Άνθηση (anthesis) σιτηρών

Χαρακτηρίζεται από την έξοδο των στημόνων μέσα από τα λεπυρίδια και παρατηρείται συνήθως 4-10ημ. μετά το ξεστάχυασμα. Ξεκινά λίγο ψηλότερα από το μέσο της ταξιανθίας και επεκτείενται βαθμιαία προς τη βάση και την κορυφή, για μία ταξιανθία διαρκεί γύρω στις 7-9ημ., αν και κάθε άνθος μένει ανοιχτό και λιγότερο από μία ώρα (συνήθως 8-30λεπτά). Τα άνθη ανοίγουν συνήθως το πρωί (5-10π.μ.) και σπανιότερα και το απόγευμα.

Για να πραγματοποιηθεί η άνθηση αλληλοαποχωρίζονται τα λεπυρίδια με διόγκωση των γλωχίνων και επιμηκύνονται τα νήματα των στημόνων για να καταστεί δυνατή η έξοδος των ανθήρων. Στο σιτάρι, κριθάρι και βρώμη παρατηρείται το φαινόμενο της κλειστογαμίας κατά το οποίο οι ανθήρες σπάζουν πριν από την έξοδό τους από το άνθος. Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού είναι η αυτεπικονίαση των ειδών αυτών σε ποσοστά που πλησιάζουν το 100%. Αντίθετα, στη σίκαλη τα λεπυρίδια είναι χαλαρά και επιτρέπεται έτσι η σταυρεπικονίαση σε υψηλά ποσοστά. Πάντως, τα άνθη των σιτηρών είναι κατά κανόνα πρωτανδρικά.

Η άριστη θερμοκρασία για την άνθηση στα σιτηρά των ευκράτων κλιμάτων βρίσκεται γύρω στους 25^oC, θερμοκρασίες χαμηλότερες από 10^oC και υψηλότερες από 30^oC δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Σοβαρές ανωμαλίες επίσης προκαλεί υπερβολικά ξηρή ατμόσφαιρα.

Η γονιμοποίήση συντελείται μέσα σε λίγες ώρες από την επικονίαση.