Χλώριο

Το χλώριο απορροφάται από τη ρίζα των φυτών ως ανιόν, αλλά και μέσω των εναέριων μερών του φυτού. Η κανονική συγκέντρωση στα φυτά κυμαίνεται από 0,2-2%, μολονότι μπορεί να παρατηρηθούν και περιεκτικότητες πολύ μεγαλύτερες. Όλες αυτές οι περιεκτικότητες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες των φυσιολογικών αναγκών των φυτών. Σε ευαίσθητες στο χλώριο καλλιέργειες (ροδακινιά, πατάτα, τομάτα) συγκεντρώσεις μεταξύ 0,5-2% μπορεί να προκαλέσει μείωση της παραγωγής. Παρόμοια μείωση μπορεί να προκληθεί, όταν η συγκέντρωση φθάσει στο 4% σε καλλιέργειες ανθεκτικές στο χλώριο, όπως το κριθάρι, σακχαρότευτλα, τον αραβόσιτο.

Ο βασικός ρόλος του χλωρίου είναι αυτός της "βιοχημικής αδράνειας", η συγκέντρωσή του δηλαδή στα κύτταρα έχει ως αποτέλεσμα τη ρύθμιση της ωσμωτικής πίεσης των κυττάρων και την "ουδετεροποίηση" των κατιόντων, λειτουργώντας ως αντιστάθμισμα στη γρήγορη ροή του καλίου. Με τον τρόπο αυτό διατηρούνται τα κύτταρα του φυτού σε σπαργή. Επιπλέον το χλώριο παίζει σημαντικό ρόλο στην έκλυση οξυγόνο κατά τη φωτοσύνθεση. Το χλώριο ανταγωνίζεται την πρόσληψη ΝΟ₃^- και SO₄^-. Μειωμένη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη σίτου, λόγω υψηλής συγκέντρωσης χλωρίου, οφείλεται στον ισχυρό ανταγωνισμό μεταξύ χλωρίου και νιτρικών.

Το χλώριο δεν μετακινείται εύκολα στο φυτό. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της έλλειψης του χλωρίου είναι η εικόνα μάρανσης που εμφανίζει το φυτό και η εμφάνιση χλώρωσης στα νέοτερα φύλλα. Σε ορισμένα φυτά μπορεί να εμφανιστούν νεκρώσεις, μεταχρωματισμοί χαλκού χρώματος στα φύλλα και μείωση της ανάπτυξης του ριζικού συστήματος. Οι τιμές συγκέντρωσης του χλωρίου των φυτικών ιστών στις περιπτώσεις τροφοπενίας κυμαίνονται από 70-700ppm. Για υψηλές αποδόσεις κυρίως σε θερμές περιοχές, οι ανάγκες σε χλώριο ικανοποιούνται με προσθήκη 0,4-1 kg/στρέμμα. Η περίσσεια χλωρίου επηρεάζει τις καλλιέργειες ανάλογα με την ανθεκτικότητά τους. Πυκνά φύλλα που στρογγυλεύουν εμφανίζονται στα ευαίσθητα φυτά τομάτας και πατάτας, ενώ για τις πατάτες μειώνεται ο χρόνος αποθήκευσης και η ποιότητά τους.