Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Υπερφλοιοεπινεφριδισμός ιπποειδών"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Ο υπερφλοιοεπινεφριδισμός, που είναι η συχνότερη ενδοκρινοπάθεια των [[Ιπποειδή |ιπποειδών]], οφείλεται στην παρουσία υπερπλασίας ή λειτουργικού αδενώματος, κατά κανόνα στο διάμεσο λοβό της αδενοϋπόφυσης. Η νόσος αυτή διαπιστώθηκε σε ένα Ιρλανδικό κυνηγετικό εκτομία 20 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 1</font>), σε έναν αγγλικό επιβήτορα 13 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 2</font>), σε έναν αρσενικό όνο 18 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 3</font>) και σε μία φοράδα ακαθόριστης φυλής και ηλικίας 22 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 4</font>). Τα συχνότερα συμπτώματα, με βάση τα στοιχεία του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, ήταν η υπερτρίχωση (4/4), η απώλεια του σωματικού βάρους (3/4), η πολυουρία-πολυδιψία (3/4), η ενδονυχίτιδα (3/4), η κατάπτωση-λήθαργος (2/4), η λόρδωση της ράχης (2/4), η κρεμάμενη κοιλία (2/4), η αύξηση και προβολή του υπερκόγχιου λιπώδους ιστού (2/4), η υπερίδρωση (2/4) και η καθυστερημένη επούλωση των τραυμάτων (2/4). Από την αιματολογική εξέταση διαπιστώθηκαν λεμφοπενία (4/4), αναιμία (2/4), ώριμη ουδετεροφιλία (1/4) και μονοκυττάρωση (1/4), ενώ υπερτριγλυκεριδαιμία, αυξημένη δραστηριότητα της αλκαλικής φωσφατάσης, υπασβεστιαιμία και υπολευκωματιναιμία βρέθηκαν σε 4, 3, 3 και 2 ζώα, αντίστοιχα. Επιπλέον, το περιστατικό 2 παρουσίαζε και τύπου ΙΙΙ σακχαρώδη διαβήτη. Η διάγνωση του [[Ασθένειες ιπποειδών |υπερφλοιοεπινεφριδισμού]] στηρίχθηκε στην τυπική κλινική εικόνα που διαπιστώθηκε σε όλα τα ζώα και επιβεβαιώθηκε με την ολονύχτια δοκιμή καταστολής με δεξαμεθαζόνη σε 3 από αυτά (περιστατικά 1, 3, 4). Θεραπευτικά χορηγήθηκε από το στόμα βρωμοκρυπτίνη (δοπαμινεργική ουσία) σε δύο άλογα (περιστατικά 1, 4), που είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική υποχώρηση των συμπτωμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα. | + | Ο υπερφλοιοεπινεφριδισμός<ref name="Υπερφλοιοεπινεφριδισμός στα ιπποειδή"/>, που είναι η συχνότερη ενδοκρινοπάθεια των [[Ιπποειδή |ιπποειδών]], οφείλεται στην παρουσία υπερπλασίας ή λειτουργικού αδενώματος, κατά κανόνα στο διάμεσο λοβό της αδενοϋπόφυσης. Η νόσος αυτή διαπιστώθηκε σε ένα Ιρλανδικό κυνηγετικό εκτομία 20 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 1</font>), σε έναν αγγλικό επιβήτορα 13 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 2</font>), σε έναν αρσενικό όνο 18 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 3</font>) και σε μία φοράδα ακαθόριστης φυλής και ηλικίας 22 χρόνων (<font color="black">περιστατικό 4</font>). Τα συχνότερα συμπτώματα, με βάση τα στοιχεία του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, ήταν η υπερτρίχωση (4/4), η απώλεια του σωματικού βάρους (3/4), η πολυουρία-πολυδιψία (3/4), η ενδονυχίτιδα (3/4), η κατάπτωση-λήθαργος (2/4), η λόρδωση της ράχης (2/4), η κρεμάμενη κοιλία (2/4), η αύξηση και προβολή του υπερκόγχιου λιπώδους ιστού (2/4), η υπερίδρωση (2/4) και η καθυστερημένη επούλωση των τραυμάτων (2/4). Από την αιματολογική εξέταση διαπιστώθηκαν λεμφοπενία (4/4), αναιμία (2/4), ώριμη ουδετεροφιλία (1/4) και μονοκυττάρωση (1/4), ενώ υπερτριγλυκεριδαιμία, αυξημένη δραστηριότητα της αλκαλικής φωσφατάσης, υπασβεστιαιμία και υπολευκωματιναιμία βρέθηκαν σε 4, 3, 3 και 2 ζώα, αντίστοιχα. Επιπλέον, το περιστατικό 2 παρουσίαζε και τύπου ΙΙΙ σακχαρώδη διαβήτη. Η διάγνωση του [[Ασθένειες ιπποειδών |υπερφλοιοεπινεφριδισμού]] στηρίχθηκε στην τυπική κλινική εικόνα που διαπιστώθηκε σε όλα τα ζώα και επιβεβαιώθηκε με την ολονύχτια δοκιμή καταστολής με δεξαμεθαζόνη σε 3 από αυτά (περιστατικά 1, 3, 4). Θεραπευτικά χορηγήθηκε από το στόμα βρωμοκρυπτίνη (δοπαμινεργική ουσία) σε δύο άλογα (περιστατικά 1, 4), που είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική υποχώρηση των συμπτωμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα. |
[[είναι ασθένεια του ζώου::Ιπποειδή| ]] | [[είναι ασθένεια του ζώου::Ιπποειδή| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνοτρόφο::30| ]] | ||
[[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | [[πόσο αφορά σε κτηνίατρο::30| ]] | ||
| + | |||
| + | ==Βιβλιογραφία== | ||
| + | |||
| + | <references> | ||
| + | |||
| + | <ref name="Υπερφλοιοεπινεφριδισμός στα ιπποειδή"> [{{#show: Ιστοσελίδα Ελληνική Κτηνιατρική Εταιρεία/Υπερφλοιοεπινεφριδισμός στα ιπποειδή| ?has link}} Ιστοσελίδα Ελληνική Κτηνιατρική Εταιρεία/Υπερφλοιοεπινεφριδισμός στα ιπποειδή]</ref> | ||
| + | |||
| + | </references> | ||
| + | [[κατάσταση δημοσίευσης::10| ]] | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:31, 20 Ιουλίου 2015
Ο υπερφλοιοεπινεφριδισμός[1], που είναι η συχνότερη ενδοκρινοπάθεια των ιπποειδών, οφείλεται στην παρουσία υπερπλασίας ή λειτουργικού αδενώματος, κατά κανόνα στο διάμεσο λοβό της αδενοϋπόφυσης. Η νόσος αυτή διαπιστώθηκε σε ένα Ιρλανδικό κυνηγετικό εκτομία 20 χρόνων (περιστατικό 1), σε έναν αγγλικό επιβήτορα 13 χρόνων (περιστατικό 2), σε έναν αρσενικό όνο 18 χρόνων (περιστατικό 3) και σε μία φοράδα ακαθόριστης φυλής και ηλικίας 22 χρόνων (περιστατικό 4). Τα συχνότερα συμπτώματα, με βάση τα στοιχεία του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης, ήταν η υπερτρίχωση (4/4), η απώλεια του σωματικού βάρους (3/4), η πολυουρία-πολυδιψία (3/4), η ενδονυχίτιδα (3/4), η κατάπτωση-λήθαργος (2/4), η λόρδωση της ράχης (2/4), η κρεμάμενη κοιλία (2/4), η αύξηση και προβολή του υπερκόγχιου λιπώδους ιστού (2/4), η υπερίδρωση (2/4) και η καθυστερημένη επούλωση των τραυμάτων (2/4). Από την αιματολογική εξέταση διαπιστώθηκαν λεμφοπενία (4/4), αναιμία (2/4), ώριμη ουδετεροφιλία (1/4) και μονοκυττάρωση (1/4), ενώ υπερτριγλυκεριδαιμία, αυξημένη δραστηριότητα της αλκαλικής φωσφατάσης, υπασβεστιαιμία και υπολευκωματιναιμία βρέθηκαν σε 4, 3, 3 και 2 ζώα, αντίστοιχα. Επιπλέον, το περιστατικό 2 παρουσίαζε και τύπου ΙΙΙ σακχαρώδη διαβήτη. Η διάγνωση του υπερφλοιοεπινεφριδισμού στηρίχθηκε στην τυπική κλινική εικόνα που διαπιστώθηκε σε όλα τα ζώα και επιβεβαιώθηκε με την ολονύχτια δοκιμή καταστολής με δεξαμεθαζόνη σε 3 από αυτά (περιστατικά 1, 3, 4). Θεραπευτικά χορηγήθηκε από το στόμα βρωμοκρυπτίνη (δοπαμινεργική ουσία) σε δύο άλογα (περιστατικά 1, 4), που είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική υποχώρηση των συμπτωμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Βιβλιογραφία
