Ποικιλίες Παπάγιας
Εφόσον η παπάγια πολλαπλασιάζεται με σπόρο δεν είναι και σωστό να μιλάμε για μια και μόνον ποικιλία. Παρά ταύτα όμως, σε μερικά στελέχη παπάγιας ο τύπος διατηρείται με ομομιξία. Κατά συνέπεια μπορούμε να τα θεωρήσουμε ποικιλίες. Ο Storey (1969)[1] αναφέρει τις εξής ποικιλίες: Τη "Solo" της Χαβάης, πιθανόν τη "Hortus Gold" της νότιας Αφρικής, την "Improved Petersen" της Αυστραλίας και την "Betty" της Φλόριδας. Αρκετές ακόμα βελτιωμένες σειρές της "Solo" έχουν αναπτυχθεί, όπως η "Solo 5", "Solo 8", "Bush" και "Sunrise". Όλες είναι ερμαφρόδιτες, με καρπούς αχλαδόμορφους, και βάρος καρπών 0.5kg περίπου. Οι δυο τελευταίες ποικιλίες έχουν κόκκινη σάρκα. Η "Hortus Gold" συμπεριφέρεται ως δίοικη και μόνον οι σπόροι, που προέρχονται από καρπούς οι οποίοι προέκυψαν με τεχνητή επικονίαση, χρησιμοποιούνται για πολλαπλασιασμό. Ο φλοιός των καρπών της έχει χρυσάφι χρωματισμό, η σάρκα παραμένει συνεκτική και το βάρος των καρπών κυμαίνεται από 1.5-2kg. Στην Ινδία η "Goorg Honey" είναι μια από τις καλύτερες δισεξουαλικές ποικιλίες. Η "Semanka" της Ινδονησίας δίνει μεγάλου μεγέθους καρπούς, με κόκκινη σάρκα. Επίσης καλλιεργούνται στην Αυστραλία η δισεξουαλική "Guinea Gold" και οι μόνοικες "Sannyback" και "Hybrid 5". Η βελτίωση των ποικιλιών της παπάγιας αποσκοπεί στο να δημιουργηθούν νέες ποικιλίες, που να παρουσιάζουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: υψηλή παραγωγή, υψηλή ποιότητα καρπών, συνεκτική σάρκα, υψηλή περιεκτικότητα σακχάρων, καρπούς μέσου μεγέθους και ανθεντικούς σε μύκητες, βακτήρια και έντομα. [2]
