Φυσιολογία του αλόγου

Τα χαρακτηριστικά των ιπποειδών περιλαμβάνουν:

1. Άκρως εξειδικευμένα άκρα και με την κύρια μυϊκή μάζα των άκρων να βρίσκεται κοντά με τον κορμό του σώματος.
2. Μεγάλα παραρρινικά ιγμόρεια στο κρανίο.
3. Λαρυγγικές θήκες, οι οποίες εκτείνονται από το ρινοφάρυγγα στο μέσο αυτί.
4. Υψηλή-στεφάνη με μόνιμα δόντια που αυξάνονται για πολύ καιρό (ένα χαρακτηριστικό που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της ηλικίας του αλόγου).
5. Ένα απλό στομάχι που ακολουθείται από ένα μακρύ λεπτό έντερο και ένα μεγάλο, πολύπλοκο παχύ έντερο, όπου συμβαίνει η ζύμωση των ζωοτροφών.
6. Ανεπτυγμένους αδένες δέρματος.
7. Μεγάλη καρδιά και πνεύμονες.
8. Μια μήτρα με κοντές σάλπιγγες και ένα σχετικά μεγάλο σώμα, καθώς και μια προεξέχουσα κατάληξη σε κάθε ωοθήκη όπου απελευθερώνονται τα ωάρια.
9. Ένα μεγάλο, αγγειακό πέος και ένα πλήρες σύνολο αρσενικών αδένων.

Το δέρμα του αλόγου

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του αλόγου, που κυμαίνεται στο 12 με 24% του συνολικού βάρους του ζώου ανάλογα με την ηλικία του. Εξυπηρετεί μια σειρά από λειτουργίες. Προστατεύει τους ιστούς από τραυματισμούς, ξήρανση, απορρόφηση νερού και βακτηριακές εισβολές. Ένας άλλος σημαντικός ρόλος αφορά τη θερμορύθμιση (ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος). Το δέρμα αποβάλλει επίσης το νερό και τα άλατα μέσω ιδρωτοποιών αδένων, ανιχνεύει το περιβάλλον και συνθέτει βιταμίνη D σε αντίδραση στο φως του ήλιου. Το δέρμα συνίσταται από διάφορα κυτταρικά και συστατικά ιστών. Υπάρχουν δύο στρώματα, η επιδερμίδα και το χόριο (υποδόριος ιστός), με την επιδερμίδα να είναι το εξωτερικό στρώμα. Τα δύο αυτά στρώματα συνδέονται μεταξύ τους με κολλαγόνο και ελαστικό συνδετικό ιστό. Η κύρια δραστηριότητα της επιδερμίδας είναι να παράγει δύο τύπους πρωτεϊνών: κερατίνη και μελανίνη. Η κερατίνη, το κύριο συστατικό της επιδερμίδας, είναι μια απλή πρωτεΐνη που χαρακτηρίζεται από την αδιάλυτη και ινώδη δομή. Εξυπηρετεί μια υποστηρικτική και προστατευτική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της αποβολής του νερού. Η μελανίνη είναι η σκούρα, άμορφη χρωστική ουσία του δέρματος και των μαλλιών.

Ένα άλλο είδος κυττάρων στην επιδερμίδα είναι τα κύτταρα "Langerhans", πρόκειται για μη νευρικά κύτταρα που δραστηριοποιούνται στην ανοσολογική απόκριση και ενδεχομένως στη ρύθμιση του σχηματισμού της κερατίνης. Το πιο σημαντικό μέρος της επιδερμίδας, είναι το επιφανειακό στρώμα, γνωστό ως κερατίνη στοιβάδα, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των λειτουργικών δραστηριοτήτων του δέρματος λαμβάνει χώρα εδώ. Η ορθή λειτουργία αυτού του επιφανειακού στρώματος εξαρτάται από τις διαρθρωτικές ρυθμίσεις της κερατίνης που περιέχει και τα λιπίδια (τις λιπαρές ουσίες) όπως και ουσίες που χαρακτηρίζονται ως αδιάλυτες στο νερό. Τα λιπίδια και η κερατίνη συνδυάζονται για τη δημιουργία ενός αδιάβροχου δέρματος και την πρόληψη διαφόρων παραγόντων που εισέρχονται στο σώμα. Αν αυτό το επιφανειακό στρώμα της επιδερμίδας αφαιρεθεί, το δέρμα θα είναι σαν μια βλεννώδης μεμβράνη που εύκολα διαποτίζεται από νερό και μια ποικιλία ξένων παραγόντων.

