Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Καταπολέμηση ζιζανίων ηλίανθου"

Αναθεώρηση της 10:24, 2 Αυγούστου 2013

Τα κυριότερα ζιζάνια που παρατηρούνται στην καλλιέργεια του ηλίανθου είναι το κοκκινόριζο χηνοπόδιο (Amaranthus retroflexus), η αμβροσία (Ambrosia artemisifolia), το χηνοπόδιο (Chenopodium album), το γαϊδουράγκαθο (Cirsium arvense), η μουχρίτσα (Echinochloa crus galli), ο αγρόπυρος (Elytrigia repens), το ξάνθιο (Iva xanthiifolia), το άγριο σινάπι (Sinapis arvensis), η αγριομελιτζάνα (Xanthium strumarium), η σετάρια (Setaria glauca) και η αλεπονουρά (Alopecurus myosuroides). Σημαντική απειλή για την καλλιέργεια αποτελεί επίσης το παράσιτο της οροβάγχης (Orobanche cumana, Orobanche ramosa), το οποίο αντιμετωπίζεται με τη χρήση ανθεκτικών στην οροβάγχη ποικιλιών καθώς και με ποικιλίες ανθεκτικές στις δραστικές ουσίες ιμιδαζολινόνες ή σουλφονιλουρίες που εφαρμόζονται με ψεκασμό. Οι ποικιλίες αυτές έχουν δημιουργηθεί σε συμβατικά βελτιωτικά προγράμματα. Δεδομένης της ευαισθησίας του ηλίανθου στα ορμονικά ζιζανιοκτόνα, η χημική καταπολέμηση των αγρωστωδών και αρκετών πλατύφυλλων ζιζανίων πραγματοποιείται συνήθως με την εφαρμογή προσπαρτικών (με ενσωμάτωση) ή μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων όπως π.χ. αυτά της οικογένειας των δινιτροανιλινών και τριαζινών. Παράλληλα, προληπτικές μέθοδοι αφορούν στην εφαρμογή κατάλληλων συστημάτων αμειψισποράς και στην καταστροφή υπολειμμάτων της καλλιέργειας.