Εδαφoκλιματικές συνθήκες δενδρολίβανου

Από GAIApedia
Αναθεώρηση της 12:58, 15 Ιουλίου 2015 υπό τον P chasapis (Συζήτηση | συνεισφορές)

(διαφορά) ←Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεώτερη αναθεώρηση → (διαφορά)
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Σε όξινα όσο και σε αλκαλικά εδάφη (pH 4,5-8,7). Καλύτερη απόδοση και περισσότερο άρωμα παρατηρήθηκε σε εδάφη με ουδέτερο pΗ=6-7, αλλά με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στη μηχανική σύσταση των εδαφών. Έτσι εδάφη αργιλώδη (βαριά) πρέπει να αποφεύγονται. Σε ξηρικά όσο και σε ποτιστικά χωράφια. Προσθήκη οργανικής ουσίας κρίνεται απαραίτητη, τουλάχιστον σε ξηρικές καλλιέργειες, γιατί αυξάνεται στο έδαφος η ικανότητα συγκράτησης θρεπτικών στοιχείων και νερού. Έχει αποδειχθεί ότι όταν το δενδρολίβανο καλλιεργείται κοντά σε φασκόμηλο ευνοείται η ανάπτυξή του. Αναπτύσσεται σε περιοχές με ήπιο, θερμό αλλά και ψυχρό κλίμα αλλά καλύτερα σε ηλιόλουστες περιοχές. Αν επικρατούν ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες τότε είναι καλό να καλύπτονται τα φυτά με φύλλα και κλαδιά για να μην παγώσουν. Υψόμετρο: από πεδινές περιοχές έως 600m.[1]

Βιβλιογραφία

  1. Η καλλιέργεια της ρίγανης και του δενδρολίβανου, της γεωπόνου Γρηγοριάδου Αλεξάνδρας, Κιλκίς 2013.