Ανάπτυξη γυρεοσωλήνα και γονιμοποίηση

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 09:03, 20 Σεπτεμβρίου 2016 υπό τον X skiadas (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, η συμβιβαστή γύρη ενυδατώνεται στη στιγματική επιφάνεια, μέσα σε μια ώρα από την επικονίαση και βλαστάνει. Ο γυρεοσωλήνας εξέρχεται δια μέσου του σπερματικού πόρου και αυξάνει εντός των επιδερμικών κυττάρων. Το στίγμα, που συνιστά έναν εκκριτικό ιστό, εκκρίνει ένα υγρό, που είναι πλούσιο σε στιγμαστερόλη (στεροειδές) και φαινολικά συστατικά. Η ωσμωτική συγκέντρωση του στιγματικού υγρού προσεγγίζει αυτήν του γυρεοσωλήνα. Συνεπώς αυτός δεν απορροφά περίσσεια νερού και δεν εκρήγνυται.

Ο γυρεοσωλήνας απελευθερώνει τα εξωγενή υδρολυτικά ένζυμα (κουτιλάση και πεκτινάση) πάνω στη στιγματική επιφάνεια. Διαλύουν την επιδερμίδα και την πηκτίνη στην μεσαία λαμέλα, επιτρέποντας στο γυρεοσωλήνα να αυξάνει δια μέσου του στίγματος και μεταξύ των κυττάρων του στύλου. Σε μερικά γένη, όπως στην ακτινιδιά, στο οποίο ο στύλος είναι σωληνοειδής, ο γυρεοσωλήνας αυξάνει προς τα κάτω, στα πλάγια του σωλήνα. Μόλις φθάσει στην ωοθήκη, ο γυρεοσωλήνας συνεχίζει προς τα κάτω δια μέσου του ωοθηκικού τοιχώματος και εισέρχεται στη σπερμοβλάστη. Κατά τη διαδρομή, το παλαιότερο τμήμα του γυρεοσωλήνα εμποτίζεται και φράσεται από την εναπόθεση καλλόζης. Έτσι, ο επιμηκυσμένος γυρεοσωλήνας, απομονωμένος από το γυρεόκοκκο, που βρίσκεται πάνω στο στίγμα, πρέπει να απορροφήσει θρεπτικά στοιχεία από τους ιστούς του στύλου και της ωοθήκης.

Κατά το χρονικό διάστημα, που αυξάνει ο γυρεοσωλήνας, ο γεννητικός πυρήνας διαιρείται σε δυο άλλους, τους σπερματικούς πυρήνες. Τελικά, ο γυρεοσωλήνας εισέρχεται στη σπερματική βλάστη ή σπερμοβλάστη δια της μικροπύλης, αυξάνει δια μέσου λιγοστών στρωμάτων από νουκελλικά κύτταρα και απελευθερώνει τους σπερματικούς πυρήνες εντός του εμβρυόσακου, το θηλυκό γαμετόφυτο. Ο ένας σπερματικός πυρήνας γονιμοποιεί το ωάριο για να σχηματιστεί ο διπλοειδής ζυγώτης και ο άλλος ενώνεται με τους δυο πολικούς πυρήνες, για να σχηματιστεί το τριπλοειδές ενδοσπέρμιο. Οι αντίποδες και τα συνεργά κύτταρα εκφυλίζονται.

Η διαδικασία δια της οποίας σχηματίζονται ο ζυγωτής, η νέα σποροφυτική γενεά και το ενδοσπέρμιο ονομάζεται διπλή γονιμοποίηση. Ο όρος τριπλή συγχώνευση χρησιμοποιείται για την περιγραφή σχηματισμού του τριπλοειδούς (3η) ενδοσπέρμιου.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Γενική Δενδροκομία, του Καθηγητή Δενδροκομίας Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κωνσταντίνου Α. Ποντίκη, 1997