Καλλιέργεια Τεϊόδενδρου

Προετοιμασία εδάφους Τεϊόδενδρο

Η προετοιμασία του εδάφους ξεκινά με το καθάρισμα του χωραφιού. Η απώλεια του επιφανειακού χώματος πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο, πράγμα που δεν είναι εύκολο σε περιοχές με υψηλή βροχόπτωση και ιδιαίτερα στα επικλινή εδάφη. Η λήψη μέτρων για τον περιορισμό των διαβρώσεων συνίσταται στη μείωση της ταχύτητας ροής του νερού. Αυτό επιτυγχάνεται με την κατασκευή αναβαθμίδων κάθετα ως προς την κλίση του εδάφους. Η ροή του νερού μεταξύ των αναβαθμίδων πρέπει να περιοριστεί. Αυτό επιτυγχάνεται με την εγκατάσταση του κατάλληλου φυτού κάλυψης του εδάφους, αμέσως μετά την ισοπέδωση. Η εγκατάσταση αυτού επιτυγχάνεται δια σποράς του σπόρου στα πεταχτά ή κατά γραμμές μεταξύ των σειρών φυτεύσεως του τεϊόδενδρου. Οι άκρες των αναβαθμίδων που δεν φυτεύονται με φυτά τεϊόδενδρο, φυτεύονται με αγρωστώδη (π.χ. Eragrostis curvula) που θα συγκρατήσουν το χώμα και δεν θα ανταγωνίζονται τα φυτά του τεϊόδενδρου. Τα φύλλα της αρχικής βλάστησης του τεϊόδενδρου διασκορπίζονται στο χωράφι όσο το δυνατόν ομοιόμορφα. Όταν η βλάστηση είναι κάποιο αγρωστώδες αυτό ενσωματώνεται στο έδαφος με όργωμα ή φρεζάρισμα. Αν η βλάστηση αποτελείται από μεγάλους κλάδους του τεϊόδενδρου τότε απομακρύνεται προσεκτικά από το χωράφι, χωρίς να υπάρξει μεταφορά χώματος. Οι μικροί κλάδοι, όταν δεν μπορούν να μεταφερθούν εκτός χωραφιού, τότε καίγονται. Οι μεγάλες φωτιές πρέπει να αποφεύγονται, γιατί η στάχτη καθιστά το έδαφος αλκαλικό και ακατάλληλο για καλλιέργεια τεϊόδενδρου χωρίς βελτίωση. Το έδαφος, όταν δεν είναι όξινο (pH 5.6), βελτιώνεται με την προσθήκη θειαφιού. Μετά την προσθήκη του θειαφιού η καθυστέρηση φύτευσης των φυτών του τεϊόδενδρου είναι δυνατή. Πιο γρήγορα αποτελέσματα λαμβάνονται με τη χρήση διαλυτών χημικών, όπως είναι το θειΐκό αργίλιο ή η θειΐκή αμμωνία. Αλλά η θειΐκή αμμωνία, σε περίσσεια, ζημιώνει τα φυτά και το αποτέλεσμα της δεν είναι πάντοτε σταθερό.