Κολοκυθιά θερμοκηπίου
Περιεχόμενα
Γενικά στοιχεία
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Η κολοκυθιά είναι φυτό μονοετές, ποώδες, έρπον ή αναρριχώμενο. Η ρίζα είναι πασσαλώδης και αναπτύσσεται μέχρι και βάθος 1,20m, αλλά το κυρίως ριζόστρωμα βρίσκεται μέχρι τα 40-50cm. Ο βλαστός είναι συνήθως γωνιώδους διατομής, αλλά και κυλινδρικής, φέρει τρίχες, τα μεσογονάτια διαστήματα είναι μικρά, δεν διακλαδίζεται και το μήκος του φθάνει μέχρι μερικά μέτρα. Τα φύλλα είναι μεγάλα, πεντάλοβα ή τρίλοβα με μεγάλες ή μικρές εγκοπλώσεις και φέρουν τρίχες. Ο μίσχος είναι μακρύς και χονδρός, κούφιος εσωτερικά. Τα άνθη είναι μεγάλα, μασχαλιαία, με περιάνθιο πενταμερές και στεφάνη χοανοειδή εντόνου κίτρινου χρώματος. Περισσότερες λεπτομέρειες στο σύνδεσμο που ακολουθεί:
Βοτανικά χαρακτηριστικά κολοκυθιάς[1]
Κλιματικές συνθήκες
Συνθήκες στο σπορείο: Οι συνιστώμενες θερμοκρασίες στο σπορείο είναι την ημέρα 21 - 27oC και τη νύχτα 18 - 22oC. Η θερμοκρασία στο σπορείο δεν πρέπει να πέφτει κάτω από 11 - 13oC. Όταν η θερμοκρασία είναι στο άριστο επίπεδο, ο σπόρος βλαστάνει σε 7 περίπου ημέρες.
Συνθήκες στο θερμοκήπιο: Είναι φυτό θερμής εποχής και πολύ ευπαθείς στον παγετό. Υπό ευνοϊκές συνθήκες κλίματος το καλοκαιρινό κολοκυθάκι χρειάζεται 30 - 60 ημέρες από τη σπορά έως τη συγκομιδή. Αποδίδει καλά σε δροσερό και υγρό περιβάλλον. Μέση μηνίαια θερμοκρασία 18 - 27oC είναι ικανοποιητική για την καλλιέργεια. Είναι πιο ανθεκτική σε χαμηλές θερμοκρασίες χωρίς να αντέχει βέβαια στους παγετούς. Είναι πιο ανθεκτική στην ξηρασία και είναι λιγότερη απαιτητική σε θρεπτικά στοιχεία. Όσο αφορά την αντίδραση στο φωτοπεριοδισμό, υπάρχουν ποικιλίες που είναι ουδέτερες και άλλες που είναι μακράς ημέρας. Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται σήμερα είναι ουδέτερα στο φωτοπεριοδισμό.[1]
Εδαφικές συνθήκες
Κατάλληλα εδάφη είναι τα μέσης σύστασης, γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία που να στραγγίζουν καλά. Το άριστο pH βρίσκεται μεταξύ 5,5 - 7,5 και είναι φυτό σχετικά ανθεκτικό στα άλατα. Τα πολύ βαριά εδάφη δίνουν όψιμη παραγωγή, ενώ αντίθετα στα ελαφρά εδάφη έχουμε πρωιμότερη παραγωγή άλλα με μικρή απόδοση.[1]
Πολλαπλασιασμός
Η κολοκυθιά είναι φυτό που δύσκολα φυτεύεται, γι΄αυτό η σπορά γίνεται σε ατομικά γλαστράκια, δίσκους ή κύβους εδάφους. Σπάνια για την "εκτός εποχής" παραγωγή, γίνεται απευθείας σπορά στο έδαφος, όταν η θερμοκρασία εδάφους βρίσκεται σε ανεκτά επίπεδα. Για τη βλάστηση των σπόρων απαιτούνται θερμοκρασίες 25 - 35oC με ελάχιστη τη θερμοκρασία των 13 - 14oC. Σε θερμοκρασίες κάτω από 10oC δεν βλασταίνει ο σπόρος. Όσο πιο κοντά στο άριστο βρίσκεται η θερμοκρασία κατά τη βλάστηση, τόσο πιο γρήγορα βλαστάνει ο σπόρος και το ποσοστό βλαστικότητας είναι υψηλότερο.[1]
Ποικιλίες
Τα επιθυμητά χαρακτηριστικά των ποικιλιών καλοκαιρινών κολοκυθιών που καλλιεργούνται για εκτός εποχής παραγωγή, θα πρέπει να είναι παραγωγική ποικιλία, να είναι θαμνώδης και ορθόκλαδη, να έχει αρεστή ποιότητα καρπού, να υπάρχει ομοιγένεια στην ποικιλία, να είναι ανθεκτική στις ασθένειες και στις χαμηλές θερμοκρασίες. Στον παρακάτω σύνδεσμο, αναγράφονται οι κυριότερες ποικιλίες κολοκυθιάς:
Ασθένειες
Η κολοκυθιά προσβάλλεται από σοβαρές ασθένειες. Κύρια ασθένεια είναι ο περονόσπορος, ενώ επιπλέον προσβάλλεται και από το ωΐδιο, ο βοτρύτης, οι αδρομυκώσεις κ.ά. Οι κυριότερες ασθένειες της κολοκυθιάς καθώς και οι τρόποι καταπολέμησής τους, αναλύονται εκτενώς στον παρακάτω σύνδεσμο:
Ασθένειες κολοκυθιάς[1],[3],[4]
Εχθροί
Η κολοκυθιά προσβάλλεται από σοβαρούς εχθρούς με κυριότερους τον τετράνυχο και τον αλευρώδη. Οι κυριότεροι εχθροί που προσβάλλουν την καλλιέργεια της κολοκυθιάς καθώς και οι τρόποι καταπολέμησής τους αναφέρονται στον παρακάτω σύνδεσμο:
Πληροφοριακά στοιχεία
Ευδοκιμεί στις περιοχές
|
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Η τεχνική της καλλιέργειας των κηπευτικών στα θερμοκήπια, του Χρήστου Ολύμπιου, Καθηγητή Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα 2001.
- ↑ 2,0 2,1 Βιο-οικο-καλλιέργεια κολοκυθιού.
- ↑ Συμβουλές Φυτοπροστασίας για τα κολοκυνθοειδή.
- ↑ Προσβολή ωϊδίου στο κολοκύθι.