Οι θύλακες των τριχών στο δέρμα ενός αλόγου είναι αρκετά απλοί, με μία μόνο τρίχα αναδυόμενη από κάε πόρο. Η τρίχα που αναδύεται από αυτούς τους πόρους χρησιμεύει ως πρώτη γραμμή προστασίας για το άλογο. Πρώτον με μεγαλύτερη ανάπτυξη βοηθά ώστε να παρέχει τη ζεστασιά στο κρύο κι ένα ελαφρύτερο "παλτό" το καλοκαίρι διευκολύνει τη διαδικασία ψύξης. Το τρίχωμα επίσης χρησιμεύει ως ένα σημαντικό σύστημα φιλτραρίσματος. Για παράδειγμα το υπεριώδες φως φιλτράρεται από το τρίχωμα του ζώου και απορροφάται από τα κοκκία μελάνης της επιδερμίδας και των μαλλιών. Η τρίχα αποτελείται από κερατινικά επιθηλιακά κύτταρα.

Το κρανίο του αλόγου

Το ιπποειδές κρανίο στεγάζει τον εγκέφαλο και τα πιο σημαντικά όργανα της αίσθησης. Αποτελείται από 34 οστά, τα περισσότερα από αυτά επίπεδα. Κατά τη διαδικασία της γέννας, αυτά τα οστά παράγονται και αλληλεπικαλύπτονται, επιτρέποντας στο κρανίο να είναι κάπως συμπιεσμένο και έτσι να καθιστά ευκολότερο τον τοκετό.

Τα μάτια του αλόγου

Τα μάτια του αλόγου είναι παράλληλα μονοφθαλμικά και διοφθαλμικά. Μονοφθαλμικός σημαίνει ότι το άλογο μπορεί να δει αντικείμενα με το ένα μάτι. Ως αποτέλεσμα ο εγκέφαλος παίρνει συχνά δύο εικόνες ταυτόχρονα. Με διοφθαλμική όραση το άλογο μπορεί να εστιάσει με τα δύο μάτια και ο εγκέφαλος λαμβάνει μόνο ένα σήμα. Οι άνθρωποι έχουν διοφθαλμική όραση μόνο.

Ο αυχένας του αλόγου

Από την ιπποειδή κεφαλή, προχωράμε στον αυχένα. Υπάρχουν εφτά αυχενικοί σπόνδυλοι στο λαιμό του αλόγου, με το νωτιαίο μυελό να περνάει μέσα απ' αυτούς. Ο λαιμός "δένει" στο πίσω μερος, στο ακρώμιο.

Η δομή των πλευρών του αλόγου

Κανονικά υπάρχουν 18 ζεύγη πλευρών στο άλογο. Τα οκτώ ζεύγη πλευρών είναι γνωστά ως αληθινά πλευρά. Ενώνουν τα τμήματα του στέρνου. Τα άλλα 10 είναι γνωστά ως κυμαινόμενες πλευρές, οι οποίες απλώς επικαλύπτονται και επισυνάπτονται η μία στην άλλη. Η έβδομη και όγδοη πλευρά είναι οι μεγαλύτερες. Οι προς τα πίσω είναι πολύ μικρότερες.

Στη συνέχεια μεταβαίνουμε στα μπροστινά άκρα του αλόγου. Κάθε ένα από αυτά αποτελείται από την ωμοπλάτη, το βραχιόνιο οστό, την κερκίδα, την ωλένη, τα επτά ή οκτώ καρπικά οστά, τον κανόνα των οστών, δύο σχιζοειδή οστά, τα δύο εγγύς σησαμοειδή οστά, το μεγάλο μετακάρπιο οστό, το μικρό μετακάρπιο οστό, το σκαφοειδές οστό και την περιφερειακή φάλαγγα. Η δομή από αυτά τα οστά και η λειτουργική σχέση τους να υποβοηθάει το ένα το άλλο καθορίζει μια αθλητική δυνητικότητα του αλόγου και την ικανότητά τους να παραμένουν χρηστικά ακόμη και κάτω από τολμηρές ασκήσεις και αγωγές επιδόσεων.

Οι γωνίες στις οποίες συνδέονται τα οστά έχουν πολλά να κάνουν με τη σωματική ικανότητα του αλόγου και τη συνεχή ευημερία του. Τα οστά των ποδιών, καθώς και άλλα οστά, είναι συνδεδεμένα σε αρθρώσεις. Υπάρχουν τρεις τυποι ιπποειδών αρθρώσεων:

1. Οι αρθρικές, οι οποίες είναι κινούμενες,
2. Οι αρθρώσεις χόνδρου, οι οποίες είναι ελαφρώς κινούμενες και
3. Οι ινώδεις, οι οποίες είναι ακίνητες.

Οι αρθρώσεις που συνδέουν τα μπροστινά οστά του ποδιού των αλόγων είναι οι αρθρικές. Μία αρθρική άρθρωση περιλαμβάνει δύο άκρες οστών, που καλύπτονται από τον αρθρικό χόνδρο. Ο χόνδρος στο εσωτερικό της άρθρωσης είναι ομαλός και ανθεκτικός, επιτρέποντας την χωρίς τριβές κίνηση. Οι σύνδεσμοι διατηρούν τα οστά στην κατάλληλη στήριξη και επαφή.

