Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Διαθρεπτική αξία ανανά"
Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
[[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | [[πόσο αφορά σε καταναλωτή::30| ]] | ||
[[σχετίζεται με::Ανανάς προϊόν| ]] | [[σχετίζεται με::Ανανάς προϊόν| ]] | ||
− | + | ||
+ | |||
__NOTOC__ | __NOTOC__ |
Αναθεώρηση της 08:01, 29 Μαΐου 2015
Ο ανανάς ανήκει στα τροπικά φρούτα και μαζί με τις μπανάνες αποτελούν ίσως τα πιο δημοφιλή τροπικά φρούτα, τόσο στην χώρα μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελείται από βιταμίνες (κυρίως βιταμίνη C), ανόργανα άλατα, φυτικές ίνες, αλλά και από ένζυμά που βελτιώνουν την λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Επίσης, έρευνες δείχνουν ότι ανήκει στα τρόφιμά εκείνα που βοηθούν στην επίτευξη, αλλά και στην διατήρηση του ιδανικού μας βάρους. Ο ανανάς έχει μικρή περιεκτικότητα νατρίου και χοληστερίνης. Παρακάτω παρατίθεται η χημική σύσταση του ανανά, όπως καταγράφεται από το USDA (Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί μια από τις πιο έγκυρες πηγές διατροφικών δεδομένων στον κόσμο). Ένας άλλος λόγος που αυτό το φρούτο είναι τόσο δημοφιλές, είναι και το γεγονός, ότι αποδίδονται σε αυτό διάφορες φαρμακευτικές ιδιότητες. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν, πως τα ιχνοστοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ανανάς ασκούν προστατευτικό ρόλο σε ασθένειες, όπως ο καρκίνος. Διαλύει τους θρόμβους και ασκεί προστασία στο κάρδιο-κυκλοφορικό σύστημα. Έχει διουρητικές ικανότητες και σε πολλούς λαούς χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των εντερικών σκουληκιών, καθώς απαλλάσσει από εντερικές διαταραχές και καταπραΰνει την χολή.
Επιπλέον, ο ανανάς αποτελείται από ένα μείγμα ενζύμων, γνωστό με την ονομασία «βρομελίνη». Η βρομελίνη μπλοκάρει την παραγωγή ουσιών που προκαλούν φλεγμονές στο σώμα. Έρευνες έχουν δείξει πως η βρομελίνη βοηθά στην μείωση των οιδημάτων που προκαλεί η αρθρίτιδα. Επίσης, καταπραΰνει τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας και επιταχύνει την επούλωση πληγών λόγω τραυματισμών ή χειρουργικών επεμβάσεων. Η κατανάλωση του ανανά μετά από ένα γεύμα βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας.[1]
Βιβλιογραφία