Σιτηρά

Τα σιτηρά ανήκουν στην οικογένεια Gramineae η οποία υποδιαιρείται σε υποοικογένειες και φυλές. Οι περισσότερες φυλές ανήκουν στις υποοικογένειες Festucoideae και Panicoideae. Yπάρχουν κι άλλες τέσσερις υποοικογένειες (Arundinoideae, Bambusoideae, Eragrostideae και Oryzoideae) που όμως περιλαμβάνουν ορισμένο αριθμό φύλων. Για λόγους ευκολίας οι φυλές που δεν περιλαμβάνονται στις δύο βασικές υποοικογένειες έχουν αποτελέσει μια ομάδα και χαρακτηρίζονται ως "ενδιάμεσες". Η υποοικογένεια Festucoideae περιλαμβάνει είδη φυτών των εύκρατων κλιμάτων που αφομοιώνουν μέσω της μεταβολικής οδού που είναι γνωστή ως C₃, ενώ η υποοικογένεια Panicoideae περιλαμβάνει κυρίως φυτά των θερμών κλιμάτων ορισμένα από τα οποία ακολουθούν τη μεταβολική οδό C₄.

Τα σιτηρά είναι τα σημαντικότερα από τα καλλιεργούμενα φυτά. Καλλιεργούνται σχεδόν σε όλο τον κόσμο εκτός ίσως από τις πολύ υγρές περιοχές όπου η καλλιέργεια άλλων φυτών είναι περισσότερο αποδοτική. Κάθε χρόνο καλύπτουν εκτάσεις περίπου 700 εκατ. ha (περίπου 7 δισ. στρ.), δηλ. σχεδόν το 1/20 της συνολικής χερσαίας επιφάνειας.

Παράγουν τροφή για ανθρώπινη κατανάλωση. Η καλλιέργειά τους, η συγκομιδή και η αποθήκευση δεν παρουσιάζουν μεγάλα προβλήματα.

Σκοπός της καλλιέργειας είναι συνήθως η παραγωγή καρπού και δευτερευόντως η παραγωγή βιομάζας. Ο δείκτης οικονομικής απόδοσης ποικίλλει πολύ στα διάφορα σιτηρά. Η κυριότερη ανθρώπινη τροφή που προέρχεται από τα σιτηρά είναι το ψωμί. Μόνο το σιτάρι και εν μέρει η σίκαλη είναι κατάλληλα για αρτοποίηση γιατί έχουν τις πιο κατάλληλες για αρτοποίηση πρωτεΐνες στο ενδοσπέρμιο. Έχουν επίσης το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι ο καρπός τους απογυμνώνεται εύκολα από τα λεπυρίδια.