Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Αλατουχοαλκαλιωμένα εδάφη"
| Γραμμή 13: | Γραμμή 13: | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::20| ]] | ||
[[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
| + | [[σχετίζεται με::Αλκαλιωμένα εδάφη| ]] | ||
| + | |||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Αναθεώρηση της 08:44, 1 Ιουνίου 2015
Πρόκειται για εδάφη τα οποία έχουν υψηλό βαθμό αλκαλίωσης (ESP> 15%), ενώ ταυτόχρονα χαρακτηρίζονται και από υψηλή ηλεκτρική αγωγιμότητα (EC> 4ds*m-1), δηλαδή περιέχουν υψηλές συγκεντώσεις ελεύθερων διαλυτών αλάτων. Τα άλατα αυτά συσσωρεύονται λόγω της χρήσης υφάλμυρων και πλούσιων σε Na νερών. Επίσης, τα εδάφη αυτά μπορεί να δημιουργηθούν από την άνοδο της υπόγειας στάθμης, της οποίας τα νερά είναι φορτισμένα με άλατα.
Τα χαρακτηριστικά των αλατουχοαλκαλιωμένων εδαφών είναι η EC > 4 ds*m-1, ESP > 15% και SAR > 13. Επίσης, το pH < 8.4. Απαραίτητη προϋπόθεση για την αξιοποίηση των εδαφών αυτών είναι η προηγούμενη βελτίωση τους, δηλαδή η έκπλυση των ελεύθερων διαλυτών αλάτων και η αντικατάσταση του Na με Ca καθώς και η απομάκρυνση του Na μέσω της έκπλυσης.
Τα αλατουχοαλκαλιώμενα εδάφη έχουν γενικά καλές φυσικές ιδιότητες καθώς και η παρουσία των ελεύθερων αλάτων ευνοεί τη θρόμβωση και την καλή δομή του εδάφους και άρα την περατότητα και διηθητικότητα. Τα εδάφη αυτά δημιουργούνται κάτω από ξηροθερμικές συνθήκες, ήτοι υπό την επίδραση χαμηλών βροχοπτώσεων. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει στη δημιουργία τους το τοπογραφικό ανάγλυφο της περιοχής, η γειτνίαση προς το Δέλτα των ποταμών και τη θάλασσα. Όμως, βασικό ρόλο παίζει στη γένεση τους το νερό άρδευσης και το βάθος του φρεάτιου ορίζοντα. Στη χώρα μας τα εδάφη αυτά απαντούν στο δέλτα των ποταμών, σε κλειστές υδρολογικές λεκάνες και στις περιοχές όπου εφαρμόζεται συστηματικά η αρδευόμενη γεωργία.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Τα προβληματικά εδάφη και η βελτίωση τους, Π. Κουκουλάκης τ. Αναπληρωτής Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ, ΑΡ. Παπαδόπουλος Τακτικός Ερευνητής ΕΘΙΑΓΕ
