Καλλιέργεια έρποντος τριφυλλιού

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 07:12, 4 Οκτωβρίου 2013 υπό τον K kaponi (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Έρπον τριφύλλι

Προετοιμασία εδάφους

Επειδή οι σπόροι του έρποντος τριφυλλιού [1] είναι πολύ μικροί απαιτεί για την καλλιέργειά του καλή προετοιμασία του εδάφους. Προϋπόθεση για μια καλή εγκατάσταση είναι το ισοπεδωμένο, ψιλοχωματισμένο και συμπαγές έδαφος.

Άρδευση έρποντος τριφυλλιού

Για το φύτρωμα των σπόρων απαιτούνται συχνές (κάθε 3-4 ημ.) αρδεύσεις με μικρή ποσότητα νερού. Μετά την εγκατάσταση των φυτών οι αρδεύσεις γίνονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με τις βροχοπτώσεις. Η συνιστώμενη ποσότητα νερού/άρδευση έιναι 30-40mm γιατί το βάθος εισχώρησης του ριζικού συστήματος δεν είναι πολύ μεγάλο. Ητελευταία άρδευση της σποροπαραγωγικής καλλιέργειας γίνεται με την έναρξη της ωρίμανσης των πρώτων κεφαλών.

Λίπανση και σπορά έρποντος τριφυλλιού

Σπόροι έρποντος τριφυλλιού

Αζωτούχος λίπανση εφαρμόζεται μόνον κατά την εγκατάσταση της καλλιέργειας σε φτωχά εδάφη. Το έρπον τριφύλλι ικανοποιεί τις ανάγκες του σε άζωτο με την αζωτοδέσμευση. Η αζωτούχος λίπανση δεν θεωρείται οικονομικώς εφαρμόσιμη λόγω της δυσμενούς επίδρασής της στην αζωτοδέσμευση. Συνιστάται όμως καλιούχα και φωσφορική λίπανση ανάλογα με την περιεκτικότητα του εδάφους σε αυτά τα στοιχεία. Φωσφορική λίπανση συνιστάται και κάθε χρόνο στην εγκαταστημένη καλλιέργεια στο τέλος του χειμώνα.

Για την εγκατάσταση τεχνητών λειμώνων, το έρπον τριφύλλι συνήθως σπέρνεται ως μίγμα με αγρωστώδη. Το Ladino τριφύλλι και ομοειδείς ποικιλίες, μερικές φορές σπέρνονται και ως αμιγής καλλιέργεια με ποσότητα σπόρου 100-300g/στρ. Για τεχνητούς λειμώνες στη χώρα μας, στη θέση του αγρωστώδους συνιστώνται η δακτυλίδα, η φεστούκα και το πολυετές λόλιο. Η σπορά μπορεί να γίνει νωρίς το φθινόπωρο (Σεπτέμβριο μήνα) ή νωρίς την άνοιξη (15 Φεβρουαρίου--20 Μαρτίου). Το μιγμα σπόρου τριφυλλιού και αγρωστώδους σπέρνεται στα πεταχτά, σε βάθος όχι μεγαλύτερο από 1,5cm και ακολουθεί κυλίνδρισμα. Η ποσότητα σπόρου του τριφυλλιού κυμαίνεται από 200 έως 500g/στρ. Για την αποφυγή ανταγωνισμού η ποσότητα σπόρου του αγρωστώδους πρέπει να αντιστοιχεί στο μισό της συνιστώμενης για μονοκαλλιέργεια. Μία χρήσιμη πρακτική με την οποία εγκαθίστανται λειμώνες με ομοιομορφία ως προς τον ανταγωνισμό μεταξύ των δύο ειδών είναι να γίνει γραμμική σπορά του αγρωστώδους και στη συνέχεια σπορά του σπόρου του τριφυλλιού στα πεταχτά σε όλη την επιφάνεια του αγρού. Σε μερικές περιπτώσεις το αγρωστώδες σπέρνεται το Φθινόπωρο, οπότε νωρίς την άνοιξη σπέρνεται το τριφύλλι μέσα στην εγκαταστημένη καλλιέργεια του αγρωστώδους. Στην τελευταία περίπτωση το τριφύλλι υφίσταται ανταγωνισμό από το αγρωστώδες και από τα ζιζάνια και είναι δύσκολη η εγκατάστασή του. Ο ανταγωνισμός μπορεί να μειωθεί με βόσκηση ή κοπή του χόρτου του αγρωστώδους. Συνιστάται η χρησιμοποίηση ενός εντομοκτόνου, όταν το αγρωστώδες έχει προσβληθεί από έντομα.

