Κρόκος φυτό
Περιεχόμενα
Μορφολογικά χαρακτηριστικά
Ο κρόκος (Crocus sativus) ανήκει στην οικογένεια Iridaceae. Είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα ακριβότερα μπαχαρικά, το σαφράν, το οποίο προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού. Τα ιδιαίτερα βοτανικά χαρακτηριστικού αυτού του κρόκου είναι:
- Οι βολβοί που έχουν διάμετρο 2-3cm, σφαιρικό σχήμα και είναι σαρκώδεις με καστανόφαιους δικτυωτούς χιτώνες.
- Τα λουλούδια που βγαίνουν 1-3 από κάθε βολβό, κατά τον Οκτώβρη με Νοέμβρη, σχηματίζουν μικρά ανορθωμένα χωνάκια, που με την παρέλευση ορισμένων ωρών ανοίγουν χάνοντας το πρώτο τους σχήμα. Αυτά αποτελούνται από 6 βαθυγάλαζα-μώβ πέταλα, μήκους 4-5cm και πλάτους 1cm, 3 κίτρινους στήμονες, τον στύλο, που χωρίζεται σε 3 στίγματα και την ωοθήκη, που είναι τρίχωρη, στενή και περιέχει πολλά καστανά σε στρογγυλό σχήμα σπέρματα. Τα στίγματα ειδικότερα, που αποτελούν και την δρόγη του φυτού, έχουν κόκκινο προς το πορτοκαλί στιλπνό χρώμα, μήκους 40-50mm μαζί με το μέρος του στύλου, στο πάνω άκρο τους είναι οδοντωτά και γέρνουν από το βάρος τους προς τα κάτω, πολλές φορές έξω από το χωνάκι που σχηματίζουν τα πέταλα.
- Τα φύλλα του που βγαίνουν απ' ευθείας από το βολβό αμέσως μετά (σχεδόν μαζί) τα λουλούδια, είναι καταπράσινα, σπαθωτά και γραμμωτά, αναπτύσσονται δε κατά τη διάρκεια του χειμώνα και φθάνουν την άνοιξη τα 40-50 εκατοστά, οπότε και θερίζονται λίγο πριν ξεραθούν.[1]
Εδαφoκλιματικές συνθήκες
Η καλλιέργεια του κρόκου δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες. Αναπτύσσεται σ’ ένα ευρύ φάσμα εδαφών, αλλά ευδοκιμεί και αποδίδει καλύτερα σε εύθρυπτα αργιλλοασβεστούχα και καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη, με υφή διαπερατή, ώστε να επιτρέπεται η καλή και εύκολη διείσδυση των ριζών. Όξινα ή με υψηλό pH [[Ασβεστώδη εδάφη|ασβεστώδη εδάφη] είναι ακατάλληλα για την καλλιέργεια του κρόκου. Στην Ελλάδα ο κρόκος καλλιεργείται σε υψόμετρο 600-700m και κλίμα μεσογειακό με ψυχρό χειμώνα και θερμό καλοκαίρι. Το μέσο ύψος βροχής ανέρχεται σε 500mm. Η ανοιξιάτικη βροχή θεωρείται ευνοϊκός παράγοντας για την παραγωγή των κόρμων, ενώ η βροχόπτωση πριν την άνθιση συντελεί στην υψηλή παραγωγή ανθών. Το ήπιο κλίμα, οι επαρκείς βροχοπτώσεις και το καλοδουλεμένο έδαφος είναι επαρκείς παράγοντες για επιτυχημένη φυτεία.[2]
Πολλαπλασιασμός
Ο πολλαπλασιασμός του κρόκου βασίζεται στα κορμίδια. Τα κορμίδια παράγονται κάθε χρόνο από τους παλιούς κόρμους. Οι κόρμοι είναι υπόγειοι εξογκωμένοι βλαστοί, που περιέχουν αποθησαυριστικές ουσίες. Ο αρχικός κόρμος που φυτεύεται τον Ιούνιο, μετά την άνθηση του φυτού καταστρέφεται και 2-3 νέοι αναπτύσσονται σε αντικατάστασή του. Αυτό συνεχίζεται για 5-8 χρόνια, όσο διατηρείται η φυτεία και κάθε χρόνο οι κόρμοι ανεβαίνουν 2 περίπου cm προς την επιφάνεια του εδάφους και φτάνουν σ’ αυτή την τελευταία καλλιεργητική περίοδο, οπότε πρέπει και να εκριζώνονται (Μάιο-Ιούνιο).Από ένα στρέμμα καλής, παλιάς παραγωγικής φυτείας μπορούν να εξασφαλιστούν κόρμοι για 3 - 4 στρέμματα νέων φυτειών. Η παλιά φυτεία πρέπει να ακολουθείται από αμειψισπορά κυρίως με σιτηρά. Μετά την εκρίζωσή τους οι κόρμοι μπορούν να απολυμανθούν με μπρασικόλ ή γαλαζόπετρα και μέχρι να φυτευτούν αποθηκεύονται σε δροσερό μέρος.[2]
Πληροφοριακά στοιχεία
| ||||||
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Η καλλιέργεια του κρόκου.
- ↑ 2,0 2,1 Συμβατική και βιολογική καλλιέργεια του κρόκου στην περιοχή Κοζάνης, πτυχιακή μελέτη της φοιτήτριας Παπανικολάου Κωνσταντίνας.
Σφάλμα παραπομπής: Η ετικέτα <ref> με όνομα «.CE.A3.CF.84.CE.BF.CE.B9.CF.87.CE.B5.CE.AF.CE.B1_.CF.84.CE.B5.CF.87.CE.BD.CE.B9.CE.BA.CE.AE.CF.82_.CE.BA.CE.B1.CE.BB.CE.BB.CE.B9.CE.AD.CF.81.CE.B3.CE.B5.CE.B9.CE.B1.CF.82_.CE.B1.CF.81.CF.89.CE.BC.CE.B1.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8E.CE.BD_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CF.86.CE.B1.CF.81.CE.BC.CE.B1.CE.BA.CE.B5.CF.85.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8E.CE.BD_.CF.86.CF.85.CF.84.CF.8E.CE.BD» που ορίζεται μέσα στο <references> δεν χρησιμοποιείται σε προηγούμενο κείμενο.
