Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Φυλλοβολα καρποφόρα δένδρα, Βερικοκκιά"
Γραμμή 8: | Γραμμή 8: | ||
Στη βερικοκκιά σύνηθες είναι το φαινόμενο της δευτέρας βλάστησης. Δευτέρα βλάστηση ονομάζεται η βλάστηση, που αποτελεί επέκταση της κύριας βλάστησης και προέρχεται από την έκπτυξη του επάκριου ξυλοφόρου οφθαλμού που λαμβάνει χώρα κατά το καλοκαίρι του χρόνου σχηματισμού του. | Στη βερικοκκιά σύνηθες είναι το φαινόμενο της δευτέρας βλάστησης. Δευτέρα βλάστηση ονομάζεται η βλάστηση, που αποτελεί επέκταση της κύριας βλάστησης και προέρχεται από την έκπτυξη του επάκριου ξυλοφόρου οφθαλμού που λαμβάνει χώρα κατά το καλοκαίρι του χρόνου σχηματισμού του. | ||
+ | |||
+ | Ο ξυλοφόρος οφθαλμός, εκπτυσσόμενος, δίνει βλαστό ή λεπτοκλάδιο ή λογχοειδές ξυλοφόρο ή ανθοφόρο, ενώ ο απλός ανθοφόρος ένα [[Άνθη|άνθος]]. | ||
Αναθεώρηση της 09:15, 5 Αυγούστου 2016
Η βερικοκκιά φέρει ξυλοφόρους και απλούς ανθοφόρους οφθαλμούς. Η διάκριση μεταξύ ξυλοφόρων και απλών ανθοφόρων οφθαλμών είναι μακροσκοπικά εύκολη.
Οι ξυλοφόροι οφθαλμοί έχουν σχήμα κωνικό και απαντούν επάκρια ή πλάγια των βλαστών, ενώ οι απλοί ανθοφόροι οφθαλμοί έχουν σχήμα μάλλον σφαιρικό, είναι μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τους ξυλοφόρους και απαντούν πάντοτε πλάγια των βλαστών.
Σε κάθε κόμβο βλαστού απαντούν 1 έως 3 οφθαλμοί, ξυλοφόροι ή απλοί ανθοφόροι ή συνδυασμός ξυλοφόρων και απλών ανθοφόρων οφθαλμών. Από κάθε ανθοφόρο οφθαλμό παράγεται ένα μόνο άνθος.
Καρποφόρα όργανα στη βερικοκκιά είναι οι βλαστοί του παρελθόντος έτους, τα λεπτοκλάδια και τα ανθοφόρα λογχοειδή ή Μπουκέτα Μαίου.
Στη βερικοκκιά σύνηθες είναι το φαινόμενο της δευτέρας βλάστησης. Δευτέρα βλάστηση ονομάζεται η βλάστηση, που αποτελεί επέκταση της κύριας βλάστησης και προέρχεται από την έκπτυξη του επάκριου ξυλοφόρου οφθαλμού που λαμβάνει χώρα κατά το καλοκαίρι του χρόνου σχηματισμού του.
Ο ξυλοφόρος οφθαλμός, εκπτυσσόμενος, δίνει βλαστό ή λεπτοκλάδιο ή λογχοειδές ξυλοφόρο ή ανθοφόρο, ενώ ο απλός ανθοφόρος ένα άνθος.
Βιβλιογραφία
- ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997