Φωτοσυνθετική ικανότητα

Η φωτοσυνθετική ικανότητα μπορεί να προσδιοριστεί με πολλούς τρόπους. Η πιο κατάλληλη μέθοδος για τα καρποφόρα δένδρα είναι ο προσδιορισμός της προσαύξησης του ξηρού βάρους σε σχέση με τη φυλλική επιφάνεια. Χρησιμοποιούντες αναλυτικά δεδομένα αύξησης και διαιρούντες την ολική επί ξηρού βάρους προσαύξηση δια της φυλλικής επιφάνειας ο Proctor και άλλοι ερευνητές πήραν τις τιμές 1.07 και 0.62Kg m^-2 σε δένδρα μηλιάς με καρπούς και χωρίς καρπούς, αντιστοίχως, κατά τη βλαστική περίοδο. Οι τιμές αυτές βρίσκονται πολύ κοντά στις τιμές που ο Avery πήρε στη μηλιά και που ήταν 0.81 και 0.60 για τα καρποφορήσαντα και μη δένδρα, αντίστοιχα. Ο Forshey και άλλοι ερευνητές πήραν χαμηλότερες τιμές ήτοι της τάξεως των 0.40 Kg m^-2. Η παραγωγικότητα στη ροδακινιά φαίνεται να είναι μικρότερη. Άλλοι ερευνητές προσδιόρισαν τις τιμές 0.33 και 0.27Kg m^-2 στις μη αραιωμένες και αραιωμένες ροδακινιές , αντίστοιχα. Η μέγιστη φωτοσυνθετική ικανότητα καθορίζεται από την παρουσία των κέντρων συσσώρευσης υδατανθράκων, τα οποία είναι και ο πιο σημαντικός παράγοντας. Ο Priestley επανεξεργάστηκε τα δεδομένα του Magness από το 1931, τα οποία έδειξαν ότι, όταν η σχέση φύλλων: καρπού είναι υψηλή (30) η παραγωγή του ξηρού βάρους ήταν 0.63 - 0.94 Κg m^-2. Κατά το ίδιο διάστημα φύλλα με μικρή σχέση φύλλων: καρπό (2) παρήγαγαν περισσότερο ξηρό βάρος ήτοι 0.94 - 1.46 Kg m^-2. Επομένως η φωτοσυνθετική ικανότητα πρέπει να προσδιορίζεται με τον προσδιορισμό του μεγέθους των κέντρων συσσώρευσης υδατανθράκων.

Επίδραση των καρπών επί της φωτοσυνθέσεως

Το μεγάλο φορτίο στις μηλιές μπορεί να μειώσει σημαντικά τη φυλλική επιφάνεια τους, συγκριτικά με εκείνες που δεν έχουν καρπούς, αλλά το ολικό ξηρό βάρος κατά τη συγκομιδή είναι υψηλότερο στα καρποφορήσαντα δένδρα. Αυτό αποδεικνύει την υψηλότερη φωτοσυνθετική ικανότητα των φύλλων ή του φωτοσυνθετικού ρυθμού δια των καρπών.

Μελέτες σχετικές με την παραγωγικότητα έδειξαν ότι οι υδατάνθρακες, που μεταφέρθηκαν στους καρπούς ήταν περισσότεροι, από την καταστολή της βλάστησης που προκλήθηκε από τους καρπούς. Ο άμεσος προσδιορισμός τους με τη χρησιμοποίηση ραδιενεργού CO₂ αποδεικνύει ότι ο καρπός ενεργεί ως ισχυρό κέντρο συσσώρευσης υδατανθράκων και συμβάλλει στην ικανοποιητική μεταφορά φωτοσυνθετικών υλικών από τα φύλλα στους καρπούς.

O Hensen προσδιόρισε τον καθαρό ρυθμό αφομοίωσης σε διάφορες σχέσεις καρπού / φύλλων. Όταν η φυλλική επιφάνεια αυξήθηκε από 200 σε 800 cm² ανά καρπό, ο καθαρός ρυθμός αφομοίωσης μειώθηκε κατά 40% και τα φύλλα συγκέντρωσαν άμυλο με ανάλογη αύξηση του ειδικού βάρους τους. Η αντίδραση του φύλλου στο ρόρο του καρπού ως κέντρου συσσώρευσης υδατάνθρακων είναι ταχεία. Η απομάκρυνση των καρπών στη μηλιά συνέβαλε σε μείωση της μεταφοράς των υδατανθράκων από τα γύρω φύλλα σε χρονικό διάστημα 24 ως 48 ωρών. Η απορροφητική δύναμη του καρπού δεν είναι ομοιόμορφη καθ' όλη τη βλαστική περίοδο.

Η αύξηση των καρπών των πυρηνόκαρπων γίνεται