Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εδαφικές συνθήκες αγγουριάς"

Η [[Αγγουριά|αγγουριά]] έχει ευαίσθητο [[Βοτανικά χαρακτηριστικά αγγουριάς|ριζικό σύστημα]]. Γι’ αυτό χρειάζεται [[Αμμώδη εδάφη|ελαφρό έδαφος]] που να στραγγίζει και να αερίζεται καλά, να έχει υψηλή ικανότητα συγκράτησης [[Άρδευση νερού|νερού]] και να είναι απαλλαγμένο από παθογόνα. Θα πρέπει να είναι πλούσιο σε [[Ρόλος θρεπτικών στοιχείων στα φυτά|θρεπτικά στοιχεία]] ιδίως σε [[Άζωτο|άζωτο]] και [[Κάλιο|κάλιο]]. Πιο κατάλληλα θεωρούνται τα αμμοπηλώδη εδάφη και για πολύ πρώιμες [[Καλλιέργεια αγγουριάς|καλλιέργειες]] τα αμμώδη-χαλικώδη εδάφη εφ’ όσον λαμβάνεται πρόνοια για τον πλήρη εφοδιασμό τους σε θρεπτικά στοιχεία. Στα [[Αργιλώδη εδάφη|αργιλώδη εδάφη]] η στράγγιση είναι δύσκολη, το ριζικό σύστημα δεν αναπτύσσεται πλούσια, η παραγωγή είναι μειωμένη, τα φυτά συχνά κιτρινίζουν και παρουσιάζουν τροφοπενίες ή προσβάλλονται σοβαρά από ασθένειες εδάφους ([[Ασθένεια αγγουριάς Ριζοκτόνια|ριζοκτόνια]], [[Ασθένεια αγγουριάς Φυτόφθορα|φυτόφθορα]], κ.α). Συνεκτικά εδάφη μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αλλά υφίστανται ζημίες όταν καλλιεργούνται υγρά και παρουσιάζουν δυσκολίες στην απόπλυση και στον αερισμό. Τα καλύτερα εδάφη για την καλλιέργεια αγγουριού είναι τα μέσης σύστασης, τα βαθιά, τα γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία διατηρώντας αρκετή υγρασία. Όσον αφορά τη χημική αντίδραση του εδάφους, αυτή μπορεί να κυμαίνεται από pH=5,5-7,5, αλλά η αγγουριά προτιμά τα ελαφρά όξινα εδάφη pH=6,5.