Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αιθέριο έλαιο μέντας"
| Γραμμή 19: | Γραμμή 19: | ||
</references> | </references> | ||
| − | [[Category: | + | [[Category:Μεταποιημένο προϊόν φυτικής προέλευσης]] |
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | [[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | [[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]] | ||
[[παράγεται από::Μέντα φυτό| ]] | [[παράγεται από::Μέντα φυτό| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:54, 5 Σεπτεμβρίου 2013
Φυτά του γένους, όλα με πλούσιο περιεχόμενο σε αιθέρια έλαια, χρησιμοποιούνται στη λαϊκή θεραπευτική διότι έχουν σπασμολυτικές, αντιφλεγμονώδεις, τονωτικές, αντιμικροβιακές και αιμοστατικές ιδιότητες. Τα συστατικά των φύλλων της μέντας ποικίλλουν ανάλογα με τις συνθήκες ωρίμανσης των φυτών, την ποικιλία που καλλιεργείται, τη γεωγραφική περιοχή και την επεξεργασία που γίνεται. Το κύριο δραστικό συστατικό είναι το αιθέριο έλαιο. Τα φύλλα περιέχουν 1.2-3.9% (ν/ν) αιθέριο έλαιο, με κύρια συστατικά τη μενθόλη (30-55%) και τη μενθόνη (14-32%). Άλλα μονοτερπένια στο αιθέριο έλαιο είναι το λιμονένιο (1-5%), η κινεόλη (3, 5-14%), το μενθοφουράνιο (1-9%), η ισομενθόνη (1,5-10%), οξικό μενθύλιο (2,8-10%), η πουλεγόνη (μέχρι 4%) και η καρβόνη (μέχρι 1%). Το αιθέριο έλαιο έχει αρκετές θεραπευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται ευρύτατα στη βιομηχανία αρωμάτων. Ως αφέψημα ή ως αιθέριο έλαιο είναι αναλγητικό, κατά της αϋπνίας και βοηθητικό σε πονοκεφάλους. Το αιθέριο έλαιο της μέντας έχει αποδειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακή δράση. Χρησιμοποιείται στις οδοντόπαστες, σε προϊόντα στοματικής υγιεινής καθώς επίσης και τις τσίχλες, ως αρωματικό. Τα φύλλα της μέντας αποτελούν παραδοσιακό φαρμακευτικό προϊόν φυτικής προέλευσης για τη συμπτωματική ανακούφιση από πεπτικές διαταραχές, όπως η δυσπεψία και το φούσκωμα. Υδατικά εκχυλίσματα της μέντας είναι πλούσια σε φαινολικές ενώσεις (λουτεολινο 7-γλυκοσίδης, ρουτίνη, εσπεριδίνη, εριοσιτρίνη και πολυοξυγονωμένες φλαβόνες, εσπεριδίνη και ροσμαρινικό οξύ).[1]
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.
