Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αιθέριο έλαιο σιδερίτη"

Από GAIApedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
 
 
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
 
</references>
 
</references>
  
[[Category:Βιομηχανικό προϊόν]]
+
[[Category:Μεταποιημένο προϊόν φυτικής προέλευσης]]
 
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση μεταποίησης-τυποποίησης::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]]
 
[[πόσο αφορά σε επιχείρηση εμπορική::30| ]]
 
[[παράγεται από::Σιδερίτης φυτό| ]]
 
[[παράγεται από::Σιδερίτης φυτό| ]]

Τελευταία αναθεώρηση της 11:56, 5 Σεπτεμβρίου 2013

Αιθέριο έλαιο σιδερίτη

Είδη του γένους Sideritis χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων στην λαϊκή θεραπευτική, λόγω των αντιφλεγμονωδών, αντιρρευματικών και αντιμικροβιακών δράσεων που παρουσιάζουν. Στην Ελλάδα, καθώς και στη γειτονική Τουρκία είδη του γένους χρησιμοποιούνται συχνά ως αφέψημα ευστόμαχο, θερμαντικό, τονωτικό, διουρητικό, κατά των κρυολογημάτων και αγγειοπροστατευτικό και είναι γνωστά με το κοινό όνομα "τσάι του βουνού". Οι βιολογικές τους δράσεις οφείλονται κυρίως στην παρουσία φλαβονοειδών, φαινυλο-αιθανοϊκών γλυκοσίδων και τερπενίων. Διάφορα είδη του γένους Sideritis, βρέθηκε ότι εμφανίζουν δράση έναντι του ιού του AIDS, η οποία οφείλεται στα διτερπένια τύπου λινεαρόλης. Τα φυτά του γένους Sideritis εμφανίζουν αντιμικροβιακή δράση, καθώς και ήπια αντιμυκητιακή. Τα αιθέρια έλαια των φυτών του γένους έχουν μυκητοκτόνο και βακτηριοκτόνο δράση. Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο είναι γενικά χαμηλή και κυμαίνεται από 0,05 – 1%. Τα κύρια συστατικά του αιθερίου ελαίου διαφέρουν ανάλογα με το είδος και με την περιοχή προέλευσης. Συνήθως ανήκουν στην κατηγορία των μονοτεπενικών υδρογονανθράκων και/ή φαινολικών συστατικών και διτερπενίων.[1]

Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. Καλλιέργεια, μεταποίηση και διασφάλιση ποιότητας των ελληνικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών: Βασικές αρχές καθετοποιημένης παραγωγής, των Δρ. Ελένη Μαλούπα, Δρ. Κατερίνα Γρηγοριάδου, Δρ. Διαμάντω Λάζαρη και Δρ. Νικόλαος Κρίγκας, Καβάλα 2013.