Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Σπορά και στρωμάτωση πεπονιάς θερμοκηπίου"
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| − | Είναι δυνατόν να ακολουθηθούν δυο τελείως διαφορετικές μέθοδοι σποράς στην πεπονιά. Η απευθείας σπορά στο έδαφος του θερμοκηπίου και η σπορά σε ατομικά γλαστράκια σε σπορείο, και στη συνέχεια η μεταφύτευση των νεαρών φυτών στο έδαφος του θερμοκηπίου. Η απευθείας σπορά εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, στις περιπτώσεις που η σπορά γίνεται σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και αέρα είναι ευνοϊκές για τη βλάστηση και ανάπτυξη του φυτού (αργά την άνοιξη -καλοκαίρι, νωρίς το φθινόπωρο) και το θερμοκήπιο είναι ελεύθερο και καλά προετοιμασμένο. Στις πλείστες όμως των περιπτώσεων η πρακτική που εφαρμόζεται είναι η προετοιμασία των φυτών σε σπορείο και η μεταφύτευση. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις διαδικασίες που προβλέπει η μέθοδος αυτή. Η πεπονιά είναι από τα λαχανικά που παρουσιάζουν δυσκολίες στη μεταφύτευση. Τα νεαρά φυτά αργούν πολύ να συνέλθουν μετά από τραυματισμό του ριζικού τους συστήματος και συνήθως δεν επιβιώνουν εάν μεταφυτευτούν γυμνόρριζα, γιατί οι ρίζες δεν αναπληρώνονται εύκολα μετά τη ριζοκοπή της μεταφύτευσης, ενώ το υπέργειο τμήμα του νεαρού φυτού αναπτύσσεται δυσανάλογα σε σύγκριση με το υπόγειο, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ ρίζας-βλαστού. Για το λόγο αυτό, η προετοιμασία των νεαρών φυτών της πεπονιάς πρέπει να γίνει με τρόπο ώστε να μην διαταραχτεί το ριζικό σύστημα κατά τη μεταφύτευση. Συνήθως ακολουθούνται δυο διαδικασίες: Η πιο απλή είναι η σπορά απευθείας σε ατομικό γλαστράκι και η άλλη είναι η προσωρινή στρωμάτωση σε κιβώτιο σποράς με τύρφη ή τύρφη+άμμο μέχρι την ανάπτυξη ριζιδίου μήκους 5-10 χλστ., και η μεταφύτευση στη συνέχεια του προβλαστημένου σπόρου σε ατομικά γλαστράκια ή κύβους εδάφους κ.λπ. Η δεύτερη μέθοδος πλεονεκτεί της πρώτης στο ότι μεταφυτεύονται προβλαστημένοι σπόροι, που είναι σίγουρο ότι θα δώσουν φυτά και έτσι αποφεύγονται κενά στα γλαστράκια, και επίσης σημαντικός λόγος είναι ότι το κιβώτιο σποράς μπορεί να τοποθετηθεί για προβλάστηση σε χώρο με ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας για βλάστηση του σπόρου της πεπονιάς, με αποτέλεσμα τη συντόμευση του χρόνου βλάστησης και την εξοικονόμηση ενέργειας, όταν η εποχή βέβαια σποράς δεν είναι δεν είναι ευνοϊκή. Στην απευθείας σπορά στο γλαστράκι μπορεί να τοποθετηθούν περισσότεροι από ένας σπόροι, ιδίως όταν πρόκειται για κοινή ποικιλία, που το κόστος του σπόρου είναι χαμηλό. Τα γλαστράκια που χρησιμοποιούνται έχουν συνήθως διάμετρο 8-10 εκ. και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, τύρφη, χαρτί και άλλα υλικά. Το μέγεθος της γλάστρας, βέβαια, εξαρτάται πολύ και από το χρονικό διάστημα που θα μείνουν τα φυτά στο σπορείο. Για παράδειγμα, όταν η μεταφύτευση πρόκειται να γίνει σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο είναι προτιμότερο, από οικονομικής πλευράς, τα φυτά να παραμείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στην | + | Είναι δυνατόν να ακολουθηθούν δυο τελείως διαφορετικές μέθοδοι σποράς στην πεπονιά. Η απευθείας σπορά στο έδαφος του θερμοκηπίου και η σπορά σε ατομικά γλαστράκια σε σπορείο, και στη συνέχεια η μεταφύτευση των νεαρών φυτών στο έδαφος του θερμοκηπίου. Η απευθείας σπορά εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, στις περιπτώσεις που η σπορά γίνεται σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και αέρα είναι ευνοϊκές για τη βλάστηση και ανάπτυξη του φυτού (αργά την άνοιξη -καλοκαίρι, νωρίς το φθινόπωρο) και το θερμοκήπιο είναι ελεύθερο και καλά προετοιμασμένο. Στις πλείστες όμως των περιπτώσεων η πρακτική που εφαρμόζεται είναι η προετοιμασία των φυτών σε σπορείο και η μεταφύτευση. