Καλλιέργεια φραουλιάς
Περιεχόμενα
Προετοιμασία εδάφους
Στα εδάφη που επιλέγονται για την εγκατάσταση της καλλιέργειας καλό θα είναι να έχει προηγηθεί καλλιέργεια με κάποιο αγροστώδες. Πριν από τη φύτευση των φυτών θα πρέπει να γίνεται καλή κατεργασία του εδάφους και άρωση σε βάθος 30cm για να είναι εύκολη στη συνέχεια ο σχηματισμός των σαμαριών. Τα σαμάρια κατασκευάζονται έτσι ώστε να έχουν ένα ύψος 25-30cm.
Αμέσως μετά την εγκατάσταση της καλλιέργειας το καλοκαίρι ακολουθεί η αφαιρέση των ταξιανθιών. Την άνοιξη λόγω κλιματολογικών συνθηκών σταματούν να αναπτύσσονται άλλες ταξιανθίες και οι οφθαλμοί αρχίζουν να σχηματίζουν στόλωνες. Στην περίπτωση που η καλλιέργεια δε γίνει σε σαμάρια και τα φυτά έχουν μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ τους (πολυετής καλλιέργεια), τότε επιλέγεται η παραμονή όλων των στολώνων του φυτού, αφού όμως στερεωθούν για να αναπτυχθεί ένα πλούσιο ριζικό σύστημα από τα θυγατρικά φυτά. Στην περίπτωση όμως που επιλέγεται η καλλιέργεια σε σαμάρια με πιο μικρές αποστάσεις μεταξύ των φυτών. Τότε οι στόλωνες πρέπει να αφαιρούνται νωρίς για να μην καταναλώνουν τα θρεπτικά στοιχεία του φυτού.[1]
Φύτευση
Εαν επιλεγεί η πολυετής εκμετάλλευση της καλλιέργειας (τουλάχιστον 3 χρόνια), τότε η μεταφύτευση των φυτών γίνεται περίπου στα μέσα με τέλη άνοιξης. Την πρώτη χρονιά της μεταφύτευσης, τα φυτά αναπτύσσονται μόνο βλαστικά και αφαιρούνται όλες οι τυχόν ταξιανθίες που σχηματίστηκαν. Η καλλιέργεια εισέρχεται στην παραγωγική φάση από την επόμενη χρονιά (2η χρονιά). Οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών επιλέγονται να είναι 50-75 x 100cm (πάνω στη γραμμή x μεταξύ των γραμμών φύτευσης). Το πλήθος των φυτών με αυτές τις αποστάσεις είναι 1.500-2.000 φυτά/στρέμμα. Εάν επιλεγεί η καλλιέργεια να είναι μονοετής ή διετής τότε η φύτευση των φυτών γίνεται πάνω σε σαμάρια. Ο συγκεκριμένος τρόπος αναφέρεται ως εντατική καλλιέργεια και προϋποθέτει κάλυψη με πλαστικό φύλλο και πότισμα με στάγδην.
Η απόσταση των σαμαριών περιορίζεται στα 40-50cm, ενώ οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών πάνω στη γραμμή φύτευσης στο κάθε σαμάρι είναι 25cm. Το πλάτος κάθε σαμαριού όταν έχει 2 μόνο γραμμές φύτευσης είναι 60cm και η απόσταση μεταξύ των 2 γραμμών φύτευσης πάνω σε κάθε σαμάρι είναι 20cm. Πάνω σε κάθε σαμάρι συνήθως υπάρχουν 2 γραμμές φύτευσης, αλλά ο αριθμός τους μπορεί να αυξηθεί και στις 3 ή ακόμα και 4 (μεγαλύτερο όμως πλάτος σαμαριού). Το πλήθος των φυτών στο στρέμμα μπορεί να φτάσει και τα 5.000. Υπάρχει περίπτωση πάνω σε κάθε σσμάρι να επιλεγεί μία μόνο γραμμή φύτευσης. Στην περίπτωση αυτή η απόσταση μεταξύ των φυτών είναι 25cm, το πλάτος του κάθε σαμαριού είναι 40-50cm και η απόσταση μεταξύ του σαμαριού (διάδρομος) είναι 80-90cm. Το πλήθος των φυτών στο στρέμμα είναι περίπου 4.000.
