Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Μελισσόχορτο φυτό"
| Γραμμή 158: | Γραμμή 158: | ||
[[Category:Φυτό_Μ]] | [[Category:Φυτό_Μ]] | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Αρωματικό φαρμακευτικό φυτό]] |
[[παράγει::Αιθέριο έλαιο μελισσόχορτου| ]] | [[παράγει::Αιθέριο έλαιο μελισσόχορτου| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::30| ]] | ||
Αναθεώρηση της 10:45, 12 Αυγούστου 2013
Περιεχόμενα
Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Το μελισσόχορτο (melissa officinalis) της οικογένειας Lamiaceae είναι αρωματική, πολυετής πόα με τριχώματα και ανορθωμένους πολύκλαδους βλαστούς που διακλαδίζονται και φτάνουν σε ύψος τα 130cm. Τα φύλλα είναι ωοειδή, με περιθώρια που φέρουν αποστρογγυλεμένους ακιδωτούς οδόντες. Τα άνθη αναπτύσσονται σε σπονδυλωτή ταξιανθία (6-10 άνθη ανά σπόνδυλο), με βράκτια και βρακτίδια. Η συμπέταλη στεφάνη είναι λευκή ή ωχρορόδινη. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως το Σεπτέμβριο. Είναι αυτόχθον φυτό στην νότια Ευρώπη, τα Βαλκάνια και παραμεσογειακές χώρες έως τον Καύκασο και έχει εγκλιματιστεί ως αλλόχθον σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτοφύεται σε υψόμετρα από 0-900m και απαντά σε δασικές εκτάσεις και θαμνότοπους, σε ρυάκια και υγρές θέσεις σε πλευρές δρόμων και καλλιεργούμενες εκτάσεις. [1]
Εδαφοκλιματικές συνθήκες
Ευδοκιμεί σε περιοχές τόσο θερμές όσο και ψυχρές, καταλληλότερες θεωρούνται οι ημιορεινές με μεσημβρινό προσανατολισμό και με ετήσια βροχόπτωση 0,5-1,3m. Αναπτύσσεται σε εδάφη με pH 5,8-7,8. Τα φυτά μεγαλώνουν καλύτερα σε περιοχές ηλιόλουστες σε εδάφη γόνιμα μέσης σύστασης με καλή αποστράγγιση. Δεν αναπτύσσεται σε εδάφη βαριά και υγρά (χωρίς καλή αποστράγγιση).[2]
Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός του μελισσόχορτου γίνεται με σπόρους, με μοσχεύματα και με παραφυαδές.
Σπόρος: Σπέρνεται σε σπόρειο όπως ο καπνός. Οι σπόροι είναι πολύ μικροί γι' αυτό πρέπει να καλύπτονται με λεπτό στρώμα εδάφους και άχυρο. Όταν τα φυτά βρίσκονται στο σπορείο χρειάζονται 2 ποτισματα ημερησίως μέχρι να φυτρώσει ο σπόρος και μετά 1 πότισμα την ημέρα. Η δημιουργία σπορείου γίνεται στις αρχές Αυγούστου.
Μοσχεύματα: Τα μοσχεύματα είναι δυσκολότερος και δαπανηρότερος τρόπος εγκατάστασης της καλλιέργειας του μελισσόχορτου. Η εγκατάσταση των μοσχευμάτων πρέπει να γίνεται αρχές φθινοπώρου για να αποφευχθούν οι χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.[2] Κόβουμε μικρά τμήματα βλαστών (8-10cm) και τα τοποθετούμε σε μίγμα τύρφης και περλίτη (1:3). Χρήση ορμόνης ριζοβολίας ΙΒΑ συγκέντρωσης 2000ppm δίνει ομοιόμορφα ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα και συγχρονισμό ριζοβολίας. Η διατήρηση των μοσχευμάτων γίνεται σε υδρονέφωση (90% σχετική υγρασία) για τουλάχιστον 14 ημέρες. Ο εγκλιματισμός των ριζοβολημένων μοσχευμάτων γίνεται με σταδιακή μείωση της σχετικής υγρασίας σε διάστημα 15 ημερών.[1]
Παραφυάδες: Από κάθε φυτό ξεριζώνουμε 50 ή και περισσότερες παραφυάδες και τις μεταφέρουμε απευθείας στο χωράφι. Κατά την εγκατάσταση των φυτών οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών πρέπει να είναι τουλάχιστον 60-70cm, ενώ μεταξύ των φυτών 40-50cm. [2]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Ευδοκιμεί στις περιοχές
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Άρωμα ποιότητας - Επιχειρηματικός οδηγός, Δίκτυο διατοπικής συνεργασίας αναπτυξιακών εταιριών Κιλκίς, Ημαθίας, Ξάνθης, Σερρών, Χαλκιδικής.
