Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Γενικά στοιχεία βερυκοκκιάς"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Η [[Βερυκοκκιά|βερυκοκκιά]] κατάγεται από την Κεντρική Ασία και Βόρεια Κίνα. Εκεί στις ορεινές περιοχές της εύκρατης ζώνης [[Καλλιέργεια βερυκοκκιάς|καλλιεργείται]] με ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες. Σε μερικές περιοχές καλλιεργείται όχι τόσο για τους νόστιμους [[Βερύκοκκο|καρπούς]] της, αλλά για τους εδώδιμους σπόρους της και για την παραγωγή σπορελαίου. Η βερυκοκκιά θεωρείται είδος ανθεκτικό στη ξηρασία, γιατί ευδοκιμεί σε περιοχές με χαμηλή ατμοσφαιρική [[Κλιματικές συνθήκες βερυκοκκιάς|υγρασία]], αλλά είναι ευαίσθητη σε έλλειψη [[Εδαφικές συνθήκες βερυκοκκιάς|εδαφικής]] υγρασίας. | Η [[Βερυκοκκιά|βερυκοκκιά]] κατάγεται από την Κεντρική Ασία και Βόρεια Κίνα. Εκεί στις ορεινές περιοχές της εύκρατης ζώνης [[Καλλιέργεια βερυκοκκιάς|καλλιεργείται]] με ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες. Σε μερικές περιοχές καλλιεργείται όχι τόσο για τους νόστιμους [[Βερύκοκκο|καρπούς]] της, αλλά για τους εδώδιμους σπόρους της και για την παραγωγή σπορελαίου. Η βερυκοκκιά θεωρείται είδος ανθεκτικό στη ξηρασία, γιατί ευδοκιμεί σε περιοχές με χαμηλή ατμοσφαιρική [[Κλιματικές συνθήκες βερυκοκκιάς|υγρασία]], αλλά είναι ευαίσθητη σε έλλειψη [[Εδαφικές συνθήκες βερυκοκκιάς|εδαφικής]] υγρασίας. | ||
| − | Στην Ελλάδα η βερικοκιά καλλιεργείται κυρίως στη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Μακεδονία. Τα κυριότερα κέντρα είναι οι νομοί: Εύβοιας, Αργολίδας, Ηλείας, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Μαγνησίας, Χαλκιδικής και Ηρακλείου. Η μέγιστη ετήσια παραγωγή ξεπέρασε τις 100.000 τόννους τη δεκαετία του ’80 και μειώθηκε από τότε. Το ελάχιστο της παραγωγής ήταν 35.000 τόννοι τα έτη 1995-98 και η παραγωγή αυξήθηκε στις 74.000 τόννους από 1,9 εκατ. περίπου δέντρα το 2000 και διατηρείται σχετικά σταθερή. Κινέζικη κομπόστα βερίκοκου και τούρκικα αποξηραμένα βερίκοκα υπάρχουν μόνο και παντού σήμερα. | + | Στην Ελλάδα η βερικοκιά καλλιεργείται κυρίως στη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Μακεδονία. Τα κυριότερα κέντρα είναι οι νομοί: Εύβοιας, Αργολίδας, Ηλείας, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Μαγνησίας, Χαλκιδικής και Ηρακλείου. Η μέγιστη ετήσια παραγωγή ξεπέρασε τις 100.000 τόννους τη δεκαετία του ’80 και μειώθηκε από τότε. Το ελάχιστο της παραγωγής ήταν 35.000 τόννοι τα έτη 1995-98 και η παραγωγή αυξήθηκε στις 74.000 τόννους από 1,9 εκατ. περίπου δέντρα το 2000 και διατηρείται σχετικά σταθερή. Κινέζικη κομπόστα βερίκοκου και τούρκικα αποξηραμένα βερίκοκα υπάρχουν μόνο και παντού σήμερα.<ref name="Ειδική δενδροκομία"/> |
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | <references> | ||
| + | <ref name="Ειδική δενδροκομία"> Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.</ref> | ||
| + | </references> | ||
[[σχετίζεται με::Βερυκοκκιά| ]] | [[σχετίζεται με::Βερυκοκκιά| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωργό::20| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | [[πόσο αφορά σε γεωπόνο::10| ]] | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 09:03, 25 Ιουνίου 2015
Η βερυκοκκιά κατάγεται από την Κεντρική Ασία και Βόρεια Κίνα. Εκεί στις ορεινές περιοχές της εύκρατης ζώνης καλλιεργείται με ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες. Σε μερικές περιοχές καλλιεργείται όχι τόσο για τους νόστιμους καρπούς της, αλλά για τους εδώδιμους σπόρους της και για την παραγωγή σπορελαίου. Η βερυκοκκιά θεωρείται είδος ανθεκτικό στη ξηρασία, γιατί ευδοκιμεί σε περιοχές με χαμηλή ατμοσφαιρική υγρασία, αλλά είναι ευαίσθητη σε έλλειψη εδαφικής υγρασίας.
Στην Ελλάδα η βερικοκιά καλλιεργείται κυρίως στη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, Πελοπόννησο, Θεσσαλία και Μακεδονία. Τα κυριότερα κέντρα είναι οι νομοί: Εύβοιας, Αργολίδας, Ηλείας, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Μαγνησίας, Χαλκιδικής και Ηρακλείου. Η μέγιστη ετήσια παραγωγή ξεπέρασε τις 100.000 τόννους τη δεκαετία του ’80 και μειώθηκε από τότε. Το ελάχιστο της παραγωγής ήταν 35.000 τόννοι τα έτη 1995-98 και η παραγωγή αυξήθηκε στις 74.000 τόννους από 1,9 εκατ. περίπου δέντρα το 2000 και διατηρείται σχετικά σταθερή. Κινέζικη κομπόστα βερίκοκου και τούρκικα αποξηραμένα βερίκοκα υπάρχουν μόνο και παντού σήμερα.[1]
Βιβλιογραφία
- ↑ Ειδική δενδροκομία Τόμος II "Ακρόδρυα-Πυρηνόκαρπα-Λοιπά καρποφόρα", Ποντίκη Κων/νου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
