Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του "Τρόπος καρποφορίας συκιάς"

Αναθεώρηση της 12:46, 9 Αυγούστου 2016

Η συκιά φέρει ξυλοφόρους, μικτούς και απλούς ανθοφόρους οφθαλμούς. Οι ξυλοφόροι οφθαλμοί και οι μικτοί ανθοφόροι έχουν σχήμα κωνικό και απαντούν επάκρια ή πλάγια των βλαστών, ενώ οι απλοί ανθοφόροι οφθαλμοί έχουν σχήμα σφαιρικό και απαντούν πάντοτε πλάγια των βλαστών.

Σε κάθε κόμβο απαντούν 1 έως 3 οφθαλμοί απ' τους οποίους συνήθως ο ένας είναι ξυλοφόρος και οι άλλοι απλοί ανθοφόροι. Στις θέσεις των απλών ανθοφόρων οφθαλμών την επόμενη χρονιά σχηματίζονται ουλές καρπών.

Το μέγεθος των μικτών ανθοφόρων οφθαλμών είναι μεγάλο, ενώ εκείνο των ξυλοφόρων οφθαλμών ποικίλλει από μικρό έως μεγάλο.

Αρρενοσυκιά Στην αρρενοσυκιά, σε κάθε κόμβο, σε ξύλο του προηγούμενου χρόνου, απαντούν ξυλοφόροι οφθαλμοί (συνήθως ένας), συκόνια (καρποί) και απλοί ανθοφόροι οφθαλμοί (λανθάνοντες), ενώ σε κάθε κόμβο, σε τρέχουσα βλάστηση, που προέρχεται από μικτό ανθοφόρο οφθαλμό, απαντούν 1 έως 3 οφθαλμοί από τους οποίους ο ένας είναι συνήθως ξυλοφόρος και οι άλλοι απλοί ανθοφόροι.

Οι ξυλοφόροι οφθαλμοί εκπτύσσονται την άνοιξη, αρχές Απριλίου, και δίνουν βλαστό, που φέρει ξυλοφόρους και μικτούς ανθοφόρους οφθαλμούς, ενώ οι μικτοί ανθοφόροι, που εκπτύσσονται την ίδια εποχή δίνουν βλαστό, που φέρει ξυλοφόρους, μικτούς ανθοφόρους (σπανιότερα) και απλούς ανθοφόρους οφθαλμούς.

Απ' τους απλούς ανθοφόρους οφθαλμούς, που φέρονται σε τρέχουσα βλάστηση (που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ξύλο του προηγούμενου χρόνου κατά τα τέλη φθινοπώρου) μερικοί αρχίζουν να εκπτύσσονται το φθινόπωρο και εξελίσσονται σε συκόνια, με θηλυκά μόνον άνθη, που ονομάζονται όλυνθοι, ή κρατητήρες, ή χειμερινά σύκα (ωριμάζουν νωρίς την άνοιξη), ενώ οι υπόλοιποι αρχίζουν να εκπτύσσονται την άνοιξη και εξελίσσονται σε συκόνια με θηλυκά και αρσενικά άνθη, που ονομάζονται ερινεοί ή ανοιξιάτικα σύκα (ωριμάζουν περί τα τέλη Μαίου, οπότε παρέχουν και γύρη).

Ενώ απ' τους απλούς ανθοφόρους

^[1]

Βιβλιογραφία

1. ↑ Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997