Στα πίσω πόδια το λαγόνιο οστό, το μεγαλύτερο από τα τρία οστά της πυέλου, συνδέεται με τη σπονδυλική στήλη. Η κλίση του λαγόνιου οστού προς τα κάτω και προς τα πίσω του επιτρέπει να συνδεθεί με το οστό του μηρού. Καθώς η κλήση του μηριαίου καταλήγει ελαφρώς προς τα εμπρός. Ξεκινώντας από την κατάληξη είναι η κνήμη, η οποία συνεχίζεται προς τα κάτω για να "συναντήσει" τον ταρσό. Από τον ταρσό στο μετακάρπιο είναι το μετατάρσιο ή πίσω κανόνας, το οποίο συνδέεται με το μακρύ οστό του μετακαρπίου, η επόμενη αφορά το μικρό μετακάρπιο οστό και τέλος το οστό της περιφερειακής φάλαγγας. Και τα δύο μπροστινό και οπίσθιο σκέλη είναι συνδεδεμένα και υποστηρίζονται από τους συνδέσμους, τους τένοντες, και τους μυες που παρέχουν σύνδεση και την κινητικότητα.

Το στομάχι του αλόγου

Το στομάχι του μπορεί να κρατήσει μόνο μικρές ποσότητες φαγητού (8 έως 16 λίτρα σε μία στιγμή). Το στομάχι αδειάζει στο λεπτό έντερο, ένα σωλήνα που συνδέεται με το παχύ έντερο. Το λεπτό έντερο είναι περίπου 70 μέτρα μήκος, με χωρητικότητα περίπου 12 γαλόνια. Το παχύ έντερο του αλόγου χωρίζεται σε τέσσερα μέρη:

• Το τυφλό, το οποίο είναι περίπου τέσσερα πόδια μακρύ με ένα ευρύ τμήμα έκτασης ενός ποδιού,
• Το μεγάλο τμήμα του παχέος εντέρου, το οποίο είναι περίπου 12 μέτρα μήκος και 10 ίντσες πλάτος,
• Το μικρό τμήμα του παχέος εντέρου, το οποίο είναι περίπου 10 μέτρα μήκος και τέσσερα εκατοστά πλάτος και
• Το ορθόν.

Το αναπαραγωγικό σύστημα

Στο τμήμα της αναπαραγωγής, τα κύρια όργανα του γεννητικού συστήματος της φοράδας είναι οι δύο ωοθήκες που παράγουν αυγά (ωάρια), τα οποία βρίσκονται σε ωοθυλάκια. Όταν ένα ωάριο είναι ώριμο, αφήνει το ωοθυλάκιο και ταξιδεύει μέσα από τη σάλπιγγα προς τη μήτρα. Αν γονιμοποιηθεί, μεγαλώνει μέσα στη μήτρα οπότε ένα πουλάρι μεγαλώνει μέσω του κόλπου.

Τα κύρια γεννητικά όργανα του επιβήτορα είναι οι δύο όρχεις, οι οποίοι παράγουν σπέρμα και τεστοστερόνη, και το πέος.

Το αναπνευστικό σύστημα

Το αναπνευστικό σύστημα ενός αλόγου έχει σχεδιαστεί όπως συμβαίνει με άλλα θηλαστικά για ανταλλαγή οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα. Αέρας εισέρχεται στα ρουθούνια, περνά μέσα από τη μακρά ρινική κοιλότητα μέσω του φάρυγγα και του λάρυγγα, στη συνέχεια εισέρχεται στηντραχεία όπου και πραγματοποιείται η μεταφορά στους πνεύμονες.

Το καρδιαγγειακό σύστημα

Το καρδιαγγειακό σύστημα ενός αλόγου αποτελείται από το αίμα, μια σειρά από αιμοφόρα αγγεία μέσω των οποίων ρέει το αίμα και μια καρδιά που αντλεί το αίμα σε όλο το σώμα του αλόγου. Το αίμα αποτελείται από ερυθρά αιμοσφαίρια, λευκά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Τα ερυθρά κύτταρα του αίματος έχουν μια πρωτεΐνη γνωστή ως αιμοσφαιρίνη που δεσμεύει το οξυγόνο και το μεταφέρει στους μύες. Τα λευκά αιμοσφαίρια λειτουργούν στο ανοσοποιητικό σύστημα με την υπεράσπιση ενάντια σε ξένους εισβολείς, όπως τα επιβλαβή βακτήρια και τα αιμοπετάλια που εμπλέκονται με την πήξη του αίματος.