Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Ασθένεια μελισσών Ευρωπαϊκή σηψιγονία"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
[[Image:Προσβολή από ευρωπαϊκή σηψιγονία. Ο νεκρός γόνος είναι ακάλυπτος.jpg|thumb|px20|Προσβολή από ευρωπαϊκή σηψιγονία. Ο νεκρός γόνος είναι ακάλυπτος]] | [[Image:Προσβολή από ευρωπαϊκή σηψιγονία. Ο νεκρός γόνος είναι ακάλυπτος.jpg|thumb|px20|Προσβολή από ευρωπαϊκή σηψιγονία. Ο νεκρός γόνος είναι ακάλυπτος]] | ||
| − | Η [[Ασθένειες μελισσών |ασθένεια]] αυτή προκαλείται από το βακτήριο Melissococcus pluton, που προσβάλλει προνύµφες ηλικίας µικρότερης των 48 ωρών, οι οποίες πεθαίνουν πριν καλυφθούν. Τα συµπτώµατα διαφέρουν από την αµερικανική σηψιγονία. ∆ε σχηµατίζεται η κολλώδης κλωστή αν βάλουµε ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Η µυρωδιά της νεκρής προνύµφης χαρακτηρίζεται από οσµή ξινού και σάπιου, ενώ όταν αποξηρανθεί, δε σχηµατίζει λέπι και αποµακρύνεται εύκολα από τις µέλισσες. Πρωτοεµφανίστηκε σε νησιά του Αιγαίου, το 2001. | + | Η [[Ασθένειες μελισσών |ασθένεια]] <ref name="Εχθροί κι ασθένειες των μελισσών"/> αυτή προκαλείται από το βακτήριο Melissococcus pluton, που προσβάλλει προνύµφες ηλικίας µικρότερης των 48 ωρών, οι οποίες πεθαίνουν πριν καλυφθούν. Τα συµπτώµατα διαφέρουν από την αµερικανική σηψιγονία. ∆ε σχηµατίζεται η κολλώδης κλωστή αν βάλουµε ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Η µυρωδιά της νεκρής προνύµφης χαρακτηρίζεται από οσµή ξινού και σάπιου, ενώ όταν αποξηρανθεί, δε σχηµατίζει λέπι και αποµακρύνεται εύκολα από τις µέλισσες. Πρωτοεµφανίστηκε σε νησιά του Αιγαίου, το 2001. |
Αναθεώρηση της 08:35, 12 Ιουνίου 2015
Η ασθένεια [1] αυτή προκαλείται από το βακτήριο Melissococcus pluton, που προσβάλλει προνύµφες ηλικίας µικρότερης των 48 ωρών, οι οποίες πεθαίνουν πριν καλυφθούν. Τα συµπτώµατα διαφέρουν από την αµερικανική σηψιγονία. ∆ε σχηµατίζεται η κολλώδης κλωστή αν βάλουµε ένα ξυλαράκι στο σώµα της νεκρής προνύµφης. Η µυρωδιά της νεκρής προνύµφης χαρακτηρίζεται από οσµή ξινού και σάπιου, ενώ όταν αποξηρανθεί, δε σχηµατίζει λέπι και αποµακρύνεται εύκολα από τις µέλισσες. Πρωτοεµφανίστηκε σε νησιά του Αιγαίου, το 2001.
Η βιολογία του βακτηρίου αυτού κάνει την ασθένεια σαφώς µικρότερης σηµασίας από την Αµερικάνικη Σηψιγονία. Η µετάδοση γίνεται κατά παρόµοιο τρόπο µε την προηγούµενη ασθένεια. Πρόσφατα δείχθηκε ότι το άκαρι βαρρόα συντελεί στη διάδοση του παθογόνου εντός της κυψέλης. Τα σπόρια του βακτηρίου διατηρούν τη βλαστικότητά τους µόνο για έναν χρόνο. Τα δυνατά µελίσσια αντεπεξέρχονται από µόνα τους.
Βιβλιογραφία
