότηση µολυσµένων τροφών.
Συμπτώματα
Ο γόνος είναι διάσπαρτος και τα καλύµµατα των κελιών είναι βυθισµένα, ενώ πολλά από αυτά έχουν και τρύπες. Το χρώµα του γόνου γίνεται σκούρο καφέ και έχει µια χαρακτηριστική µυρωδιά ψαρόκολλας. Το πιο χαρακτηριστικό σύµπτωµα της ασθένειας είναι η κολλώδης κλωστή που σχηµατίζεται αν βυθίσουµε µια οδοντογλυφίδα ή ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Ακόµη, συχνά βλέπουµε τη γλώσσα των νεκρών προνυµφών προσκολληµένη στην άλλη άκρη του κελιού.
Για τη αντιμετώπιση χρησιµοποιούνται µέτρα υγιεινής και προφύλαξης, καθώς επίσης και διάφορες βιοτεχνικές µέθοδοι.
- Τα βαριά προσβεβληµένα και νεκρά µελίσσια καταστρέφονται µε φωτιά. Το ίδιο και πλαίσια που βρίσκονται στο αρχικό στάδιο της προσβολής. Οι κυψέλες αποστειρώνονται εσωτερικά µε το φλόγιστρο.
- Λαµβάνονται µέτρα για τη µείωση της λεηλασίας και της παραπλάνησης.
- Χρησιµοποιούνται ανθεκτικά µελίσσια.
- Γίνεται εφαρµογή της διπλής µετάγγισης.
- Γίνεται τίναγµα των µελισσών σε νέα κυψέλη.
- Δίνεται προσοχή στους µελισσοκοµικούς χειρισµούς. Αποφυγή τροφοδότησης µελιού άγνωστης προέλευσης. Προσοχή κατά την αγορά µελισσιών.
- Χηµικά µέσα. Μέχρι πρότινος γινόταν ευρεία χρήση του αντιβιοτικού τερραµυκίνη. Όµως, πρόσφατα απαγορεύτηκε η χρήση αντιβιοτικών στη µελισσοκοµία και πλέον η ασθένεια αντιµετωπίζεται µόνο µε βιολογικές και βιοτεχνικές µεθόδους.
Βιβλιογραφία
