Στάδια παρασκευής χυμού ροδάκινου

Οι εκπύρηνες ποικιλίες ροδάκινων χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χυμού, γιατί αυτές έχουν καλύτερο άρωμα και γεύση. Από τις κίτρινες ποικιλίες, η Elberta, η Golden Jubilee, η Lovell και η Hale, είναι αυτές οι οποίες συνιστώνται.

Οι καρποί πλένονται καλά, εκπυρηνώνονται και προωθούνται σε ιμάντες επιθεώρησης από όπου απομακρύνονται οι καρποί, οι οποίοι είναι τραυματισμένοι και οι έχοντες ξένες ύλες. Όταν ένα εργοστάσιο θέλει να παράγει χυμούς υψηλής ποιότητας τότε κάνει και δεύτερη διαλογή, κυρίως απομάκρυνση των προσβεβλημένων από σήψη καρπών, έστω και ελάχιστη, γιατί ακόμα και αν υπάρχουν λίγα σάπια ροδάκινα, είναι δυνατόν να δώσουν στο χυμό το χαρακτηριστικό άρωμα της σήψης. (Θωμόπουλος, 1981)

Στην συνέχεια ακολουθεί η αποφλοίωση που είναι απαραίτητη, ειδικά εάν οι καρποί δεν είναι πλήρως ώριμοι. Εάν δεν γίνει αποφλοίωση, τότε ο χυμός έχει πικρή γεύση και άρωμα.

Ακολούθως οι καρποί θερμαίνονται σε συνεχές ρεύμα ατμού στους 550C και προωθούνται στον εκχυμωτή, του οποίου τα κόσκινα έχουν οπές διαμέτρου 0,508 – 0,838mm. Από 1.000kg καρπών συνήθως παράγονται 490λίτρα πουρέ.

Ο τελικός πουρές μπορεί να αναμειχθεί είτε με σιρόπι ζάχαρης, είτε με χυμό ροδάκινων, ο οποίος προήλθε από πιεσμένο πουρέ. Όταν προστεθεί ζάχαρη, η ποσότητα της και τα Brix που χρησιμοποιούνται εξαρτώνται από τη γλυκύτητα και τη συνοχή που επιθυμούμε.

Η χρησιμοποίηση του παραγόμενου πουρέ και του χυμού είναι ουσιώδες να γίνονται ταχύτατα, προκειμένου να προστατευθούν από το καφέδιασμα και άλλες μορφές οξείδωσης. (Θωμόπουλος, 1989)

Βιβλιογρφία

• "Μέθοδοι επεξεργασίας και τυποποίησης σε ποικιλίες ροδάκινων για τη βιομηχανία τροφίμων", Πτυχιακή μελέτη του Κηλεπούρη Γεώργιου, ΑΤΕΙ Κρήτης, Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας, Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, Κρήτη 2010