Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια κολοκυθιάς Αδρομυκώσεις"
| Γραμμή 9: | Γραμμή 9: | ||
[[είναι ασθένεια του φυτού::Κολοκυθιά| ]] | [[είναι ασθένεια του φυτού::Κολοκυθιά| ]] | ||
[[είναι ασθένεια του καρπού::Κολοκύθι| ]] | [[είναι ασθένεια του καρπού::Κολοκύθι| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια της::Κολοκυθιά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του φυτού::Κολοκυθιά θερμοκηπίου| ]] | ||
| + | [[είναι ασθένεια του καρπού::Κολοκύθι θερμοκηπίου| ]] | ||
[[είναι προσβολή της ασθένειας::Αδρομυκώσεις| ]] | [[είναι προσβολή της ασθένειας::Αδρομυκώσεις| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:08, 25 Νοεμβρίου 2013
Οι αδρομυκώσεις οφείλονται στο Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici (φουζαρίωση), στο Verticillium dahilae και Verticillium albo-atrum (βερτισιλλίωση). Η φουζαρίωση παρουσιάζεται κυρίως το φθινόπωρο, άνοιξη και καλοκαίρι, ενώ η βερτισιλίωση το χειμώνα και φθινόπωρο, επειδή ευνοείται από χαμηλές θερμοκρασίες. Φυτά με περίσσεια αζώτου, έλλειψη ασβεστίου ή καλίου είναι ευαίσθητα στις αδρομυκώσεις. Τα παθογόνα των αδρομυκώσεων διατηρούνται στο έδαφος και στα φυτικά υπολείμματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Από τη φουζαρίωση τα φυτά προσβάλλονται σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης, ενώ η βερτισιλίωση εμφανίζεται κυρίως από το δέσιμο των καρπών. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα των αδρομυκώσεων είναι ο γκρίζος μεταχρωματισμός των αγγείων που παρατηρείται όταν κάνουμε τομή στο στέλεχος. Τα προσβλημένα φυτά μαραίνονται, τα φύλλα τους κιτρινίζουν και τελικά ολόκληρο το φυτό ξεραίνεται.
Οι αδρομυκώσεις αντιμετωπίζονται με απομάκρυνση και καταστροφή των υπολειμμάτων της προηγούμενης καλλιέργειας, χρήση υγιούς σπόρου, αποφυγή μεταφοράς μολύσματος από υπαίθρια σε υπαίθρια με τα εργαλεία, νερό άρδευσης κλπ., αποφυγή άρδευσης με αλατούχα νερά επειδή ευνοούν την ανάπτυξη του φουζάριου και ισορροπημένη λίπανση με κάλιο, ασβέστιο και άζωτο. Ακόμη μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανθεκτικά υβρίδια και ποικιλίες, όμως σε πολύ μολυσμένα εδάφη και σε έντονες προσβολές από [Νηματώδη|νηματώδεις]] χάνεται η ανθεκτικότητά τους.
