Καλλιέργεια πεπονιάς θερμοκηπίου

Περιεχόμενα

1 Προετοιμασία εδάφους
2 Βασική λίπανση
3 Εποχή σποράς ή φύτευσης
4 Μεταφύτευση
5 Άρδευση
6 Επιφανειακή λίπανση
7 Υποστύλωση φυτού
8 Υποστύλωση καρπού
9 Κλάδεμα
10 Ωρίμανση
11 Συγκομιδή
12 Σχετικές σελίδες
13 Βιβλιογραφία

Προετοιμασία εδάφους

Παρά το γεγονός ότι η πεπονιά αναπτύσσει μεγάλο ριζικό σύστημα (μέχρι 1 m. και περισσότερο), εν τούτοις, οι καλλιέργειες σε θερμοκήπια, ιδιαίτερα κατά τους χειμρινούς μήνες, αναπτύσσουν το μεγαλύτερο όγκο του ριζικού συστήματος σε σχετικά μικρό βάθος στο επιφανειακό κυρίως στρώμα του εδάφους (30-40 εκ.), λόγω και των υψηλότερων θερμοκρασιών που επικρατούν σε αυτό. Η προετοιμασία που πρέπει να γίνει στο έδαφος για να δεχτεί τα φυτά της πεπονιάς, θα πρέπει να περιλαμβάνει μια σειρά επί μέρους εργασιών, που σκοπό θα έχουν να καταστήσουν το έδαφος ελαφρύ και εύθρυπτο και αφράτο, να το απαλλάξουν από τους παθογόνους μικροοργανισμούς που παρασιτούν στο έδαφος, και από άλλα υπολείμματα, και να το εμπλουτίσουν με οργανικά και ανόργανα θρεπτικά στοιχεία. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να γίνουν οι ακόλουθες εργασίες για μια καλή προετοιμασία του εδάφους: (α) Μόλις τελειώσει η προηγούμενη καλλιέργεια, και όταν ακόμη είναι χλωρά τα φυτά, εκριζώνονται μαζί με το μεγαλύτερο δυνατό μέρος των ριζών και απομακρύνονται από το θερμοκήπιο. (β) Ακολουθεί ένα βαθύ όργωμα (25-35 εκ.), με υνί αν είναι δυνατόν, όταν το έδαφος δεν είναι ξηρό, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται σβώλοι, οι οποίοι συντελούν στη βελτίωση της υφής του εδάφους, γιατί το έδαφος παραμένει εκτεθειμένο στον αέρα και τον ήλιο για αρκετό καιρό. Εάν δημιουργηθεί υποψία ύπαρξης "σκληρού τηγανιού", τότε συνιστάται και ένα υπεδάφιο όργωμα για σπάσιμο του αδιαπέρατου στρώματος. (γ) Ένα περίπου μήνα πριν από την εγκατάσταση της φυτείας, γίνεται πότισμα, ακολουθεί η προσθήκη 5-6 τον. καλά χωνεμένης κοπριάς ή άλλης οργανικής ουσίας και όργωμα ή φρεζάρισμα, προκειμένου να ενσωματωθεί η οργανική ουσία.

Η απολύμανση του εδάφους του θερμοκηπίου είναι αναγκαία για την εξασφάλιση επιτυχίας στην καλλιέργεια της πεπονιάς, έστω και αν η προηγούμενη καλλιέργεια δεν ήταν πεπονιά. Συνιστάται η απολύμανση με ατμό, όπου είναι δυνατόν. Όπου δεν είναι δυνατόν, να εφαρμόζεται χημική απολύμανση, όχι με το βρωμιούχο μεθύλιο, του οποίου η χρήση έχει απαγορευθεί, αλλά με άλλες χημικές ουσίες. Χρονικά η χημική απολύμανση θα πρέπει να γίνεται το καλοκαίρι ή σε εποχή που οι θερμοκρασίες του εδάφους είναι σχετικά υψηλές, για να είναι και η απολύμανση αποτελεσματική. Η ηλιοαπολύμανση επίσης αποτελεί μια εναλλακτική προσέγγιση με χαμηλό κόστος. Οι λοιποί χώροι του θερμοκηπίου, σκελετός, εργαλεία κ.λπ. να απολυμαίνονται με διαλυμα φορμαλδεΰδης 2%. Μερικές ημέρες μετά την απολύμανση γίνεται ένα ή περισσότερα οργώματα ή φραζαρίσματα για την απομάκρυνση των υπολειμμάτων του απολυμαντικού, εφόσον έγινε χημική απολύμανση. Πριν από το φρεζάρισμα διασκορπίζονται σε ολόκληρη την επιφάνεια του εδάφους και ενσωματώνονται και τα χημικά λιπάσματα της βασικής λίπανσης. Μετά το τελευταίο φρεζάρισμα ακολουθεί η διαμόρφωση του εδάφους, ανάλογα με τη μέθοδο φύτευσης και ποτίσματος, π.χ. κατασκευή αναχωμάτων, κατασκευή αυλάκων κ.ο.κ. Σε μερικές περιοχές οι καλλιεργητές, κατά την τελευταία φάση της προετοιμασίας του εδάφους, ανοίγουν αυλάκια τα οποία γεμίζουν με κοπριά και στη συνέχεια τα καλύπτουν με ένα στρώμα εδάφους και ακολουθεί μεταφύτευση πάνω στην αυλακιά. Στόχος είναι η ανύψωση της θερμοκρασίας του ριζοστρώματος, ο εφοδιασμός με οργανική ουσία και όλα τα άλλα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από τον εμπλουτισμό με οργανική ουσία και συγκεκριμένα της κοπριάς.^[1]