Λίπανση βερυκοκκιάς

Στη βερυκοκκιά παρατηρούνται συχνά τροφοπενίες ψευδαργύρου, σιδήρου, μαγγανίου και βορίου.

Η τροφοπενία ψευδάργυρου εκδηλώνεται συνήθως με συμπτώματα μικροφυλλίας και μικρών μεσογονάτιων διαστημάτων στη βλάστηση και διορθώνεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα θειικού ψευδάργυρου κατά τη ληθαργική περίοδο ή μετά την πτώση των πετάλων των ανθέων, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος.

Η τροφοπενία σιδήρου εκδηλώνεται με χλωρωτικά συμπτώματα μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων και παρατηρείται σε πολύ αλκαλικά εδάφη ή σε εδάφη, που συχνά κατακλύζονται για μεγάλα διαστήματα με νερό. Συχνά δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απλής έλλειψης σιδήρου, αλλά φαίνεται να συνδέεται με την μεταξύ των στοιχείων ασβέστιο, κάλιο και σίδηρος σχέση. Η προσθήκη χηλικού σιδήρου στο έδαφος, υπό μορφή διαλύματος δίνει καλύτερα αποτελέσματα απ' εκείνη με διαφυλλικό ψεκασμό.

Η τροφοπενία μαγγανίου εκδηλώνεται με χλωρωτικές κηλίδες μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων. Θεραπεύεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς θειϊκού μαγγανίου, σύμφωνα με τις οδηγίες του εμπορικού οίκου του ιδιοσκευάσματος, αμέσως μετά την πτώση των ανθέων.

Η τροφοπενία βορίου, που είναι και η πιο συχνή, εκδηλώνεται στους καρπούς με καφέτιασμα και φελλοποίηση των ιστών γύρω απ' τον πυρήνα, με ραγίσματα του φλοιού των καρπών και με συρρίκνωση, παραμόρφωση και καφέτιασμα του φλοιού των. Τα φύλλα γίνονται στενά, κατσαρά περιφερειακά, εύθραυστα, χλωρωτικά μεταξύ των νευρώσεων και ξηρά στις κορυφές. Οι δε επάκριες βλαστήσεις ξηραίνονται. Η διόρθωση της τροφοπενίας γίνεται με προσθήκη βόρακα στο έδαφος σε ποσότητα 227g. κατά δένδρο ή με διαφυλλικούς ψεκασμούς με βορικό οξύ 0.125%.

Η εμπειρική λίπανση κατά στρέμμα είναι της τάξης 10-15Kg για το άζωτο (σαν θειική αμμωνία 50-75Kg λιπάσματος), 5-10Kg για το φώσφορο (σαν υπερφωσφορικό 25-50Kg λιπάσματος) και 15Kg για το κάλι (σαν θειικό κάλι 30Kg λιπάσματος) και κάθε δυο χρόνια για το φώσφορο και κάλι, όταν τα εδαφικά αποθέματα είναι ανεπαρκή. Η προσθήκη του αζώτου συνιστάται να γίνεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου και του καλίου και φωσφόρου κατά τα τέλη φθινοπώρου με αρχές χειμώνα. Αν κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου, κυρίως κατά την ανάπτυξη των καρπών, διαπιστωθεί έλλειψη αζώτου, τότε συνιστάται νέα προσθήκη αζώτου υπό μορφή νιτρικής αμμωνίας ή η διενέργεια διαφυλλικών λιπάνσεων.

Για το άζωτο, η βασική λίπανση χορηγείται 30 ημέρες πριν την άνθηση. Δύναται να δοθεί σε συχνές και μικρές 20ήμερες δόσεις, κατά τη διάρκεια της βλαστικής ανάπτυξης (αρχές Απριλίου - μέσα Ιουλίου) μαζί με την άρδευση. Η επιφανειακή λίπανση πραγματοποιείται μετά την συγκομιδή με το πρώτο πότισμα.

Όσο αφορά τον φώσφορο, χορηγείται κατά την βασική λίπανση, κατά προτίμηση τέλος φθινοπώρου (ή εν ανάγκη και τέλος χειμώνα) σε ανάμειξή του με κοπριά και ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων ή κατά λωρίδες σε γραμμικές φυτεύσεις και σε απόσταση περίπου 50cm από τον κορμό και ισχύει μετά από την ασβέστωση που να έχει προηγηθεί τουλάχιστον κατά 6 μήνες. Στα δένδρα μεγάλης ηλικίας εφαρμόζονται δύο ισόποσες δόσεις. Η 1^η δόση το φθινόπωρο και η 2^η αρχές της άνοιξης.

Το κάλιο χορηγείται κατά την βασική λίπανση, τέλος χειμώνα με καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος τουλάχιστον 20cm. H εφαρμογή του πραγματοποιείται στην προβολή της κόμης των δένδρων. Η κρυσταλλική μορφή μπορεί να δοθεί και με το σύστημα στάγδην άρδευσης.

Για το ασβέστιο, χορηγείται μέσα φθινοπώρου τουλάχιστον 6 μήνες πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας και πριν απο οποιαδήποτε λίπανση, με ομοιόμορφη διασπορά και καλή ενσωμάτωση στο έδαφος σε βάθος 20cm. Στα υφιστάμενα δένδρα (νεαρής και μεγάλης ηλικίας) εφαρμόζονται 3 ψεκασμοί. Ο 1ος ψεκασμός (0,3% CaCl₂) μία εβδομάδα μετά την καρπόδεση και ανά 7-10 ημέρες οι υπόλοιποι δύο (o 2ος με 0,4CaCl₂ και ο 3ος με 0,5CaCl₂). Σε περίπτωση υψηλών τιμών pH ή και ανθρακικού ασβεστίου στο έδαφος μπορεί να προκαλέσουν τροφοπενίες στα δένδρα. Συνιστάται έλεγχος