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις διαδικασίες που προβλέπει η μέθοδος αυτή. Η πεπονιά είναι από τα λαχανικά που παρουσιάζουν δυσκολίες στη μεταφύτευση. Τα νεαρά φυτά αργούν πολύ να συνέλθουν μετά από τραυματισμό του ριζικού τους συστήματος και συνήθως δεν επιβιώνουν εάν μεταφυτευτούν γυμνόρριζα, γιατί οι ρίζες δεν αναπληρώνονται εύκολα μετά τη ριζοκοπή της μεταφύτευσης, ενώ το υπέργειο τμήμα του νεαρού φυτού αναπτύσσεται δυσανάλογα σε σύγκριση με το υπόγειο, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ ρίζας-βλαστού. Για το λόγο αυτό, η προετοιμασία των νεαρών φυτών της πεπονιάς πρέπει να γίνει με τρόπο ώστε να μην διαταραχτεί το ριζικό σύστημα κατά τη μεταφύτευση. Συνήθως ακολουθούνται δυο διαδικασίες: Η πιο απλή είναι η σπορά απευθείας σε ατομικό γλαστράκι και η άλλη είναι η προσωρινή στρωμάτωση σε κιβώτιο σποράς με τύρφη ή τύρφη+άμμο μέχρι την ανάπτυξη ριζιδίου μήκους 5-10 χλστ., και η μεταφύτευση στη συνέχεια του προβλαστημένου σπόρου σε ατομικά γλαστράκια ή κύβους εδάφους κ.λπ. Η δεύτερη μέθοδος πλεονεκτεί της πρώτης στο ότι μεταφυτεύονται προβλαστημένοι σπόροι, που είναι σίγουρο ότι θα δώσουν φυτά και έτσι αποφεύγονται κενά στα γλαστράκια, και επίσης σημαντικός λόγος είναι ότι το κιβώτιο σποράς μπορεί να τοποθετηθεί για προβλάστηση σε χώρο με ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας για βλάστηση του σπόρου της πεπονιάς, με αποτέλεσμα τη συντόμευση του χρόνου βλάστησης και την εξοικονόμηση ενέργειας, όταν η εποχή βέβαια σποράς δεν είναι δεν είναι ευνοϊκή. Στην απευθείας σπορά στο γλαστράκι μπορεί να τοποθετηθούν περισσότεροι από ένας σπόροι, ιδίως όταν πρόκειται για κοινή ποικιλία, που το κόστος του σπόρου είναι χαμηλό. Τα γλαστράκια που χρησιμοποιούνται έχουν συνήθως διάμετρο 8-10 εκ. και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, τύρφη, χαρτί και άλλα υλικά. Το μέγεθος της γλάστρας, βέβαια, εξαρτάται πολύ και από το χρονικό διάστημα που θα μείνουν τα φυτά στο σπορείο. Για παράδειγμα, όταν η μεταφύτευση πρόκειται να γίνει σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο είναι προτιμότερο, από οικονομικής πλευράς, τα φυτά να παραμείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται γλαστράκια με μεγαλύτερη διάμετρο. Τα γλαστράκια γεμίζονται με ένα κατάλληλο υπόστρωμα με τύρφη και άμμο, και ίσως και άλλα υλικά. Η άμμος είναι αναγκαία για να βοηθά στην καλή στράγγιση του υποστρώματος. Ένα κατάλληλο υπόστρωμα μπορεί να παρασκευαστεί με την ανάμιξη ίσων όγκων τύρφης και χονδρής άμμου (απαλλαγμένης αλάτων). Στο κάθε κυβικό μέτρο του μίγματος προστίθενται 400g νιτρικό κάλι, 700g υπερφωσφορικό και 3.000g ασβεστόπετρα. |
Αναθεώρηση της 12:47, 26 Νοεμβρίου 2015
