Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Εχθρός πεπονιάς Μελίγκρα"

Τελευταία αναθεώρηση της 12:55, 10 Σεπτεμβρίου 2013

Δράση μελίγκρων σε φύλλο πεπονιάς

Η Aphis gosypii συναντάται στις τοπικές και εύκρατες περιοχές όλου του κόσμου εκτός από τις βορειότερες περιοχές. Είναι επίσης γνωστή σε Ευρώπη, Αυστραλία, Βραζιλία, Δυτική Ινδία, Χαβάη και Μεξικό. Η ζημιά που προκαλεί εκτός από την εξασθένηση και το μαρασμό των φύλλων είναι η μεταφορά πολλών ασθενειών σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Τα αυγά όταν εναποτίθενται είναι κίτρινα αλλά σύντομα γίνονται μαύρα στο χρώμα. Οι νύμφες ποικίλουν ως προς το χρώμα από καστανές ως γκρι ή πράσινες, και συχνά με αξιοπρόσεκτα μαύρο κεφάλι, θώρακα και πτερωτά άκρα. Τα άπτερα παρθενογενετικά θηλυκά είναι περίπου 1-2mm σε μήκος. Το χρώμα του σώματος διαφέρει: πιο συνηθισμένο είναι ανοιχτό πράσινο με στίγματα σκούρου πράσινου αλλά συναντώνται και λευκές, κίτρινες ανοιχτό πράσινο και σκούρο πράσινο μορφές. Τα πτερωτά παρθενογενετικά θηλυκά είναι 1,1-1,7mm σε μήκος. Το κεφάλι και ο θώρακας είναι μαύρα και τα πτερύγια είναι καφέ. Το θηλυκό που εναποθέτει τα αυγά είναι σκούρο πορφυρό- πράσινο και το αρσενικό παρόμοιο.

Αυτή η αφίδα μπορεί να παράγει κοντά στις 60 γενιές το χρόνο, επειδή έχει σχετική ανθεκτικότητα στην καλοκαιρινή ζέστη. Η διάρκεια του σταδίου αναπαραγωγής των ενήλικων είναι περίπου 15 ημέρες και η περίοδος μετά την αναπαραγωγή είναι 5 ημέρες. Αυτές οι περίοδοι διαφοροποιούνται σημαντικά, κυρίως με τη θερμοκρασία. Η ιδανική θερμοκρασία για την αναπαραγωγή αναφέρεται ότι είναι 21-27^oC. Τα ζωοτόκα θηλυκά παράγουν στο σύνολο περίπου 70-80 νεογνά με μέσο όρο 4,3 την ημέρα.

Η αφίδα του πεπονιού μεταδίδει αποτελεσματικά ιούς, παρόλο που είναι ένα από τα είδη που εμπλέκονται στη μετάδοση των ιών στα κολοκυνθοειδή. Ο ιός του μωσαϊκού της αγγουριάς και ο ιός του μωσαϊκού της καρπουζιάς μεταδίδονται παρά την εφαρμογή εντομοκτόνων και ψεκασμών με λάδια.

Οι νύμφες και τα ενήλικα τρέφονται από το κάτω μέρος των φύλλων ή από την αναπτυσσόμενη κορυφή των βλαστών, ρουφώντας θρεπτικά στοιχεία από το φυτό. Το φύλλωμα μπορεί να γίνει χλωρωτικό και να πεθάνει πρόωρα. Η θρέψη των αφίδων προκαλεί αλλαγή στη μορφή και συστροφή των φύλλων, εμποδίζοντας τη φωτοσυνθετική ικανότητα του φυτού. Επιπρόσθετα, εκκρίνουν μελιτώματα, τα οποία παρέχουν ένα σημαντικό υπόστρωμα για ανάπτυξη μούχλας, οπότε η ποιότητα των καρπών μπορεί να χειροτερεύσει και η φωτοσυνθετική ικανότητα του φυλλώματος να παρεμποδιστεί ακόμη περισσότερο.

Ξηρές κλιματικές συνθήκες είναι ευνοϊκές για τις αφίδες. Έντονη βροχόπτωση μειώνει τον πληθυσμό. Υπάρχουν πολλά ωφέλιμα έντομα τα οποία βοηθούν στην καταπολέμηση των πληθυσμών της αφίδας μέσω του παρασιτισμού και της αρπαγής. Παράσιτα αυτής της αφίδας περιλαμβάνουν Aphelinus gossypi και Lysiphlebus testaceipes. Μερικά αρπακτικά είναι Chrysopa spp., Nesomicromus vagus, Zelus renardii, Platyomus lividgaster, Coelophora inaequalis, Allograpta obliqua και Leucopis nigricornis. Τα εντομοκτόνα πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και σε συνδυασμό με άλλες μη χημικές μεθόδους για να περιορίσουν την ανάπτυξη ανθεκτικότητας.