Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια πεπονιάς Φυτοφθόρα"

Τελευταία αναθεώρηση της 09:02, 10 Σεπτεμβρίου 2013

Προσβεβλημένο φύλλο πεπονιάς από Φυτοφθόρα

Προσβεβλημένο πεπόνι από Φυτοφθόρα

Η ασθένεια προκαλείται από δύο μύκητες του γένους Phytophthora, τον Phytophthora cryptogea και τον Phytophthora capsici. Ο Phytophthora criptogea επιβιώνει για πολλά χρόνια στο έδαφος, οι ιδανικές θερμοκρασίες για την ανάπτυξη του είναι 8-33^oC όταν η θερμοκρασία είναι γύρω στους 10-25^oC σε συνδυασμό με συχνά ποτίσματα αυξάνουν το μόλυσμα εξαιτίας της μεγάλης παραγωγής σποριάγγειων και απελευθέρωσης πολλών ζωοσπορίων. Η είσοδος του παθογόνου γίνεται μέσω πληγών στις ρίζες ή από τα νεαρά ριζικά τριχίδια. Η περίοδο επώασης του μύκητα εξαρτάται από την πυκνότητα του μολύσματος και τη θερμοκρασία του εδάφους. Ο Phytophthora capsici είναι υδροχαρής μύκητας, στις υδροπονικές καλλιέργειες μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημιές. Μπορεί να διατηρείτε στο έδαφος για πολλά χρόνια σαπροφυτικά στην οργανική ουσία. Η μεταφορά του μολύσματος γίνετε με τον αέρα ιδιαιτέρα μετά από βροχή στις υπαίθριες και μετά από άρδευση με καταιονισμό στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες. Η παρουσία νερού για την ανάπτυξη του μύκητα είναι τελείως απαραίτητη επίσης ο μειωμένος αερισμός του εδάφους επιδρά θετικά στην ανάπτυξη του παθογόνου. Η άριστη θερμοκρασία ανάπτυξης του μύκητα είναι μεταξύ στους 24-32^oC.

Όλα τα είδη του γένους Phytophthora είναι αρκετά επιζήμια κυρίως στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των φυτών. Τα συμπτώματα που προκαλούν είναι τόσο όμοια που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς το είδος του παθογόνου. Στο σπορείο προκαλούν τήξεις φυταρίων, ιδιαίτερα όταν οι σπόροι σπέρνονται κατ' ευθείαν στο έδαφος. Η προσβολή των σπόρων κατά το φύτρωμα δεν επιτρέπει την ανάπτυξη του φυταρίου. Οι κοτυληδόνες και τα πρώτα φύλλα καταστρέφονται. Ο λαιμός αδυνατίζει και τελικά το φυτάριο λιώνει και χάνεται. Αντίθετα πολλές φορές τα φυτάρια ξεπερνούν την ασθένεια και επιβιώνουν. Η ανάπτυξή τους είναι πολύ περιορισμένη. Τα φύλλα κιτρινίζουν και ξεραίνονται. Μεγάλες είναι οι ζημιές που προκαλούν στα φυτά κατά τη μεταφύτευση. Τα ηλικιωμένα φυτά μπορούν επίσης να προσβληθούν στο λαιμό, ιδιαίτερα όταν υπάρχει στη θέση αυτή πολλή υγρασία. Μεγάλη ευπάθεια παρουσιάζουν επίσης οι νέοι καρποί αυτοί γίνονται σκουρόχρωμοι και γρήγορα νεκρώνονται. Η προσβολή των νεαρών καρπών μπορεί να γίνει είτε από τα αντίκα υπολείμματα, που είναι πολύ ευαίσθητα, είτε από τη βάση πρόσφυσης. Με υγρό καιρό εμφανίζεται πολύ αραιή λευκή καρποφορία του παθογόνου. Οι μεγάλοι καρποί προσβάλλονται κυρίως στο σημείο επαφής το έδαφος. Στο σημείο προσβολής εμφανίζεται υγρή σήψη που γρήγορα καλύπτεται από το αραιό λευκό μυκήλιο του μύκητα. Δεν είναι σπάνια η προσβολή των στελεχών και των μίσχων. Παρατηρείται καστανή αλλοίωση του στελέχους που σκεπάζεται από το γκριζόλευκο μυκήλιο. Για να αντιμετώπισουμε τη φυτόφθορα στην καλλιέργεια της πεπονιάς αρκεί να εφαρμόσουμε τα παρακάτω μέτρα:

• Χρησιμοποίηση υγιούς σπόρου

• Αποφυγή μεταφύτευσης με κρύο καιρό.

• Αποφυγή συμπαγών εδαφών.

• Χρησιμοποίηση αμόλυντου νερού άρδευσης.

• Αποφυγή άρδευσης κοντά στο λαιμό των φυτών.

• Να αποφεύγονται το παράχωμα των φυτών με μολυσμένο έδαφος.

• Θέρμανση του εδάφους, όταν αυτή είναι δυνατή και περιορισμός της άρδευσης. Γρήγορη απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών.

• Ηλιαπολύμανση του εδάφους στο σπορείο περιορίζουν την ασθένεια.

• Απολύμανση του σπόρου.

• Απολύμανση του εδάφους του σπορείου και του θερμοκηπίου με ευρέος φάσματος απολυμαντικά.

• Ριζοποτίσματα πριν τη μεταφύτευση με Phosethyl και συνδυασμό Thiram με Carbendazim, αν το έδαφος είναι μολυσμένο.