Η σποροπαραγωγική καλλιέργεια σπέρνεται στα πεταχτά ή σε γραμμική σπορά, με αποστάσεις μεταξύ των γραμμών 12-15cm. Σε καλά προετοιμασμένο χωράφι 300-500g σπόρου/στρ. δίνουν καλή πυκνότητα φυτών. Μεγαλύτερη πυκνότητα σπόρου χρησιμοποιείται όταν το έδαφος δεν είναι καλά προετοιμασμένο ή προβλέπονται απώλειες φυτών λόγω προσβολών ή αντίξοων καιρικών συνθηκών. Προτιμότερη θεωρείται η πρώιμη ανοιξιάτικη σπορά. Το φύτρωμα των σπόρων γίνεται σταδιακά, ανάλογα με το ποσοστό των σκληρών σπόρων, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε (στα βοτανικά χαρακτηριστικά του έρποντος τριφυλλιού) μπορεί να φθάσει και το 60%.




Συγκομιδή και διαχείριση χορτοδοτικής καλλιέργειας έρποντος τριφυλλιού

Για τη διατήρηση καλής πυκνότητας έρποντος τριφυλλιού σε έναν τεχνητό λειμώνα μίγματος με αγρωστώδες η διαχείριση πρέπει να γίνεται με βάση όσον αφορά στο τριφύλλι και όχι το αγρωστώδες. Η ιδανική αναλογία τριφυλλιού στη χλωρομάζα κυμαίνειαι από 20 έως 40%. Όταν η αναλογία του τριφυλλιού είναι μικρότερη από 20%, συνιστάται επανασπορά του τριφυλλιού στο λειμώνα. Ο λειμώνας πρέπει να βόσκεται ή να θερίζεται ώστε να μην σκεπάζεται το τριφύλλι από το αγρωστώδες. Συνιστάται η περιοδική βόσκηση και ο λειμώνας να βόσκεται μέχρι ύψος 5cm και στη συνέχεια να αφήνεται για αναβλάστηση 20-30 ημ., ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την εποχή του έτους. Βόσκηση σε ύψος μικρότερο από 5cm δυσκολεύει την αναβλάστηση. Επίσης μπορεί να γίνει και συνεχής βόσκηση, ρυθμίζοντας όμως την έντασή της, ώστε το ύψος της φυτομάζας να κυμαίνεται από 5 έως 15cm. Εάν θεωρηθεί απαραίτητο μπορεί να γίνει και θερισμός χόρτου για να αποφευχθεί η συγκέντρωση μεγάλης φυτομάζας στον αγρό.

Για την παραγωγή σανού ή ενσιρωμένης τροφής, η κοπή στο στάδιο της πλήρους άνθησης ή όταν το 10% των ανθοκεφαλών έχει αποκτήσει καστανό χρώμα, δίνει τον καλύτερο συνδυασμό απόδοσης και ποιότητας. Σε μονοκαλλιέργειες Ladino τριφυλλιού ή σε συγκαλλιέργειες που έχουν μεγάλη αναλογία τριφυλλιού είναι δύσκολη η κοπή καθώς και η αποξήρανση εξ' αιτίας της μεγάλης περιεκτικότητας σε υγρασία. Για επιτυχή ενσίρωση συνιστάται μάρανση της χλωρομάζας πριν τη χρησιμοποίησή της.




Συγκομιδή και διαχείριση σποροπαραγωγικής καλλιέργειας έρποντος τριφυλλιού

Από πειραματισμό του Ινστιτούτου Κτηνοτροφικών Φυτών και Βοσκών Λάρισας αποδείχθηκε ότι η σποροπαραγωγική ικανότητα του έρποντος τριφυλλιού δεν επηρεάζεται εάν η καλλιέργεια βοσκηθεί ή θερισθεί ως τις 15 Μαΐου και στη συνέχεια αφεθεί για παραγωγή σπόρου. Είναι δε δυνατόν να ληφθούν δύο παραγωγές το ίδιο έτος. Λόγω της συνεχούς άνθησης η καλλιέργεια είναι έτοιμη για συγκομιδή όταν το 75-85% από τις καρποταξίες έχουν πάρει καφετί χρώμα. Η συγκομιδή μπορεί να γίνει:

  • με θεριζοαλωνισμό, αφού προηγηθεί η εφαρμογή κάποιας αποξηραντικής ουσίας και
  • με θερισμό, παραμονή της χορτομάζας για αποξήρανση και στη συνέχεια αλωνισμός. Συνιστάται η χορτομάζα να μεταφέρεται στην άκρη του αγρού για αποξήρανση, ώστε να γίνεται άμεση άρδευση μετά την κοπή, η οποία επιταχύνει την αναβλάστηση. Κοπή και αλωνισμός νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα μειώνουν τις απώλειες σπόρου από τίναγμα. Ο αλωνισμός παρουσιάζει δυσκολίες γιατί ο σπόρος είναι πολύ μικρός και παρασύρεται από το άχυρο.




Σχετικές σελίδες

Βιβλιογραφία

  1. "Ειδική γεωργία, Σιτηρά και ψυχανθή", Δέσποινα Παπακώστα-Τασοπούλου, Καθηγήτρια Γεωπονικής Σχολής Α.Π.Θ.