Ρεβίθι
Τα ρεβύθια δεν τινάζουν σπόρους στο χωράφι και γι’ αυτό αφήνονται τα φυτά να ξεραθούν εντελώς μέχρι να ρίξουν τα φύλλωμά τους [1]. Ο θερισμός και ο αλωνισμός των φυτών στα ρεβύθια γίνεται ταυτόχρονα. Χρησιμοποιούνται οι κοινές θεριζοαλωνιστικές μηχανές σιταριού με κατάλληλη ρύθμιση των κοσκίνων και του αέρα καθώς και των στροφών του τυμπάνου της μηχανής (αριθμός στροφών 400-450). Η συγκομιδή των ρεβυθιών τελείται όταν είναι πρασινωπά ακόμη [2]. Ακολουθεί το δέσιμο σε δεμάτια και η τοποθέτησή τους σε σκιά. Εκεί, ξηραίνονται με τον αέρα και η διαδικασία αυτή τα βοηθάει να είναι καλόβραστα.
Ο χρόνος συντήρησης των οσπρίων είναι ένας χρόνος, διότι μετά βράζουν δύσκολα. Φυλάσσονται σε δροσερό και ξηρό μέρος. Δεν πρέπει να τοποθετούνται σε κλειστά δοχεία ή nylon σακούλες, διότι πρέπει να αερίζονται. Ο καλύτερος τρόπος αποθήκευσης είναι σε πάνινα σακουλάκια.
Θρεπτική αξία ρεβυθιού
Σχετικές σελίδες
Βιβλιογραφία
- ↑ Συγκομιδή ρεβυθιού
- ↑ Σπορά και συγκομιδή ρεβυθιού
- ↑ Η θρεπτική αξία των ρεβυθιών και συνταγές μαγειρέματος. Έκδοση 7/2006, Λευκωσία-Κύπρος, Ιωάννης Μυτιληναίος, Ανώτερος Γεωργικός Λειτουργός Κλάδου Σποροπαραγωγής.
