Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τροφοπενία σιδήρου πυρηνόκαρπων"

Αναθεώρηση της 14:06, 5 Αυγούστου 2013

Τροφοπενία σιδήρου σε φύλλα ροδακινιάς

Η χλώρωση σιδήρου συναντάται σε πολλούς δαμασκηνεώνες και συνδέεται με ασβεστώδη εδάφη, όπου η αντίδραση του εδάφους (pH) είναι πάνω από το ουδέτερο, ή με βαριά και κακή αποστράγγιση εδάφη. Τα επάκρια φύλλα των βλαστών γίνονται χλωρωτικά νωρίς κατά τη βλαστική περίοδο. Σε ελαφρές τροφοπενίες το έλασμα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων, που παραμένουν πράσινες, γίνεται κιτρινωπό. Η χλώρωση με την πάροδο της εποχής μπορεί να εξαφανιστεί. Σε ισχυρές τροφοπενιακές περιπτώσεις, και οι νευρώσεις ακόμα, γίνονται χλωρωτικές και ολόκληρο το φύλλο μπορεί να γίνει λευκό έως υπόλευκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι καρποί είναι πενιχρά χρωματισμένοι. Η τροφοπενία σιδήρου διορθώνεται δύσκολα. Αν συνδέεται όμως με ασβεστώδη εδάφη, μια ισχυρή παροχή θείου στο έδαφος (7-25Kg ανά δένδρο), με διασπορά κάτω απ' το δένδρο και ενσωμάτωση του, μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα. Η όξινη επίδραση του εδαφικού θείου θα κάνει το σίδηρο πιο διαθέσιμο στο δένδρο. Τέτοιου είδους όμως αντίδραση παίρνει χρόνο, και η διόρθωση μπορεί να μη γίνει εμφανής στα δένδρα μέχρι ένα χρόνο μετά την εφαρμογή. Ο χηλικός σίδηρος, αν χρησιμοποιηθεί σε επαρκείς ποσότητες, δίνει γρήγορα αποτελέσματα, αλλά είναι ακριβός και η διόρθωση διαρκεί πολύ. Αν αιτία της χλώρωσης είναι η ψηλή υγρασία του εδάφους, ο περιορισμός των ποτισμάτων ή σε αραιότερα χρονικά διάστημα μπορεί να περιορίσουν το πρόβλημα.