Ασθένειες παντζαριού

Περονόσπορος

Η ασθένεια του περονόσπορου στο παντζάρι οφείλεται στον μύκητα Peronospora schachtii. Το σύμπτωμα είναι οι κηλίδες στην πάνω επιφάνεια των φύλλων τεφροιώδους χρώματος και εξάνθηση στην κάτω επιφάνεια. Σαν τρόπος αντιμετώπισης της ασθένειας είναι η εφαρμογή 3τούς αμειψισποράς με φυτά που δεν ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Απομακρύνουμε προσβεβλημένα φύλλα της βάσης και σε έντονες προσβολές ψεκάζουμε με χαλκούχα σκευάσματα.

Κερκόσπορα

Η ασθένεια αυτή οφείλεται στον μύκητα Cercospora beticola. Αναπτύσσονται κυκλικές και χλωρωτικές κηλίδες στα φύλλα. Στη συνέχεια οι κηλίδες γίνονται καστανές και πέφτουν αφήνοντας το υπόλοιπο έλασμα άθικτο (τρύπες από σκάγια). Δεν προξενεί σοβαρή ζημιά στην καλλιέργεια. Η πρόληψη στηρίζεται στην επαρκή λίπανση των φυτών με κάλιο, έτσι ώστε να είναι πιο ανθεκτικά σε επερχόμενη προσβολή. Συνιστάται το αραίωμα των φυτών για την καλύτερη κυκλοφορία του αέρα και τη μείωση της ανάπτυξης ή εξάπλωσης της ασθένειας. Ακόμα η καλλιέργεια θα πρέπει να ενταχθεί σε σύστημα αμειψισποράς. Σε περίπτωση προσβολής αφαιρούμε τα προσβεβλημένα φύλλα, καταστρέφουμε τα υπολείμματα της καλλιέργειας. Ψεκάζουμε με χαλκούχα σκευάσματα κατάλληλα για τη βιολογική καλλιέργεια.

Σκληροτίνια

Ο Sclerotinia sclerotiorum προκαλεί σάπισμα της γογγυλόριζας. Στα σημεία προσβολής παρουσιάζεται περιοχή λευκού χρώματος με μαύρα στίγματα (σπόρια του μύκητα). Στα σημεία προσβολής και κατώ από συνθήκες υπερβολικής υγρασίας σχηματίζεται περιοχή λευκού χρώματος (μυκήλιο) με μαύρα στίγματα (σπόρια του μύκητα). Η ασθένεια αναπτύσσεται σε συνθήκες υψηλής υγρασίας του εδάφους και για αυτό κύριο μέτρο πρόληψης αποτελεί η αποφυγή υπερβολικής υγρασίας στο έδαφος. Η εφαρμογή 3-4ετούς αμειψισποράς και η απομάκρυνση των προσβεβλημένων φυτών μειώνουν αρκετά την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Η εδαφοκάλυψη με μαύρο πλαστικό ή το λιάσιμο του εδάφους σε περιόδους που δεν υπάρχει καλλιέργεια στο έδαφος βοηθάει στην καταπολέμηση της ασθένειας.

Ριζοκτονία

Ο μύκητας αυτός (Rhizoctonia violaceae) είναι του εδάφους, που προσβάλλει τα υπόγεια μέρη του φυτού. Τα προσβεβλημένα μέρη, δηλ. οι βάσεις των στελεχών και οι ρίζες αρχικά καλύπτονται από μυκηλιακές υφές, χρώματος ιώδους - καφέ, που απομυζούν τροφές από τον ξενιστή που τελικά τον εξαντλούν και ξηραίνεται, με αποτέλεσμα τον θάνατο και του υπεργειου μέρους του φυτού. Η ασθένεια στο υπέργειο μέρος του φυτού εκδηλώνεται με στασιμότητα στην ανάπτυξη των βλαστών, οι οποίοι αδυνατίζουν, κιτρινίζουν, αποτέλεσμα των δυσκολίων στην διακίνηση των ουσιών που προκαλεί ο μύκητας αφού εισέρχεται στο εσωτερικό των ιστών. Η προσβολή εμφανίζεται στο χωράφι σαν κηλίδα που σταδιακά επεκτείνεται. Ο μύκητας σχηματίζει σκληρώτια που διατηρούνται στο έδαφος για πολλά χρόνια και οι αρχικές μολύνσεις γίνονται από τις ρίζες, ιδιαίτερα μετά από μηχανικές ζημιές. Η ασθένεια ευνοείται σε εδάφη που δεν στραγγίζουν καλά και έχουν χαμηλό pH.

Μετά την εγκατάσταση της ασθένειας δεν υπάρχει τρόπος προστασίας των φυτών. Θα πρέπει τόσο τα προσβεβλημένα φυτά όσο και αυτά που τα περιβάλλουν, να καίγονται. Προσοχή στην μεταφορά εδάφους με τα μηχανήματα και εργαλεία από την μολυσμένη περιοχή στην αμόλυντη. Τοπική απολύμανση με διθειάνθρακα μπορεί να αποβεί αποτελεσματική. Εάν η προσβολή είναι καθολική, θα πρέπει να γίνει νέα φυτεία σε καθαρό έδαφος. Τα ριζώματα πριν την μεταφύτευση από το σπορείο στο χωράφι απολυμαίνονται προληπτικά, με εμβάπτιση σε διάλυμα χλωριούχου καλίου 12^o για 15 λεπτά και μετά ξεπλένονται με καθαρό νερό. Προσβεβλημένο έδαφος δεν θα πρέπει να φυτευτεί με σπαράγγι, προτού παρέλθουν αρκετά χρόνια.