Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αναπαραγωγική ανάπτυξη του φυτού της κοινής βρώμης"

Τελευταία αναθεώρηση της 07:43, 19 Αυγούστου 2013

Η εαρινοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαφοροποίηση ανθικών καταβολών σε ορισμένες ποικιλίες βρώμης που χαρακτηρίζονται ως χειμωνιάτικες. Ο Βorodin (1934) διακρίνει ακόμη: ανοιξιάτικες (δεν απαιτούν εαρινοποίηση), ενδιαμέσων απαιτήσεων (δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες) και ιδιαίτερα απαιτητικές ή επίμονες ποικιλίες (έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες). Και στη [[Βρώμη φυτό |βρώμη η εαρινοποίηση είναι πολύ αποτελεσματική όταν συντελείται στο στάδιο του υγρού σπόρου (υγρασία περίπου 50%). Παραμονή του υγρού σπόρου σε θερμοκρασία 2^oC επί 28-50 ημέρες είναι αρκετή για να συντελεσθεί το φαινόμενο στις χειμωνιάτικες ποικιλίες. Η εαρινοποίηση επιταχύνει το χρόνο ξεσταχυάσματος κατά 2-10 ημέρες στις απαιτητικές ποικιλίες.

Η φωτοπερίοδος είναι απαραίτητη για τη διαφοροποίηση των ανθικών καταβολών εφόσον έχει προηγηθεί η εαρινοποίηση. Φαίνεται ότι το στάδιο ανάπτυξης όπου η βρώμη αντιδρά στο φωτοπεριοδικό ερέθισμα εντοπίζεται γύρω στις αρχές του αδελφώματος. Οι φωτοπεριοδικές απαιτήσεις της βρώμης φαίνεται ότι ξεπερνούν τις 12 ώρες και φθάνουν στις 15-18 ώρες.

Η διαφοροποίηση των σταχυδίων αρχίζει από το πρώτο σταχύδιο στην κορυφή της φόβης και προχωρεί προοδευτικά προς τη βάση ξεκινώντας από τα άκρα των καταβολών των διακλαδώσεων. Από τα μέρη του σταχυδίου διαφοροποιούνται πρώτα τα λέπυρα και ακολουθούν τα άνθη της βάσης του σταχυδίου. Από τα διάφορα μέρη του άνθους πρώτα διαφοροποιείται ο χιτώνας και ακολουθούν κατά σειρά οι ανθήρες, η λεπίδα, οι γλωχίνες και ο ύπερος.

Η άνθηση ξεκινά από την κορυφή της φόβης, προχωρεί προς τη βάση και συμπληρώνεται συνήθως σε 3-4 ημέρες, αλλά μπορεί να διαρκέσει μέχρι οκτώ ημέρες. Η άνθηση όλων των ταξιανθιών ενός φυτού συμπληρώνεται μέσα σε 10 ημέρες, εκτός αν τα αδέλφια είναι όψιμα, οπότε η άνθηση διαρκεί πολύ περισσότερο. Ενδεικτικό της άνθησης είναι η εμφάνιση των ανθήρων μεταξύ των λεπυριδίων. Η άνθηση είναι το συνδυασμένο αποτέλεσμα της επιμήκυνσης των ανθήρων και της διόγκωσης των γλωχίνων. Η άνθηση επιτελείται συνήθως τις απογευματικές ώρες, αλλά είναι δυνατό να γίνει και τις πρωινές εάν επικρατούν χαμηλές θερμοκρασίες. Φαίνεται ότι τα άνθη συνήθως ανοίγουν μετά την επίτευξη της μέγιστης ημερήσιας θερμοκρασίας. Εάν επομένως αυτή έχει συντελεσθεί νωρίς, είναι δυνατό η άνθηση να γίνει κατά τις προμεσημβρινές ώρες. Η άριστη θερμοκρασία για άνθηση είναι 24-26^oC και η άριστη σχετική υγρασία 50-60%. Η βροχή, ο άνεμος και η ηλιοφάνεια φαίνεται ότι δεν επηρεάζουν αποφασιστικά την άνθηση.

Οι γυρεόκοκκοι βλαστάνουν ταχύτατα επάνω στο στίγμα (μέσα σε πέντε λεπτά από την επικονίαση) και γονιμοποιούν τη σπερματική βλάστη μέσα σε τέσσερις ώρες. Η βρώμη είναι φυτό αυτογονιμοποιούμενο σε ποσοστό 93.5-99.8%.

Η γονιμοποιημένη σπερματική βλάστη βρίσκεται στην πρόφαση 13.5 ώρες μετά την επικονίαση, ενώ το προέμβρυο αρχίζει να σχηματίζεται μετά 19 ώρες. Τα κύτταρα του ενδοσπερμίου σχηματίζονται μετά από 72 ώρες.

Ο ρυθμός του γεμίσματος των καρπών είναι ταχύς κατά τις πρώτες 15 ημέρες μετά τη γονιμοποίηση ενώ στη συνέχεια αρχίζει να μειώνεται. Η φυσιολογική ωρίμαση έχει συντελεσθεί μετά από 25-35 ημέρες από το ξεστάχυασμα, όταν οι καρποί έχουν υγρασία γύρω στο 45%. Ένδειξη φυσιολογικής ωρίμασης είναι ο αποχρωματισμός των λεπύρων της κορυφής προς χρώμα άχυρου, ενώ κατά την οικονομική ωρίμαση (υγρασία περίπου 20%) τα λεπυρίδια έχουν αποκτήσει το κανονικό τους χρώμα. Είναι πάντως γεγονός ότι η ωρίμαση στη φόβη είναι σχετικά ανομοιόμορφη: Όταν οι καρποί της κορυφής είναι ώριμοι, οι καρποί της βάσης βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της μαλακής ζύμης.

Όπως και στα άλλα σιτηρά, η φωτοσύνθεση των ταξικαρπιών συμβάλλει περισσότερο αποφασιστικά στο γέμισμα των καρπών σε σχέση με άλλα φυτικά όργανα (ανώτερο φύλλο, κολεοί, κ.λπ.). Η συμβολή της φόβης αυξάνεται όσο μεγαλύτερα είναι τα λέπυρα. Η φωτοσυνθετική συμβολή των κατώτερων φύλλων είναι συνήθως μικρή, αλλά αυξάνεται σε ποικιλίες με ορθότονο φύλλωμα.