Βίκος προϊόν
Χορτοδοτική καλλιέργεια
Οι αποδόσεις [1] επηρεάζονται σημαντικά από την καλλιεργούμενη ποικιλία, την εφαρμοζόμενη καλλιεργητική τεχνική και από εδαφοκλιματικούς παράγοντες όπως τη θερμοκρασία, το ύψος και την κατανομή των βροχοπτώσεων, τη γονιμότητα, τη μηχανική σύσταση και το pH του εδάφους. Για το λόγο αυτό οι αποδόσεις που αναφέρονται στη βιβλιογραφία κυμαίνονται σε ευρέα όρια. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η μέση απόδοση του βίκου στη χώρα μας το 1998 ήταν 353 kg σανού/στρ. Αποτέλεσμα του Ινστιτούτου Κτηνοτροφικών Φυτών και Βοσκών αναφέρουν αποδόσεις 500 kg σανού/στρ., οι οποίες με τη χρησιμοποίηση της κατάλληλης ποικιλίας σε ευνοϊκές εδαφοκλιματικές συνθήκες είναι δυνατόν να φθάσουν τα 1000 kg σανού/στρ. Στο αγρόκτημα του Α.Π.Θ. οι αποδόσεις μείγματος βίκου-κριθής για ενσίρωση κυμαίνονται από 2.500 έως 3.000 kg/στρ. ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες κάθε χρονιάς.
Θρεπτική αξία σανού βίκου
Η χημική σύσταση του σανού ποικίλει ανάλογα με την ηλικία κοπής των φυτών, την ποικιλία, τις συνθήκες ανάπτυξης και τους χειρισμούς κατά την κοπή και την αποξήρανση. Ο βίκος αποτελεί αξιόλογη πηγή πρωτεΐνης, ενέργειας και θρεπτικών στοιχείων για τα ζώα, όπως φαίνεται στον πίνακα παρακάτω.
| Συστατικά | Σανός % της ξηράς ουσίας | Σπόρος % της ξηράς ουσίας |
|---|---|---|
| Ολικές αζωτούχες ουσίες | 15-21 | 25-34 |
| Ολικοί υδατάνθρακες | 51-54 | 54-63 |
| Άμυλο | 48-51 | |
| Λιπαρές ουσίες | 1,4-3,1 | 0,5-1,6 |
| Ολικά ινώδη συστατικά | 19-23 | 4,2-5,0 |
| Τέφρα | 4,5-7,0 | 2,2-3,0 |
Οι Caballeto κ.ά. αναφέρουν ότι βίκος στο στάδιο μέσης ξηράς ουσίας σπόρων 30% είχε περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη 19,3% και πεπτικότητα ξηράς ουσίας 63,4%, ενώ στο στάδιο ξηράς ουσίας σπόρων 60% οι τιμές ήταν 16,7% και 59,1% αντίστοιχα. Γενικά η θρεπτική αξία καλής ποιότητας σανού βίκου (με διατήρηση του μεγαλύτερου μέρους των φύλλων) είναι παρόμοια με εκείνη της μηδικής και του τριφυλλιού.
Καρποδοτική καλλιέργεια
Όπως για τη χορτοδοτική καλλιέργεια [1] έτσι και για την καρποδοτική οι αποδόσεις σε σπόρο κυμαίνονται ευρύτατα. Οι Miller και Hoveland (1995) αναφέρουν από 40 μέχρι και πάνω από 150 kg σπόρ./στρ., το ΙΚΦ και Β 150-220 kg σπόρ./στρ.. ο Σφήκας (1984) 100-150 kg σπόρ./στρ., η ΕΣΥΕΜ (1998) 165 kg σπόρ./στρ.