Η φύτευση μπορεί να γίνει το φθινόπωρο ή χειμώνα με φρέσκα φυτά ή το καλοκαίρι με φυτά ψυγείου. Στην πρώτη περίπτωση τα φυτά φυτεύονται στο χωράφι τέλη Οκτωβρίου με μέσα Νοεμβρίου. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της καλλιέργειας είναι η σκληραγώγηση των φυτών. Δηλαδή να χρησιμοποιηθούν ώριμα φυτά. Η σκληραγώγηση επιτυγχάνεται με φυσικό ψύχος, περιορισμό της άρδευσης και της εφαρμογής λιπάνσεων. Για το λόγο αυτό επιλέγονται φυτώρια που είναι σε υψόμετρο. Στην δεύτερη περίπτωση, η φύτευση γίνεται τους μήνες Ιούλιο - Αύγουστο. Βασική προϋπόθεση για την επιτυχία της καλλιέργειας είναι τα συχνά ποτίσματα των φυτών. Ακολούθως οι σχηματιζόμενες ταξιανθίες ή οι σχηματιζόμενοι στόλωνες πρέπει να αφαιρούνται. Εάν τα φυτά είναι καλά ανεπτυγμένα κατά τη διάρκεια της φύτευσης, τότε μπορούμε να αφήσουμε μικρό αριθμό ταξιανθιών να αναπτυχθεί σε καρπούς.[1]
Καταπολέμηση ζιζανίων
Η καταπολέμηση των ζιζανίων αποτελεί την πιο σημαντική καλλιεργητική εργασία κατά την περίοδο εγκατάστασης της φυτείας. Συνήθως 3-5 ημέρες μετά την φύτευση πραγματοποιείται η εφαρμογή κατάλληλου ζιζανιοκτόνου. Τα πολυετή ζιζάνια καταπολεμούνται αποτελεσματικά με την χρήση κατάλληλων διασυστηματικών ζιζανιοκτόνων επαφής όπως αυτά της οικογένειας των οργανοφωσφορικών γλυκινών. Η ταχεία ανάπτυξη των ζιζανίων, σε γόνιμα κυρίως εδάφη, με το πέρας των καλλιεργητικών πρακτικών είναι αναμενόμενη και γι’ αυτό συνιστάται η εφαρμογή ζιζανιοκτόνου με μεγάλη υπολειμματική δράση (π.χ. ατραζίνες). Κατάλληλα σκευάσματα για τον έλεγχο των αγρωστωδών ζιζανίων μετά την εγκατάσταση της φυτείας είναι αυτά της οικογένειας των κυκλοεξανοδιονών και αρυλοξυφαινοξυπροπιονικών.[2] Ένας άλλος και πιο συνηθισμένος τρόπος είναι η κάλυψη με πλαστικά φύλλα γίνεται αμέσως με την κατασκευή των σαμαριών. Στη συνέχεια ανοίγονται τρύπες στις αντίστοιχες θέσεις που θα τοποθετηθούν τα φυτά.[1]
Άρδευση
Η φραουλιά είναι απατητική σε υγρασία εδάφους. Στη βλαστική περίοδο έχει ανάγκη από 600-900m3/στρέμμα, από τα οποία τα 200m3 τα θέλει από τα μέσα Ιουνίου ως τα μέσα Ιουλίου. Οι επικρατούσες συνθήκες επηρεάζουν σημαντικά την κατανάλωση νερού. Προσοχή απαιτείται τα φυτά να μην υπέρ - αρδεύονται τις 2 πρώτες εβδομάδες μετά τη φύτευση γιατί την περίοδο αυτή έχουν πολύ περιορισμένο ριζικό σύστημα και υπάρχει κίνδυνος ασφυξίας ή και απώλειας θρεπτικών στοιχείων.[2]
Λίπανση
Όταν το φυτό καλλιεργείται σε πλούσια εδάφη, τότε δεν έχει ανάγκη από λίπανση. Γενικά για μια καλή παραγωγή σε καρπούς, το έδαφος θα πρέπει να είναι εφοδιασμένο με 6kg διαθέσιμου φωσφόρου (Ρ2O5) και 25kg διαθέσιμου καλίου (K2O). Το άζωτο έχει ιδιαίτερη σημασία στην ανάπτυξη του φυτού, καθώς έλλειψη του στοιχείου οδηγεί σε φτωχή ανάπτυξη στολώνων, ενώ υπερβολική ποσότητα αζωτούχας λίπανσης οδηγεί σε ζωηρή βλάστηση εις βάρος όμως της παραγωγής. Στο τέλος του χειμώνα ή αρχές της άνοιξης προσθέτουμε κυρίως λίπανση που είναι πλούσια σε άζωτο, λόγω των μεγαλύτερων αναγκών των φυτών σε άζωτο για βλαστική ανάπτυξη.[1]
Ωρίμανση
Οι καρποί σχηματίζονται την άνοιξη με την άνοδο της θερμοκρασίας. Η ωρίμανση τους και τελικά η συγκομιδή τους συντελείται το Μάιο ή και λίγο πιο νωρίς ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής. Εκτός από τη θερμοκρασία σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη των ανθέων και στο δέσιμο των καρπών είναι οι βροχοπτώσεις, καθώς αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης μυκητολογικών προσβολών και στη μείωση της απόδοσης λόγω μειωμένης επικονίασης. Ο χρωματισμός του καρπού είναι βασικό κριτήριο συγκομιδής. Οι ανώριμοι καρποί έχουν ροζ χρώμα, είναι σκληροί και ξινοί σε γεύση. Αντίθετα οι ώριμοι καρποί έχουν κόκκινο χρώμα, είναι μαλακοί και έχουν γλυκιά γεύση.[1]
Συγκομιδή
Οι συγκομισμένοι καρποί πρέπει να είναι σχεδόν ώριμοι με ροζ - κόκκινο χρωματισμό, έτσι ώστε να συντηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο μέχρι την πώληση, στον καταναλωτή. Η συγκομιδή γίνεται σταδιακά με το χέρι και κόβονται μόνο όσοι καρποί είναι σχεδόν ώριμοι. Οι τραυματισμοί των καρπών θα πρέπει να αποφεύγονται. Επιπλέον η συγκομιδή θα πρέπει να γίνεται τις πρωϊνές ώρες, να τοποθετούνται αμέσως σε πλαστικές μικρές συσκευασίες και στη συνέχεια να οδηγούνται σε σκιερό μέρος μέχρι την αποθήκευση τους ή την άμεση διάθεση τους. Το μέσο βάρος νωπών καρπών ανά φυτό ανέρχεται στα 500gr καρπών. Η μέση στρεμματική απόδοση της καλλιέργειας μπορεί να φτάσει τα 2.500kg, όταν υπάρχουν 5.000 φυτά στο στρέμμα.[1]