Είναι δυνατόν να ακολουθηθούν δυο τελείως διαφορετικές μέθοδοι σποράς στην πεπονιά. Η απευθείας σπορά στο έδαφος του θερμοκηπίου και η σπορά σε ατομικά γλαστράκια σε σπορείο, και στη συνέχεια η μεταφύτευση των νεαρών φυτών στο έδαφος του θερμοκηπίου. Η απευθείας σπορά εφαρμόζεται σε πολύ περιορισμένη κλίμακα, στις περιπτώσεις που η σπορά γίνεται σε εποχή που η θερμοκρασία εδάφους και αέρα είναι ευνοϊκές για τη βλάστηση και ανάπτυξη του φυτού (αργά την άνοιξη -καλοκαίρι, νωρίς το φθινόπωρο) και το θερμοκήπιο είναι ελεύθερο και καλά προετοιμασμένο. Στις πλείστες όμως των περιπτώσεων η πρακτική που εφαρμόζεται είναι η προετοιμασία των φυτών σε σπορείο και η μεταφύτευση. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις διαδικασίες που προβλέπει η μέθοδος αυτή. Η πεπονιά είναι από τα λαχανικά που παρουσιάζουν δυσκολίες στη μεταφύτευση. Τα νεαρά φυτά αργούν πολύ να συνέλθουν μετά από τραυματισμό του ριζικού τους συστήματος και συνήθως δεν επιβιώνουν εάν μεταφυτευτούν γυμνόρριζα, γιατί οι ρίζες δεν αναπληρώνονται εύκολα μετά τη ριζοκοπή της μεταφύτευσης, ενώ το υπέργειο τμήμα του νεαρού φυτού αναπτύσσεται δυσανάλογα σε σύγκριση με το υπόγειο, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της ισορροπίας μεταξύ ρίζας-βλαστού. Για το λόγο αυτό, η προετοιμασία των νεαρών φυτών της πεπονιάς πρέπει να γίνει με τρόπο ώστε να μην διαταραχτεί το ριζικό σύστημα κατά τη μεταφύτευση. Συνήθως ακολουθούνται δυο διαδικασίες: Η πιο απλή είναι η σπορά απευθείας σε ατομικό γλαστράκι και η άλλη είναι η προσωρινή στρωμάτωση σε κιβώτιο σποράς με τύρφη ή τύρφη+άμμο μέχρι την ανάπτυξη ριζιδίου μήκους 5-10 χλστ., και η μεταφύτευση στη συνέχεια του προβλαστημένου σπόρου σε ατομικά γλαστράκια ή κύβους εδάφους κ.λπ. Η δεύτερη μέθοδος πλεονεκτεί της πρώτης στο ότι μεταφυτεύονται προβλαστημένοι σπόροι, που είναι σίγουρο ότι θα δώσουν φυτά και έτσι αποφεύγονται κενά στα γλαστράκια, και επίσης σημαντικός λόγος είναι ότι το κιβώτιο σποράς μπορεί να τοποθετηθεί για προβλάστηση σε χώρο με ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας για βλάστηση του σπόρου της πεπονιάς, με αποτέλεσμα τη συντόμευση του χρόνου βλάστησης και την εξοικονόμηση ενέργειας, όταν η εποχή βέβαια σποράς δεν είναι δεν είναι ευνοϊκή. Στην απευθείας σπορά στο γλαστράκι μπορεί να τοποθετηθούν περισσότεροι από ένας σπόροι, ιδίως όταν πρόκειται για κοινή ποικιλία, που το κόστος του σπόρου είναι χαμηλό. Τα γλαστράκια που χρησιμοποιούνται έχουν συνήθως διάμετρο 8-10 εκ. και είναι κατασκευασμένα από πλαστικό, τύρφη, χαρτί και άλλα υλικά. Το μέγεθος της γλάστρας, βέβαια, εξαρτάται πολύ και από το χρονικό διάστημα που θα μείνουν τα φυτά στο σπορείο. Για παράδειγμα, όταν η μεταφύτευση πρόκειται να γίνει σε θερμαινόμενο θερμοκήπιο είναι προτιμότερο, από οικονομικής πλευράς, τα φυτά να παραμείνουν στο σπορείο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιούνται γλαστράκια με μεγαλύτερη διάμετρο. Τα γλαστράκια γεμίζονται με ένα κατάλληλο υπόστρωμα με τύρφη και άμμο, και ίσως και άλλα υλικά. Η άμμος είναι αναγκαία για να βοηθά στην καλή στράγγιση του υποστρώματος. Ένα κατάλληλο υπόστρωμα μπορεί να παρασκευαστεί με την ανάμιξη ίσων όγκων τύρφης και χονδρής άμμου (απαλλαγμένης αλάτων). Στο κάθε κυβικό μέτρο του μίγματος προστίθενται 400g νιτρικό κάλι, 700g υπερφωσφορικό και 3.000g ασβεστόπετρα.
Βιβλιογραφία
- ↑ Η τεχνική της καλλιέργειας των κηπευτικών στα θερμοκήπια, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2001.
